Alþýðublaðið - 01.12.1922, Síða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
^HToMer S
Hj&lpnratðd HJákruaarfél»f8ia>
B Jkn er opin * *em hér aegir :
^fánadsga . kl. n—is f. k
Þriðjadag* . . — $ — 6 #, fe
Sfiiðvikadaga . . — J ■— 4 #. fe
fföítud&ga $ — 6 t. k
Laagardega . — 9 — 4 e. h.
Ijósakrómir & kögurlampar.
Með tslandi fengum vlð nýjar
fbi'gðir af Ijósakrónum, svo úrval
<ekkars sem var fjölbreytt undir,
«r nú ena fjölbreyttara — M ð
Siiiusi ííuti við stórt úrval sf
kögurlömpum Komið ávalt fyrst
íþitigad. sem nógu er úr að velja.
B»jer Ijósakróuur, sem við seljum,
hengjum vtð npp Ókeypls.
Hiti & Ljós.
Laugaveg 20 B. Slmi 820.
0 ‘0 0 o tofn
iSuvtf ptfos 'ejæq ‘tQjq pe>]«iu(
*Si*|lpf>( sofjf ti^ía ‘9ZIT
fwif® ‘92 SðAvSnvq y
2000 kr. gefins.
Tt® þúsand krónur gefa eftlrtaldar rerslanlr TÍðskiftaTln-
nm sínnm í jólagjðf, frá 1. desember.
Lsndsatjsrnav, Autturatrcti 10; sfmi 389
Lárus Q. Lúðvfgaion, Þlogholtsitræti 2; sfmi 82.
E Jjcobien, Auiturstræti 9 (og Hsfoaifirði); sfmi 119
L H. Mtiller, Austurstrzti 17; síoii 620.
„Björairm*, Vesturgötu 39; sími 1091.
O. Eiingsen, Hafnarstræti 15; sfmi 605.
Vigfús Guðbrandsson, Aðslsttrætl 8; sfmi 470
Húsgagnaverzlunin .Áfram*, Iogólfsstræti 6; «(mi 919.
Jón Sigmundsson, Lsugaveg 8; slmi 383.
Jóhtnn ögm. Oddsson, Latigtveg 63; sfini 339.
Verzlun Jóns Þórðsrsoaar, Þinghoittstrætl 1; tfmi 62,
Bókaverzlun tsifoldar, Austurstræti 8; síœi 361,
Júl Bjömtson, rsímsguiáhaldsverzlun, Hafnarstræti 15; sími 837.
Hattabúðin, Kolasundi; sfmi 880.
Hús ogf byg-ging’arlóðir
seíur Jónas H. Jónseon. — Bárunni. — Sfmi 327.
■ Áherzla lögð á hagfeld viðskifti beggja aðila. f
Hafið þér heyrt það að skó
hlifa og gúasmistfgvélsviðgeiðir
era áreiðanlega beztar og ódýr
astar á Gúiumfvinnaitofunni Lauga-
veg 26. Kotnið es» sannfaerist.
J. d. Waage.
Útbreiðið Alþjðublaðið!
Ritstjóri og ábyrgðsrmaðar:
Hallbj'órn Halldórsson.
Frentsmiðjan Guteuberg
£dg«r Rict Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
,Til hvers viltu kasta honum út?“ spurði sjómaður-
inn nöldrandi.
.Það er bezt að við gerura það, áður en við erum
<of máttfarnir til þess“, svaraði Clayton. „Hann verður
Ogurlegur eftir einn dag 1 slfkum hita*.
„Bezt að láta hann liggja*, tautaði Wilson. „Við get-
um notað hann fyrir morgundaginn*.
Clayton fór að ráma í, hvað sjómaðurinn ætti við.
Og loksins skyldi hann til fulls, hvers vegna hann
hjálpaði honum ekki.
„Guð minn góðurl* hvíslaði Clayton með óttabland-
inni röddu. „Þú átt þó ekki við —*.
„Þvf ekki það?“ urraði Wilson. „Erum við ekki lif-
*ndi ? Hann er dauður", bætti hann við og benti með
Jnimalfingri á líkið. „Honum væri sama*.
„Komið hér, Thuran", sagði Clayton og snéri sér að
Rússanum. „Hér verður verra en dauðinn á ferðinni,
•f við komum ekki þessu Ifki útbyrðis fyrir myrkur*.
Wilson staulaðist á fætur til þess að varna þess að
verkið yrði framkvæmt, en þegar Spider félagi hans
gekk 1 lið með þeim Clayton, gafst hann upp og glápti
tmngruðum augum á, er þeir þrír veltu líkinu út eftir
itnga stund.
Það sem eftir var dagsins starði Wilson raeð tryldum
«ugum á Clayton. Þegar rökkva tók fór hann að tauta
«itthvað við sjálfan sig, en ekki Jeit hann af Clayton.
Þegar niðdimt var orðið, fann Clayton enn, að aug-
«n störðu á hann. Hann þorði ekki að sofna, en þó
angaði hann svo mikið til þess, að hann varð að vera
i baráttu við sjálfan sig til þess að halda sér uppi.
Uonuns fanst liðinn langur tími, er hann hné út af
með höfuðið á einni þóttunni. Hann vissi ekki hve
lengi hann hafði verið meðvitundarlaus — hann vakn-
aði við einhvern hávaða rétt hjá sér. Tunglið var kom-
ið upp, og þegar hann opnaði augun, sá hvar Wilson
læddist að honum með opinn munninn og tunguna
lafandi út úr sér.
Skrjáfið vakti Jane Forter um leið, og er hún sá
hverju fram fór, rak hún upp viðvörunaróp, og um
leið réðst sjómaðurinn á Clayton. Hann leitaði eins
og vitlidýr að barka Claytons, sem þó hafði kraíta til
að verja sig.
Thuran og Spider vöknuðu við óp Jane. Er þeir sán
hvað gerðist, skriðu þeir Clayton til hjálpar; og allir
þrfr gátu þeir velt Wilson ofan í botninn á bátnura,
Hann lá þar nokkrar mínútur suðandi og hlæjandi,
unz hann rak upp ógurlegt öskur og steyptist útbyrðis,
áður en hægt var að varua þess.
Þau sem eftir voru sátu undrandi og titruðu af skelf-
inguj Spider fór að gráta; Jane Porter bað; Clayton
bölTaði í láum hljóðum og Thuran sat hugsi. Árangur-
inn af hugsun hans birtist þeim Clayton og Spider
daginn eftir.
„Herrar mlnir*, mælti Thuran; „þið sjáið hver örlög
bfða okkar, nema okkur verði bjargað innan eins eða
tveggja daga. Lfkurnar eru sýnilega mjög litlar, þar
eða við höfum ekkert séð til skipaferða, slðan við fór-
um að hrekjast.
Það gæti Skeð, að við lifðum, ef við hefðum mat, en
án hans er úti um okkur öll. Okkur er því að eins einn
kostur nauðugur, og verðum þegar að taka hann.
Annaðhvort deyjum við allir bráðlega, eða einn verður