Samvinnan - 01.06.1950, Page 25

börn. Bamið, sem sífellt er að reyna
að sýnast mikið í augum annarra,
mundi aldrei reyna að vekja aðdá-
un í augum annarra, ef ekki skorti
athygli, ást og kærleika heima fyrir,
en þess þarf barnið mjög með. —
Barnið, sem hangir í pilsunum,
skortir mjög ást og umönnun
Jreirra, sem eru Jrví næstir. Og Jrau
börn, sem aldrei vekja nein vand-
ræði ,en eru samt leiðinleg, Jrau
liafa líka sín „próblem“ að fást við.
Barnið, sem sífellt er þögult og ó-
lundarlegt, getur átt að baki sér
langa sögu um of mikinn aga, nið-
urbælda athafnajjrá, of margar að-
finnslur, of háar kröfur um hegðun
og þar af leiðandi of mörg „föll“ á
því prófi. Og börnin með áhyggju-
svipinn, sem naga neglur eða toga
í hár sitt, liafa átt of erfitt um dag-
ana, og þau þarfnast huggunar,
segir þessi prófessor. Ef þeir, sem
utan við standa, geta áttað sig á
ástæðunum fyrir hegðun barnanna,
Jjví þolinmóðari verða þeir, síður
reiðir og minna ásakandi. Þetta er
góð bvrjun, en byrjun aðeins.
LUNDLEITT, ágengt og ó-
knyttasamt barn veldur eðli-
lega mestum áhyggjum. Þótt erfitt
kunni að virðast, er fyrsta skrefið
í viðskiptunum við það að finna til
samúðar með því. Vera ákveðinn
en samúðarfullur. Reyna að hafa
hemil á hegðun þess, án þess að
þrýsta of fast á eftir og heimta of
mikið,. Það er til einskis að spyrja:
— „Hvers vegna barðirðu hann?
Veiztu ekki, að það er ljótt?“ Líkur
eru til þess að Jjetta barn hafi þolað
refsingar, yfirheyrslur og spurning-
ar árum saman. Það veit ekki, hvers
vegna Jjað hagar sér eins og Jrað
gerir.
Einfalt tal getur verið hjálplegt.
„Eg veit, að þú þarft að ná þér
niðri á einhverju, en þú mátt ekki
berja önnur börn. Það meiðir þau.
Ekki vildi ég, að neinn meiddi
þig.“ Einhver viðfangsefni, eitt-
hvað að smíða, leir að hnoða, fleiri
leikir, og tækifæri til þess að lirópa
eða syngja, getur aðstoðað þetta
barn við að ná jafnvægi á skaps-
munum sínum aftur. Alls konar
leikir veita útrás fyrir þörfina að
berja, klípa og þykjast vera sterkur
og stór. „Þarna er um að gera að
útbúa tækifæri til þess að barnið
geti fengið útrás fyrir tilfinningar
sínar, en þessi tækifæri jmrfa að
vera hættulaus og heilbrigð," segir
prófessorinn.
BARN, sem lætur hálfvitalega til
þess eins að láta taka eftir sér,
þarf raunverulega hluti til þess að
reyna sjálft sig. Hvað gerir það?
Að hverju finnst því gaman? 1
hverju skarar það fram úr? Ef svona
barni finnst, að fullorðnir liafi á-
huga fyrir því, veit það jafnframt,
að það þarf ekki að láta flónslega
til að vekja eftirtekt. Þá verður það
vingjarnlegt við fullorðna fólkið,
og þörfin á leikaraskapnum hverf-
ur jafnhliða.
Þögla barnið getur hlotið mikla
uppörvun með því að brosa til Jiess,
taka eftir því, hæla því hófsamlega
þegar við á, og yfirleitt hjála Jjví til
þss að hugsa og starfa eðlilega.
ULLORÐNU fólki finnst erfitt
að líta á óeðlilega hegðun
barnsins í réttu ljósi, því ljósi, að
hún hjálpar þeim, fullnægir þeim
á einhvem hátt. Menn ættu því að
hugsa sig um tvisvar, áður en Jjeir
leggja fast að börnum að hætta
slíkum ávana, nema Jreir hafi fyrst
fullvissað sig um, að undirrótin sé
horfin, að eitthvað annað hafi
komið í staðinn, sem skapar jafn-
vægi í sál barnsins. Bönn og ávítur
bæta hér ekki úr skák. Starfið er að
hjálpa og létta á vandræða-augna-
blikum, lyfta byrðunum með barn-
inu, unz það er fært um að fleygja
þeim með öllu frá sér. Þannig er
hægt að umgangast börn nágrann-
ans, með samúð og skilningi og
reyna á þennan hátt að fyrirbyggja
erfiðleika ósamlyndisins. Hefurðu
aldrei tekið eftir því, að „prakkara-
strákurinn" verður bezti strákur
þegar þú talar við hann í vingjarn-
legum tón, en verður bara verri við-
fangs eftir skammir ávítur?

Frægur húsameistari
Myndin er af einum frægasta
húsameistara veraldar á þessari
öld, Bandaríkjamanninum Frank
Lloyd Wright. Varð hann áttatíu
ára að aldri lyrir skemmstu, og
birtu þá öll helztu blöð Banda-
ríkjanna greinar um hann og
myndir af lielztu verkum hans.
Wright átti erfitt uppdráttar sem
spámaður í sínu föðurlandi fram-
an af ævi. Dvaldist hann þá lang-
dvölum í Evrópu og Asíu og
stóð þar fyrir byggingu merkra
stórhýsa, en skömmu eftir 1920
hvarf hann heim og var brátt
hylltur sem brautryðjandi í húsa-
gerðarlist. Á næstu árum og allt
fram á síðustu ár, hefur hann
teiknað fjölmargar merkar bygg-
ingar í Bandaríkjunum, einka-
liús, skóla, verksmiðjur, söfn og
stjórnarbyggingar. Stíll hans er
nú viðurkenndur sem fagur og
hreinn, enda þótt hann Jjætti
nýstárlegur og óviðfelldinn á
fyrstu árum aldarinnar. í einni
greininni um Wright áttræðan
var komizt svo að orði: „Enginn
,,skóli“ í nútíma húsagerðarlist
hefur komizt hjá því að verða
fyrir áhrifum frá Wright á einn
eða annan hátt.“ Frank Lloyd
Wright eyðir elliárunum í mjög
sérkennilegu húsi, sem hann
hefur byggt yfir sjálfan sig langt
úti í eyðilöndum Arizonafylkis
í Bandaríkjunum.
25