Samvinnan - 01.07.1950, Blaðsíða 11

■er það mesti öldudalurinn í tíð núlif-
.andi manna. Þá var enn leitað til Sig-
urðar Kristinssonar og hann beðinn
að skipa um stund virðulegasta trún-
aðarsæti samvinnufélaganna. Honum
hafði ekki komið í hug að óska eftir
þeim vanda. En liann neitaði ekki.
Hann hafði aldrei neitað samvinnufé-
lögunum um að bera þær byrðar, sem
þau vildu, til almenningsheilla, leggja
á herðar honum.
Sigurður Kristinsson er aldamóta-
QTARFSMENN Sambands ís-
v ' lenzkra samvinnufélaga héldu
Sigurði Kristinssyni, formanni S. I. S.
og fyrrverandi forstjóra, samsæti að
Hótel Borg, 2. júlí s. 1. Hófst það
með sameiginlegu borðhaldi kl. 1 e.
h.
Vilhjálmur Þór, forstjóri, var hóf-
stjóri. Ávarpaði hann heiðursgestinn
og bauð alla velkomna. Skýrði hann
frá því, að það væru nú liðin 38 ár og
einn mánuður síðan hann og Sigurð-
ur Kristinsson hefði farið að vinna
saman. Þá liefði Sigurður verið full-
tíða maður, en hann aðeins strák-
hnokki.
,,Á þeim tíma, sem síðan er liðinn,"
sagði Villijálmur, „hefur Sigurður
vaxið frá því að vera fulltrúi í K.E.A.
til þess að verða kaupfélagsstjóri fé-
lagsins, forstjóri S. í. S. og nú síðast
stjórnarformaður Sambandsins.“
Vilhjálmur gat þess, að Samband
íslenzkra samvinnufélaga hefði látið
gera tvær eirsteypur af mynd þeirri
af Sigurði, sem Einar Jónsson, mynd-
höggvari hafði gert fyrir röskum 5 ár-
um. Yrði önnur myndin geymd í
Sambandshúsinu en hinni væri nú
verið að koma fyrir heima hjá Sig-
urði. Bað hann Sigurð að líta á þetta
sem lítinn þakklætisvott fyrir hans
mikla starf í þágu Sambandsins.
Forstjóri afhenti Sigurði einnig á-
varp það, sem fulltrúar aðalfundar
S. í. S. höfðu samþykkt að senda hon-
um. Var það skrautritað, bundið í
barn. Aldrei hefur æska landsins borið
sér í brjósti heitari, stærri og drengi-
legri hugsjónir heldur en þá. Og í
þeim margmenna og glæsilega hóp er
liann einn af hinum þýðingarmiklu
mönnum. íslenzka samvinnuhreyfing-
in segir sögu hans. Og þeir, sem skilja
Sigurð Kristinsson, skilja um leið,
In ers vegna hann varð svo áhrifamik-
ill og giftudrjúgur maður á merkileg-
asta tímabili í þjóðarsögu íslendinga.
J. ]■
skinn og undirritað af öllum fulltrú-
unum.
Vilhjálmur lét að lokum þá ósk í
ljósi, að samvinnuhreyfingin maetti
enn njóta krafta Sigurðar Kristins-
sonar um mörg ár.
RÆÐA
SIGURÐAR KRISTINSSONAR.
í hófinu voru margar ræður flutt-
ar. Mesta athygli vakti ræða Sig-
urðar Kristinssonar. Hann hafði við
annað tækifæri lýst því yfir, að sig
hefði alltaf langað mest til að verða
bóndi. Atvikin hefðu hins vegar hag-
að því svo, að hann hefði farið að
vinna með Hallgrími bróður sínum í
K. E. A. og síðar farið í þjónustu
Sambandsins.
,,Eg hef aldrei litið á mig sem
neinn sérstakan forustumann," sagði
Sigurður með sinni alkunnu hógværð.
,,Það sem áunnizt hefur þann tíma,
sem ég hef verið í þjónustu Sam-
bandsins, er ekki síður öðrum mönn-
um að þakka en mér.“
Ræðumaður gat þess, að það væri
margs að minnast á 70 ára afmæli.
Hann væri þó alveg hissa á því, hve
mikilli vinsemd hann hefði alltaf
mætt í starfi sínu fyrir samvinnufé-
lögin. Hann hefði þó ekki alltaf gét-
að verið mildur í starfi sínu. Það
hefði skipzt á skin og skúrir í sam-
vinnustarfinu, og nauðsynlegt hefði
verið að taka tillit til aðstæðnanna
á hverjum tíma. Þetta hefðu kaup
félagsstjórarnir og starfsfólk S. í. S.
yfirleitt alltaf skilið, og fyrir það væri
hann þakklátur.
„Atvikin eða örlögin höguðu því
þannig,'1 sagði Sigurður enn frernur,
„að ég stóð fyrir K. E. A. um liríð og
síðan sambandinu. Hugmynd okkar
Hallgríms náði liins vegar ekki lengra
en svo, að við vildum vinna að því
að gera K. E. A. að öflugu sámvinnu-
félagi. Sú verkaskipting varð með
okkur, að Hallgrímur starfaði sem
mest út á við, en ég starfaði sem mest
inn á við.“
Sigurður sagði síðan frá því, livern-
ig Hallgrímur var ráðinn erindreki
Sambandsins, en þá var erindreka-
starfið í því í því fólgið að selja kjöt
á erlendum markaði. Síðan heiði
Hallgrímur ráðizt til Sambandsins.
„Þá tók ég við K. E. A.,“ sagði Sig-
urður, „og þegar Hallgrímur, bróðir
rninn, féll frá, varð það úr, að ég tók
við starfi hans hjá Sambandinu."
„Eg var auðvitað enginn maður
til þess að taka við forstjórn Sam-
bandsins," sagði Sigurður, með sinni
alkunnu hógværð. „En það voru fjór-
ar ástæður fyrir því, að ég lét til leið-
ast. Fyrst var það, að ég var giftur
góðri konu, sem ég vissi að mundi
styðja mig með ráð og dáð í gegnum
allt. Næst kom svo það, að um þessar
mundir var búið að skipuleggja Sam-
bandið mjög vel og skipta því niður
í meira eða minna sjálfstæðar deildir,
sem liöfðu afbragðs forustumenn. í
þriðja lagi kom svo það, að bezti
penni landsins, Jónas Jónsson, skóla-
stjóri, hafði þá um nokkur ár staðið
framarlega í samvinnustarfinu og
skrifað margar snjallar greinar um
samvinnumál. Ég vissi, að hann var
boðinn og búinn til að verja Sam-
bandið opinberlega fyrir hverri árás,
sem á það yrði gerð af andstæðingun-
um. Fjórða ástæðan fyrir því, að ég
tók þetta vandasama starf að mér, var
sú, að í K.E.A. hafði Vilhjálmur Þór,
sem þá var ungur maður, unnið með
mér um nokkurra ára skeið, og ég
vissi, að forstjórn kaupfélagsins
mundi vel borgið í höndum hans,
enda kom það á daginn, að hann
gerði K. E. A. að því fyrirtæki, sem
við Hallgrímur höfðum óskað að gera
það.“
Við annað tækifæri hafði Sigurður
sagt, að sér liefði alltaf verið það sér-
VILDl VERÐA BÓNDl
*
en varð forstjóri SIS um tvo áratugi
n