Samvinnan - 01.10.1950, Blaðsíða 16

Myndin að ojan: Tjaldborgin við rœlur jökulsins. Snjór var yfir ullu og jrost i jörðu. Myndin sýnir
nokliurn hluta brekkunnar, er leiðangursmenn urðu að klifa áður en komið var á sjálfan jökulinn.
Myndin að neðan. T. v.: Magnús Guðmundsson, flugstjóri, um það bil er lagt var af stað. T. h.:
Einar liunólfsson, vélamaður, undirbýr ferðina af jöklinum. Flakið í baksýn á báðum myndunum.
Veður er fagurt, blár himinn
og sólbirta, en jörð er alhvít
og frost nokkurt. Á leiðinni
vestur með jöklinum hefur
gefizt gott tóm til þess að at-
huga jökulröndina. Þar sem
sandurinn og jökullinn mæt-
ast, rís jökulröndin snarbrött
upp frá sandinum. Er stund-
um líkast því sem standberg
séu, há og ógeng, en annars
staðar ávalar skriður með
djúpum gilj.um. Skólplitir
lækir renna hér og þar í milli
ruðninganna fram á sandinn.
Þessi jökull er ekki bláhvítur
og fagur þarna í brúninni.
Til þess að sjá liann í þeim
ham, þarf að komast upp fyrir
ruðningana og inn á sjálfa
jökulbunguna. Jökulröndin
er hnúkótt og sandorpin.
Stórir sandhólar og skaflar
ná langt inn á jökulinn. Allt
landslagið er einna líkast því,
sem maður gæti ímyndað sér
að það væri á tunglinu. Þarna
er hvarvetna mjög ógreiðfært
upp á jökulbunguna. Alllangt
suðvestur af Urðarhálsi rís
Kistufellið, mikið fjall og ber
nafn með rentu. Þar sem
austurhluti fjallsins nemur
við jökulruðningana, er gil,
mikið og bratt, og svo hjallar,
liver af öðrum, unz komið er
í dalskoru, sem gengur milli
aðaljökulsins og suðurhlíðar
fjallsins. Þarna er gott að
ganga á jökulinn. Engar jök-
ulsprungur til trafala og úr
dalskorunni aðeins lítill halli
á aðalbunguna. Þetta
verður nú sú leið, sem
leiðangursmenn velja sér
á jökulinn. Þegar nóttin
leggst yfir, er búið að
kanna uppgöngumögu-
leikana báðum megin
Kistufells og ákveða að
halda á jökulinn með
birtingu daginn eftir.
Lagt á jökulinn. Leiðangurs-
menn á Vatnajökli miðviku-
daginn 20. sept. Kistufell i
baksýn. Fram undan er sjö
klukkustunda ströng ganga
á skiðum.