Samvinnan - 01.10.1950, Blaðsíða 17

Skíðin eru tekin fram og at-
huguð, nesti tekið til og ann-
ar útbúnaður. Síðan skríða
leiðangursmenn í svefnpoka
sína og eiga kalda nótt þótt
veður sé stillt.
A jöklinum
Enn er myrkt að nóttu þeg-
ar jökulfararnir eru komnir á
kreik. Nú er uggvænlegra að
líta til jökulsins en áður.
Hrollköld ísþoka liggur eins
og mara yfir öllu og þótt birti,
sést ekki nerna fáa faðma.
Klukkan er ekki fimm um
morguninn, þegar 13 menn
hverfa í þokuna og taka að
feta upp krikann. Níu menn
ætla á jökulinn, en 4 fylgja
þeim upp á Kistufellið og létta
þeim ferðina með því að bera
skíðin. Síðan hefst löng bið
fyrir þá, sem eftir eru í tjöld-
unum. Eftir þrjár stundir
koma hjálparmennirnir fjór-
ir ofan af jöklinum, heitir og
sveittir af göngunni. Þeir líafa
gleðitíðindi að færa. Enda þótt
þokan liangi enn yfir tjöldun-
um, er bjart uppi á jöklinum.
Jökulfararnir höfðu lagt á
bunguna í sólskini. Langt í
suðri höfðu leiðangursmenn
séð flngvélar hnita hringi y'fir
flakinu. Fregnin um birtuna
Ahöfti Geysis á jöklinum. Að ofan:
Ingigerður Karlsdóttir, flugþerna,
Guðmundur Sívertsen, loftsiglinga-
frecðingur. Að neðan: Bolli Gunn-
arsson, loftskeytamaður, og Dag-
finnur Stefánsson, 2. flugmaður.
|ppg||É|g|
t . \ N

y.
■ . :
■ ..

: