Samvinnan - 01.07.1957, Síða 25

Stofublóm
(Framh. aj bls. 12)
hluta. Það má ekki vera of sterkt, því
að þá getur það sviðið ræturnar. Er
betra að hafa það þunnt og vökva held-
ur oft með því, jafnvel vikulega um
blómgunartíma ýmissa jurta. Styrkleik-
inn er oft hafður um V10 móti vatni,
þ. e. einum lítra af mykjulegi úr haug-
stæði (eða lítra af kúahlandi) er bland-
að í 9 lítra af vatni, og blandan síðan
notuð til vökvunar. Einnig má hræra
mykju, hrossatað eða fugladrit saman
við vatn og láta löginn standa 2—3
daga í fötu eða tunnu, áður en hann er
notaður. Gruggið sezt á botninn og skilst
frá leginum. Hægt er að strá örlitlu af
sandi og mold ofan á pottamoldina eftir
vökvun með áburðarlegi. Ber þá ekki
neitt á neinu, en líf færist í jurtirnar.
Tilbúinn áburður, leystur upp í vatni
er líka mikið notaður, en gœta verður
þess vandlega, að hafa hann ekki of
sterkan. Ein teskeið af tilbúna áburðin-
um nægir að jafnaði í lítra af vatni.
Blaðríkar jurtir í örum vexti þola mest
áburðarvatn. Loks fæst í verzlunum
ýmis konar blómaáburður, sem leið-
arvísir um notkun fylgir. Beinamjöl og
mulið horn bæta moldina. Er bezt að
blanda því í moldina áður en gróðursett
er í pottana. Þegar tilbúinn áburður er
notaður, er þess að gæta, að hann er
mjög sterkur og oftast mjög einhœfur
(þ. e. hver tegund). Köfnunarefnisáburð-
ur (Kjarni, ammoníak ) eykur blaðvöxt-
inn, fosfórsýruáburður (superfosfat) örv-
ar til blómgunar, kalí er nauðsynlegt
fyrir þróun vaxtarbroddanna, eykur
frostþol o. s. frv. Vökvið ekki þurra
mold með áburðarlegi, heldur sjáið um
að moldin sé rök, þegar áburðarlögurinn
er notaður.
Jurtapottar.
Hægt er að nota margs konar „jurta-
ílát“, en beztir eru jurtapottar úr
brenndum leir, án glerhúðar. Þeir eru
hæfilega gljúpir, sléttir innan, víðari of-
an en neðan og með gati í botninn. Af-
gangsvatn getur runnið burtu, og auð-
velt er að hafa pottaskipti með svona
löguðum pottum. Margar pottastærðir
eru nauðsynlegar. Ungar jurtir þrífast
bezt í smáum pottum en þurfa síðar að
komast í stærri potta. Hengipottar eru
aftur á móti án gats í botninum, en þeir
þurfa að vera gljúpir, því að ella er hætt
við að moldin verði súr í þeim. Sumir
hengja upp laglegar blómaskálar og láta
jurtapottana standa niðri í þeim. Jurta-
pottarnir eru látnir standa í vatnsþétt-
um leirskálum (eða t. d. undirbollum),
sem taka við aukavatninu, þegar vökv-
að er.
Nýja potta skal leggja í bleyti áður
cn mold er látin í þá, og gamla potta
skal þvo vandlega. Þegar mold er látin
í pottana, skal ætíð láta glerbrot á
hvolfi eða smásteina yfir gatið á botn-
inum, til þess að tryggja frárennslið. Ef
jurtapotta vantar, má notast við blikk-
bauka með smágötum í botni. Er hægt
að vefja snotrum pappír utan um þá.
I mjög stóra, aflanga potta eða ker eru
stundum tvær eða fleiri tegundir jurta
gróðursettar saman. Getur farið vel á
því.
Ef athuga þarf, hvort hafa skuli mold-
arskipti, má hvolfa pottinum og taka
jurtina úr, eins og lýst er í kaflanum
um gróðursetningu og moldarskipti. Ef
allt er í lagi, má láta kökkinn með jurt-
inni í aftur og þrýsta niður.
"Gef oss menn ...
(Framh. af bls. 14)
birtust í framkomu og athöfnum. —
Hann taldi eina leið líklegasta til að
bæta mennina og þrozka, samvinnu
og samstarf. Samvinnuhugsjónin var
honum ekki aðeins verzlunarstefna
heldur lífsstefna. Maðurinn getur
ekki staðið einn og á ekki að standa
einn, heldur skal allt miðazt að því
að tengja mennina æ fastar böndum
vináttu og samhygðar.
„Beindu sjónum til stjarnanna, en
stattu þó föstum fótum á jörðunni.“
— Þau orð voru letruð á bautastein
göfugmennisins. — Guðmundur á
Hvítárbakka hafði næmt auga fyrir
allri fegurð. „Hann var alltaf að hríf-
ast,“ sagði vinur hans. Allur gróður
og öll ræktun átti hug hans vegna
þeirrar fegurðar, sem henni fylgir.
Hið djúpstæðasta í fegurðarþránni er
trúin. Þannig var því einnig farið um
Guðmund. Þótt hann stæði föstum
fótum á jörðinni, gleymdi hann ekki
að beina sjónum til hæða. „Ég flyt
himininn alls staðar með mér,“ sagði
stjörnufræðingurinn Tycko Brake. —
Það var síðast áhugamál Guðmundar
á Hvítárbakka, sem ég þekkti, að
hann vildi láta reisa nýja og fagra
kirkju hér á þessum stað. f önn dags-
ins mátti himininn ekki gleymast.
Hann átti að fylgja mönnunum í
gleði þeirra og sorgum.
Við hverja vöggu er spurt: „Hvað-
an“, við hverja gröf er spurt: „Hvert“.
Við eigum aðeins eitt svar: „Drott-
inn gaf og Drottinn tók, lofað veri
nafn Drottins".
Við þökkum algóðum Guði líf og
starf Guðmundar á Hvítárbakka.
Blessa bræður hans og konu hans,
syni og fjölskyldur þeirra. Vak þú,
faðir, yfir þessari sveit og þessu
byggðarlagi. Vak þú, faðir, yfir heim-
ili hans. Gef oss menn að missa meiri
og betri en aðrar þjóðir.
Sólríkir...
(Framh.af bls. 6)
aði Benedikt þeim góða árangri, sem
náðst hefði með flutning Samvinnu-
skólans til Bifrastar undir stjóm Guð-
mundar Sveinssonar skólastjóra. Til
máls tóku um þessi mál Gunnar Stein-
dórsson, forstöðumaður Norðra, Guð-
mundur Guðjónsson, Ólafur Sigurðs-
son, Hellulandi, Hallgrímur Th.
Björnsson, Keflavík, Óskar Jónsson,
Vík og Jón Sigurðsson, Yztafelli.
í umræðum um önnur mál fundar-
ins fluttu fundarmenn ýms athyglis-
verð mál, sem getið er sérstaklega í
öðrum stað í ritinu í sambandi við
ályktanir, er samþykktar voru.
STJÓRNARKJÖR
Loks fóru fram kosningar og vcvr
Sigurður Kristinsson fyrst endurkjör-
inn einróma formaður Sambands-
stjórnar, en þeir Skúli Guðmundsson
og Þórður Pálmason báðir endur-
kjömir í stjómina. Þrír varamenn í
stjórn vom kjömir þeir Eiríkur Þor-
steinsson, Finnur Kristjánsson og
Bjarni Bjarnason, endurskoðandi Páll
Hallgrímsson og varaendurskoðandi
sr. Sveinbjöm Högnason. í stjóm líf-
eyrissjóðs SÍS var kjörinn Skúli Guð-
mundsson, en til vara Þórður Pálma-
son. í stjórn Minningarsjóðs Hall-
gríms Kristinssonar var kjörinn Karl
Kristjánsson.
SAMVINNflN 25