Samvinnan - 01.01.1958, Blaðsíða 35

vegum hins opinbera eða með sam-
starfi margra einstaklinga, t. d. sam-
vinnuhreyfingarinnar. Það er eðlilegt
að hið opinbera taki að sér stærstu
framkvæmdirnar, svo sem raforkuver
og stærri iðnframkvæmdir, en hitt
þarf einnig að koma, að frjálst fram-
tak á vegum samvinnuhreyfingarinn-
ar geti einnig ráðizt í stórar fram-
kvæmdir.
Samvinnuhreyfingin mun fylgjast
vel með og athuga gaumgæfilega
möguleikana til áframhaldandi upp-
byggingar á heilbrigðum grundvelli.
Fríverzlunarsvæðið getur flýtt fyrir
að hafizt verði handa. En því má ekki
gleyma, að allar framkvæmdir kosta
mikið fjármagn. Samvinnumenn
verða því að leggja höfuðkapp á að
auka fjármagnið í samvinnufélögun-
um á komandi árum. Með því er lagð-
ur grundvöllur að stórum fram-
kvæmdum á vegum hreyfingarinnar,
sem munu bæta og tryggja afkomu
þeirra 30.000 heimila, sem eru í kaup-
félögunum, svo og annara samvinnu-
manna.
Ég flyt öllum samvinnumönnum
beztu þakkir fyrir samstarfið á liðnu
ári og óska þeim og landsmönnum öll-
um gæfu og gengis á árinu 1958.
Erlendur Einarsson.
Þeir, sem hér eru ...
(Framh. af bls. 21)
byrjun og þeir vita einnig margt um
starfsemi þess í einstaklingunum. En
hér sést fram á miklu meira. Hér blas-
ir það við, hvernig lífið hófst upp úr
hinni líflausu náttúru og hvað það er,
sem knúið hefur fram þróun þess. Og
þetta hlaut að verða eins og annað í
tilverunni samkvæmt lögmáli öldurin-
ar. Líf og dauði hlutu að skiptast á,
starf og hvíld. Vaka og svefn hlutu að
skiptast á hjá hinum lifandi einstakl-
ingi. Og þegar þroskafyllingu hans
hafði verið náð á einni jörð, hlaut
hann að hverfa til annarar jarðar og
hefja þar nýtt skeið. En byrjun ein-
staklingsins verður ekki nema einu
sinni á þann hátt, sem hér á sér stað.
Það á sér ekki stað nema einu sinni,
að maður vaxi af fóstri og sé lítið bam.
Þeir, sem hér em uppvaxnir, hafa ekki
lifað áður. Og fyrir þeim liggur það
eitt að halda áfram að vera það, sem
þeir eru þegar orðnir, nema hvað það
er tilgangur hvers eins að bæta æfin-
lega nokkru við þroska sinn.
Þorsteinn Jónsson,
Ulfsstöðum.
Fengsælar
Njarðvíkur...
(Framh. af bls. 15)
um sjá, fylgdi honum morgun hvern
að vagni þeim, er flutti hann á vinnu-
stað, og beið hans þar að kvöldi. Að
þremur árum liðnum varð sú breyting
á, að húsbóndinn kom ekki heim:
verksmiðjan, sem hann vann í, hafði
orðið fyrir manngerðum lofteldi og
iðnaðarfólkið hlotið ókeypis leg í rúst-
unum. Tryggur hélt uppteknum hætti,
nema hvað honum þaðan í frá þótti
öruggara að eiga náttból undir vagni
þeim, er flutt hafði húsbónda hans
heiman og hlyti því að skila honum
heim aftur, þótt síðar yrði. Á þrett-
ánda biðárinu var að mennskum sið
boðað til blaðamannafundar og seppi
sæmdur heiðursmerki fyrir eindæma
tryggð; vafalaust verður honum boðið
hlutverk í kvikmynd. Homo sapiens
kann að þessu. Hinu kann bið á að
verða, að maðurinn átti sig á, að
skynlausari skepnu getur á stundum
ekki. Og er leiðtoginn í stjómmálum
þar engin undantekning, því miður.En
um leið og mannkynið af einfeldni
skynjar takmörk sín og takmarka-
nauðsyn, ætti því að reynast auðgert
að framkvæma í auðmýkt og án yf-
irlætis friðarhugsjón þá, er tryggja
mun velferð þess og sem ein er sam-
boðin ofsalausri vitsmunaveru.
Gunnar Gunnarsson.
Christian Dior
(Framh. af bls. 23)
ar-módel“, því þau geta orðið örlaga-
rík. Blöðin birta af þeim stórar myndir.
Þessi módel hefur Dior til þess að koma
á óvart, en einnig til að fikra sig áfram.
Fái hann vind í seglin, hefur hann þar
með lagt grundvöll að enn nýju fyrir
næstu vor eða hausttízku.
Dagana fyrir sýninguna er allt á öðr-
um endanum og flestir hafa tapað taug-
unum. Aðstoðarmennirnir skammast og
það líður yfir sýningarstúlkurnar af á-
reynslu. Sjálfur grætur Dior eins og
barn af æsingi. Hann dvelur í búnings-
herbergjunum á sýningardaginn. Þar er
allt á öðrum endanum. Sýningarstúlk-
urnar eru á fleygiferð, ýmist hálfnaktar
eða dúðaðar í pelsa. Taugaóstyrkar að-
stoðarstúlkur og saumakonur klæða
stúlkurnar og lagfæra það sem með þarf.
Stúlkurnar koma inn aftur hver af ann-
ari til að skipta um sýningarskrúða og
Dior spyr þær með ákefð um undirtektir
áhorfendanna. Að lokum er tjaldið dreg-
ið til hliðar og Dior hneygir sig fyrir
fagnandi mannfjöldanum.
Bjarni
Guðmundss. ..
(Framh. aj bls. 17)
bilið er betri en ekkert. Á sumrin ferð-
ast hann um héraðið eftir megni og
slœr niður tjaldi um helgar á fögrum
stað.
Nú er þar til máls að taka, að
starfsmenn hjá kaupfélögumtm og Sam-
bandinu standa að blaði, sem heitir
Hlynur. Ritstjóri þessa blaðs, Orlygur
Hálfdánarson, var á ferðinni í sumar
austur í Hornafirði til að halda þar hús-
mœðrafundi, eins og frá var sagt í
síðasta blaði Samvinnunnar. Hann
hitti Bjarna að máli og þar var ákveð-
ið, að Hlynur skyldi gangast fyrir sýn-
ingu á verkum Bjarna með haustinu.
Sýningin var opnuð 22. nóvember og
varð jrceg fyrir þcer sakir, að allar
myndirnar seldust á tveim klukkutím-
um. Reyndist þá svo, að margir höfðu
haft spurnir af kunningsskap Bjarna
við listagyðjuna og fýsti nú að eiga
verk eftir þennan vingjarnlega öldung,
sem hingað til hafði ekki hirt um að
kynna verk sín í höfuðstaðnum
Myndirnar á sýningunni voru allar
úr Hornafirðinum. V atnslitamyndir
voru heldur t meirihluta og um leið
betri en olíumyndirnar. Bjarni hefui
náð góðri tækni við vatnsliti og mcettu
þeir ýmsir kallast fullscemdir af, sem
eru „sigldir og stúderaðir". G. S.
— Uss, góða vertu ekki hrædd. Hundurinn er
dauðmeinlaus. Hann rífur af þér fötin í mesta lagi.
SAMVINNAN 31