Samvinnan - 01.05.1958, Blaðsíða 5

Mormónar á ferð vestur yfir óbyggðimar. Þegar stórfljót urðu á veginum, var
sá einn kostur fyrir hendi að hefja brúarsmíði. Hér er teikning úr ame-
rísku blaði fyrir 100 árum og sýnir hún Mormónana í önn brúarsmíðinnar.
verkfæra. En sú skylda var honum á
herðar lögð að leyna þessum töflum
fyrir öllum mönnum nema þeim sem
guð segði.
Sosum bæarleið suðraf Palmýrabvgð
verður hóll í landskapnum. kallaður Kú-
móruhóll, og þángað arkar nú Jósef
strákur eftir forsögn eingilsins einn góð-
an veðurdag. Sér hann þar á litla stein-
nybbu sem stendur uppúr jarðveginum
í hólnum. og þegar hann fer að grafa í
kríng reynist þetta vera lok á steinþró
fólginni þar undir sverðinum; og nú er
hann lyftir lokinu þá liggur þar bókin
með ummerkjum eins og upprisumaður-
inn hafði sagt, gerð af gullblöðum og
fest saman í kjölinn með þrem gull-
hríngum, en verkfærin úrim og túmmim
liggja hjá. En þegar hann ætlar að taka
upp bækurnar og leggja á stað með þær
kom Upprisukarl og varaði liann við.
kvað hann ekki enn hafa þroska sem til
nægði að fara með svo ágæta bók, og
væri honum fyrirhugaður fjögurra ára
reynslutími áður en hann vrði þess verð-
ur að fara að grúska í bókinni. Þó skyldi
hann vitja staðarins einusinni á ári og
hitta sig þar og fá af sér skilaboð frá
drotni. Og svo axlaðist það til að ekki
fyren um veturnætur árið 1827, þá af-
hendir upprisni maður Jósepi töflurnar
þar á Kúmóruhóli; segir hann honum að
fara nú vel með þær og muni hann aungu
fyrir týna nema lífinu ef hann hugsi ekki
vel um þær uns hann verði krafinn
þeirra aftur.
En það goppaðist fljótlega uppúr strák
að hann hefði náð í töflurnar og vildu
margir komast yfir þær hjá honum sem
von var. Fyrst faldi hann þær í holu
birkitré, þvínæst lokaði hann þær oní
kistu heima hjá sér. Um skeið voru þær
grafnar nærri arinhellunni á Smiðsstöð-
um. Þvínæst kom hann þeim fyrir hjá
beykinum þar hinumegin við þjóðgöt-
una. Þetta var gert til að véla um fyrir
alskonar forvitnisfólki sem vildi hnýsast
í töflurnar og tók stundum hús á Smiðs-
fólkinu í von um að klófesta þær.
En um svipað leyti sem töflurnar
komu til sögunnar, þá fór Jósep að
hugsa til að festa ráð sitt og kvæntist
stúlku úr Pensylvaníu, og fluttist til
teingdaforeldra sinna í Harmoníu, því
hann átti sér lítils úrkosta. En nú þegar
liann var skikkanlega hnappeldaður og
búinn að eignast samastað, fór hann að
hugsa til að sinna útlagníngu bókarinn-
ar eftir orði drottins og Moronis. En nú
þótt hann notaði ötullega bæði úrim og
túmmim, og skildi alt sem stóð á bók-
inni, þá var hann heldur linur til rit-
starfa og fór að leita sér að skrifara. Þar
bjó í nágrenninu einn dugandi bóndi sem
Harris hét. Hann frétti um útlagníngar-
starfið og gekk á fund Jóseps og lét
hann gera eftirstælíngar af letri gullbók-
arinnar og fór með þetta til Nýujórvík-
urborgar, ásamt með sýnishorni af þýð-
íngunni, hitti þar spekíng og prófessor
mikinn, sem Anthon hét, og sýndi hon-
um fígúruverkið og þýðínguna. Anthon
sagði að hann hefði sjaldan vitað jafn
vel snarað úr egifsku. Hann sagði að
letrið væri sambland úr ekifskum,
kaldaiskum, assýriskum og arabiskum
merkjum. Um þetta gaf Anthon spek-
íngur skriflegt vottorð sem hann því
miður reif þó aftur í sundur þegar hann
frétti að guð hefði vísað fjósastrák á
þessa speki, rétt einsog hann liéldi að
guði hefði einhverntíma dottið í hug að
opinbera nokkuð að gagni fvrir mektar-
mönnum. Lyktir urðu þær að Harris
bóndi sannfærðist samt af umsögn Ant-
hons prófessors og gekk nú Jósepi til
handa og skrifaði upp eftir fvrirsögn
hans enska þýðíngu Moi-mónsbókar; sat
Jósep bakvið fortjald með töflurnar í
hnjánum rneðan hann sagði fyrir. Því
miður var handriti Harrisar stolið. og
Jósep varð að hætta verkinu um skeið
og halda áfram sveitastörfum. Var nú
hljótt um bókina í tvö ár uns úngur
skólakennari sem vissi um tilveru henn-
ar kemur á fund Jóseps vorið 1829 og
býður sig honum að handskrifara. Þeir
unnu síðan að nýrri útlagníngu Mor-
mónsbókar í þrjá mánuði og luku verki.
Eftir guðs boði geingu síðan þrír sam-
verkamenn Jóseps og trúnaðar að sjá
gullbókina útí skógi og skrifuðu vottorð
um að þeir hefðu barið hana augum.
Nokkru síðar skrifuðu nánir ættmenn
Jóseps og fjórir menn af ætt Whitmers
nokkurs undir eiðstaf, að þeir hefðu séð
bókina. Um þessi vottorð hafa laungum
staðið ekki ýkja þarflegar deilur.
„Bók Mormóns, frásögn sett af Mor-
móni uppá töflur og tekin eftir töflum
Nefis, útlögð af Jósepi Smið ýngra“ var
fyrst útgefin 1830 og veðsetti Harris
bóndi jörð sína til að standast útgáfu-
kostnað.
Mormónsbók segir af ætt nokkurri úr
Jósep Smiður, upphafsmaður Mormóna-
trúar og sá, er gulltöflurnar fann í Kú-
móruhóli. Hann var myrtur í fangelsi 1844
SflMVlNNAN 5