Samvinnan - 01.09.1958, Blaðsíða 11

dags, unz kona nokkur hafði orð á því,
hvort ekki myndi fengsælla að nota
krók þann til að veiða atkvæði heldur
■en láta hann trjóna þarna uppundan
frakkanum. Og fyllibytturnar röltu rnilli
kosningaskrifstofanna og létu líkinda-
lega.
Arla morguns kom ungi bóndinn að
máli við gamla manninn og hvatti hann
til að fara snemma á kjörstað (allur er
varinn góður) með sitt skyldulið, því
allt gengi greiðar framan af degi. Sá
gamli kvað ekkert liggja á, konan væri
ekki tilbúin og svo vildi hann gjarna
að menn sæju með hvaða flokksbíl hann
kæmi á kjörstað. Leið svo fram um
miðjan dag.
Þá skeður það að glæsilegur skraut-
vagn stanzar á veginum skammt fram-
undan bæ gamla mannsins. Okuþórinn
gengur út, lyftir þakinu af vélhúsinu og
gluggar þar inn. Síðan danglar hann í
vélina hér og þar svo glymur í, en allt
kemur fyrir ekki, vélin þegir, bíllinn
stendur kyrr. Þegar svo er komið opnar
hann dyr farþeganna og segir eitthvað
við þá. Það er blikandi júnísól, heitt, en
utan frá unni blá leggur hressandi svala.
Snögglega er sem jörðin titri, svo þungt
er stigið til jarðar. Hér er sjálfur kon-
súllinn á ferð ásamt frú sinni. Þau spíg-
spora fram og aftur, það geislar af
skarti frúarinnar, sem í dag er búin
vorum tignarlega þjóðbúningi, en kon-
súllinn bendir hingað og þangað með
gullbúnum göngustokk, ökuþórinn held-
ur áfram að berja vélina ef hún skyldi
kunna að skammast sín.
Aumingja hjónin, segir kona gamla
mannsins, sem séð hefur þetta allt út
um gluggann sinn, hjólatíkin þeirra hef-
ur þá bilað.
Hu, segir gamli maðurinn, þeim hefði
verið nær að þeytast þetta á merum,
varla hefðu þær farið að bila.
Það er nú ómynd að bjóða þeim ekki
inn fyrst þetta kemur fyrir hérna beint
fyrir framan hjá okkur, segir konan.
Þessari helvítis blóðsugu, segir gamli
maðurinn, hann er bezt geymdur utan-
garðs.
í þau fimmtíu ár sem við höfum
hokrað hér, sagði konan, hefur það
aldrei komið fyrir að við höfum látið
nokkurn mann standa hér við túnjað-
arinn án þess að bjóða honum hressingu
og ekki farið í manngreinarálit.
Þetta kom við hjarta gamla manns-
ins, því ekkert er eins heilagt í lífs-
skoðun smábóndans sem hjálpsemi við
nauðstadda vegfarendur, sagði þó, til að
slá ekki of fljótt undan:
Það væsir nú ekki um þau þarna í
sólskininu.
Um höfundinn
Ástgeir Ólafsson, eða Ási í Bæ, eins og
hann er oftast nefndur, er Vestmanney-
ingur að þjóðerni. Hann er fæddur þar i
plássinu 27/2. 1914 og hefur ævinlega átt
heimili í Eyjum. Hann nam við Sam-
vinnuskólann og lauk prófi þaðan 1940.
Ási kveðst hafa unnið mjög margvísleg
störf, verið á skrifstofu, kokkur á síld og
nú undanfarið nálega eingöngu á sjó, á
litlum bát, sem hann á sjálfur og er for-
maður á.
Ási í bæ byrjaði að fást við ritstörf um
1944 og það ár birtist fyrsta smásaga
hans, „Draumur og vaka“. Fjórum árum
síðar kom út skáldsagan „Breytileg átt“.
Það er eina bókin, sem Ási hefur gefið
út. Auk þess hefur hann talsvert fengist
við leikritun, gamanvísnagerð og jafnvel
tónsmíðar. Smásagan „Kosningadagur-
inn“, sem hér birtist, er ekki alveg ný
af nálinni, en hún hefur ekki birzt áður.
En gamla konan þekkti á skipið og
fann að nú var kominn annar andi í
seglin og þegar hún vappaði niður hlað-
varpann var ekki laust við að gamli
maðurinn væri henni þakklátur fyrir að
halda í heiðri boðorð gestrisninnar.
Ekki var það meiningin að gera ykk-
ur ónæði, sagði konsúllinn um leið og
hann tók hjartanlega í hönd - gamla
mannsins, en það er eitthvað ólag á bíl-
skrattanum og það getur tekið stund að
koma því í lag.
O ekki held ég sé mikið ónæðið, sagði
bóndi, konan gat ekki horft á ykkur
pjakka þarna á veginum og eiga heitt
á könnunni.
Það er ekki að spyrja að gestrisninni,
sagði konsúllinn, oft hefur manni hlýn-
að um hjartarætur þegar ókunnugt fólk
hefur tekið mann uppá arma sína svo
maður nú ekki tali um kunningjana.
Það er ekki uppá neitt að bjóða, sagði
konan.
- I\JU\ iJL'
Elskan mín, sagði frúin, ég ætla bara
að biðja þig að hafa ekkert fyrir okkur,
en ef þú ættir heitan sopa væri það
ósköp hressandi. En segðu mér eitt:
hvaða skilirí er þetta á veggnum þarna?
Hún Steinka okkar saumaði þetta
þegar hún Var á námskeiðinu hjá Kven-
félaginu um árið.
Ég ætla bara að segja að sú kann að
halda á nál. Þetta myndi sóma sér í
hvaða höll sem væri, sagði frúin.
Já, hún er ósköp handlagin skinnið.
Sko hérna er mynd af henni, 39 ára
heimasæta, sagði gamla konan og tók
mvnd úr safninu á kommóðunni og
strauk yfir hana með olnboganum.
Jú, ég held ég kannist við hana, svo
bráðefnileg stúlka, sagði frúin og rétti
manni sínuin myndina.
Og þetta er hann Gunsi minn, 47 ára
piparsveinn, og þetta er hún Mæja, 45
ára heimasæta, sagði gamla konan og
handlék tvær myndir á sama hátt.
„Það er nú ómynd
að bjóða þeim
ekki inn“.
»