Samvinnan - 01.12.1958, Blaðsíða 30

BLINDIR ATHAFNAMENN III.
ur er aðeins farinn að tapa minni. — og
eins er heyrnin að byrja að gefa sig. —
Já, ég er orðinn gamall eins og þú sérð,
84 ára. Fæddur hér á Mófellsstöðum
þjóðhátíðarárið 1874 á Pétursmessu og
Páls. Faðir minn bjó hér og sömuleiðis
afi rninn og langáfi. Mér er sagt, að ég
hafi haft fulla sjón í tæpt ár og örlitla
skímu til 7 ára aldurs. Aðeins örfáir
hlutir eru mér minnisstæðir enn þann
dag í dag, frá þessum árum. Ég man til
dærnis eftir mismun á degi og nóttu, ég
sá sólina og ég sá líka stjörnurnar og
líkti þeim við bólur í hnakk. Ég man
líka eftir því, að fífa var öðruvísi en
annað gras. Himinblámanum man ég
óljóst eftir, en svart og hvítt finnst mér
ég sjá greinilega fyrir mér. Orlitla hug-
mynd hef ég um rautt og það stendur í
sambandi við rauða meri, sem ég hélt
mikið upp á.
En mannsandlit get ég ómögulega
munað eftir, að ég hafi séð, aldrei nokk-
urntíma.
— Ég fór upp að Gilsbakka með föð-
ur mínum, þegar ég var sjö ára — ríð-
andi auðvitað. Það átti að láta séra
Magnús á Gilsbakka líta á augun í mér.
„Ég kiappaði saman lófunum
og bergmálið hjálpaði mér að rata"
Rætt við þjóðhagann Þórð á Mófellsstöðum
— Til hvers væri að vera með æðrur —
Skorradalurinn hefur j)að orð á sér, að
vera með fegurri sveitum þessa lands.
Þar er mjög hlýleg náttúrufegurð, skóg-
urinn, vatnið og Skarðsheiðin leggjast á
eitt.
Þegar ég var þar á ferðinni í sumar
til þess að heimsækja Þórð á Mófells-
stöðum, var ilmur í loftinu af skógi og
töðu. Það er farið vfir dalinn rétt fram-
an við Skorradalsvatn og þá blasa Mó-
fellsstaðir við með Skarðsheiðina að
baki. Enn er talsverður snjór í henni,
þótt komið sé fram á mitt surnar. Tún-
inu hallar lítilsháttar upp að bænum.
Þar er snyrtilega umgengið, jámvarið
timburhús, steinsteypt útihús, jeppi og
dráttarvél á hlaðinu.
A Mófellsstöðum býr Vilmundur
Jónsson, bróðir Þórðar, og kona hans
Guðfinna Sigurðardóttir. Þau vory bæði
heima við og mér var boðið til stofu.
Þar voru svo falleg húsgögn, að unun
var á að horfa: Borðstofuborð, stólar og
skápur. Það var í nýjum og léttum stíl,
en þó minntist ég þess ekki að hafa séð
svipuð húsgögn í búðum. Enda kom það
á daginn, að slíkt mundi vandfundið í
búðum, því hér var um að ræða heim-
ilisiðnað á Mófellsstöðum. Þórður hafði
Grein og myndir:
Gísli Sigurðsson
smíðað skápinn,
en sonur þeirra
hjóna hafði smíð-
að borðið og stól-
ana. Þótti þeim
augljóst, að hann
hefði svipaðar
hagleiksgáfur og
Þórður, frændi
hans.
Litlu síðar snai'-
aðist Þórður inn
úr dyrunum,kvik-
ur í hreyfingum,
teinréttur oghvít-
hærður. Hann er
maður fremur hár
vexti og enn sindrar af honum lífsfjörið.
— Sæll veri maðurinn. — Ja, það er
nú það, kominn til að skrifa. Gestur Þor-
grímsson kom nú til mín í vetur — al-
deilis fyrirvaralaust, eins og þú nú. En
látum okkur sjá, það ætti að vera hægt
að rifja þetta upp. Það er verst, að mað-
Mófellsstaðir í Skorradal. Skarðsheiðin og Heiðarhom að baki bænum.
30 SAMVINNAN