Samvinnan - 01.12.1960, Blaðsíða 19

Frá Vestfjörðum (Ljósm.: V. Sig'urgelrsson).
Á Skarði var okkur fagnað
af einstakri alúð og gestrisni.
Vorum við strax leidd í stofu
og framreiddar einhverjar
mestu krásir af íslenzkum
mat, sem fyrir mín augu
hafa borið. Hélt húsbóndinn
uppi skemmtilegum samræð-
um meðan á máltíð stóð og
ræddust þeir forseti við um
margt frá fornu og nýju.
Sýndi hann okkur síðan
staðinn, þ. á. m. kirkjuna,
sem á ýmsa góða gripi. Þegar
við reikuðum þarna um, tók
Kristinn mig á eintal undir
kirkjuvegg og segir í glettnis-
legum tón: Ja, frændi, það
var mikið að ekki skyldi
verða hjónaskilnaður á
Skarði þegar ævisagan hans
langafa þíns kom út! — Hló
hann dátt að erjum þeim,
sem verið höfðu með Skúla
Magnússyni á Skarði og sr.
Eggerti Jónssyni á Ballará
og sonum þeirra, — en sr.
Eggert var kvæntur Guð-
rúnu systur Skúla. Segir sr.
Friðrik Eggerz frá samskipt-
um þessum í ævisögu sinni,
er gefin var út fyrir nokkrum
árum og er ekki myrkur í
máli, — enda hefur sitt hvað
verið um hann sjálfan sagt
fyrr og síðar, svo að eigi var
vonum fyrr að heyrðist,
hvernig mál horfðu við frá
lians bæjardyrum. En hvað
sem um það er, — ekki galt
ég „ættaróvildarinnar" á
Skarði. — Skarð mun vera
það býli á íslandi, sem
lengst hefur verið setið af
sömu ættmönnum og á von-
andi enn eftir langt blóma-
skeið.
Næstamorgun, 1. septemb-
er, var förinni haldið áfram
vestur að Arngerðareyri, með
stuttri viðkomu í Króksfjarð-
arnesi og að Bjarkarlundi,
þar sem snæddur var hádegis-
verður. Við Arngerðareyri
beið varðskipið ÆGIR, svo
sem ráð hafði verið fyrir gert.
Var ætlunin að það flytti for-
seta yfir að Reykjanesi, og
síðan í Æðey, Vigur og víðar
um Vestfirði, og að lokum
til Reykjavíkur.
Var þegar haldið um borð í
skipið og yfir að Reykjanesi,
en þar var fyrir margt héraðs-
manna til að fagna forseta.
Var honum haldið þarna hið
bezta samsæti, — ræður flutt-
ar og rausnarlegar veiting-
ar fram bornar í húsi héraðs-
skólans. Síðan var dvalið um
hríð á heimili skólastjórans,
Aðalsteins Eiríkssonar, og
konu hans. Allt var þarna
með miklum snyrti- og mynd-
arbrag. Páll sýslunefndar-
maður Pálsson í Þúfum hafði
orð fyrir héraðsmönnum, en
forseti svaraði með stuttri
ræðu. Kom þar glöggt fram
Minnisvarði franskra sjómanna í
Reykjavík. (Ljósm.: P. Thomsen).
hiim mikli áhugi hans á bún-
aðarmálum og trú hans á
framtíð íslenzks landbúnað-
ar. — Þegar fagnaðinum lauk,
var farið um borð í Ægi og
gist þar um nóttina.
Morguninn eftir var ráð-
gert að fara til Æðeyjar, en
þá hafði hvesst svo, að hætt
var við þá fyrirætlan. Hins-
vegar var farið í land í Vigur
og höfð þar löng viðdvöl.
Bjarni hreppstjóri fylgdi
okkur um eyjuna og sagði
okkur frá hinu landsfræga
æðarvarpi í Vigur og Æðey,
en þar og á Mýrum í Dýra-
firði mun nú mest æðarvarp
á íslandi. Nú var komið und-
ir haust og æðarfuglinn bú-
inn að yfirgefa varpstöðvar
sínar að þessu sinni.
Móttökurnar í Vigur voru
hinar höfðinglesrustu, enda
heimilið annálað fyrir mynd-
arskap. Húsfreyian er systir
Þorbiarnar á Geitaskarði, —
en á það bvli verður manni
jafnan starsýnt þegar fram-
hjá því er farið, svo mjög
sker það sig úr velflestum
öðrum um snyrtilega um-
gengni. Leitt þótti forseta að
geta ekki komið í Æðev og
minntist hann bess iafnoft og
komunnar í Vigur. Siálfur
hafði hann mikinn hug á að
auka æðarvaroið á Bessastöð-
um og ræddi iðulega um, að
þesrar fvn’rÞuguð stífla yrði
gerð í ós Bessastaðatiarnar,
myndi mega stækka Bessa-
hólma og auka með því varp-
skilyrðin. Var þetta síðar
gert og mun hafa gefizt vel.
Frá Vigur var haldið til
ísafjarðar og þaðan í bif-
reið um Breiðadalsheiði til
Flateyrar. Komu forystu-
menn sveitarinnar á móti for-
seta að hreppamörkunum og
fylgdu honum til þorpsins,
en þar var honum búin ágæt
og fjölmenn veizla. Hafði
ekki verið gert ráð fyrir að
standa við á Flateyri nema
örstutta stund, en hrepps-
búar tóku sig saman um að
undirbúa þar móttökur og
mun Ásgeir Torfason hafa
átt þar drjúgan hlut að máli.
Skátar, stúlka og piltur, stóðu
heiðursvörð sitt hvoru megin
við dyr samkomuhússins og
lítil, falleg telpa afhenti for-
seta blómvönd. Sveinn
Gunnlaugsson, skólastjóri,
ávarpaði forseta og bauð
hann velkominn, en forseti
þakkaði. Var síðan gengið
í veizlusalinn og unað þar
lengi við veitingar og viðræð-
ur. Síðan voru skoðuð at-
vinnufyrirtæki í kauptúninu.
Á Vestfiörðum og Aust-
fjörðum höfðu Norðmenn
um síðustu aldamót miklar
hvalveiðistöðvar. Ein slík var
í Önundafirði, og hét sá H.
Ellefssen, er fyrir réði. Hann
reisti stórt timburhús, er
mun hafa komið tilhögsrvið
frá Noregi. Hefur það síðan
komið nokkuð við sögu, því
SAMVINNAN 19