Samvinnan - 01.02.1968, Side 10

ófullnægjandi eða misheppn-
aðar. — Afleiðingarnar að við
erum verr á vegi staddir í skóla-
málum en flestar þjóðir
Evrópu. — Ekki þó aumastir
allra — og enn er hert á. Lífs-
þægindagræðgi íslendinga
hefur gert heimili og foreldra
alls ófæra að annast uppeldi
og fræðslu barna sinna. . . .
ískyggilegast alls þó þrekleysi
og tímaskortur kennaranna.
Við þrekleysi er þá gott ráð
til. Snarhækka kennaralaun
o. s. frv.
Nei, blaðamaðurinn frá
Morgunblaðinu hefur engin
hamskipti haft, þó að hann
heiti nú ritstjóri Samvinnunn-
ar. Ritháttur þess virðist runn-
inn honum í merg og bein,
hvort hann vex frá honum má
hamingjan vita. Ég held varla.
Og s.a.m. — því að smekk-
vísi hans býður að skamm-
stafa nafn sitt svo, að dæmi
margra blaðamanna — gerir
ekki endasleppt, enda er svo
komið að hans dómi að komið
er á elleftu stund og ekki síð-
ar vænna fyrir íslendinga að
bjarga því sem bjargað verð-
ur.
Nei, hann er forhleypismað-
ur 6 riddara, er allir áfella og
fordæma, hver á sinn hátt,
stjórn og fyrirkomulag
kennslumála, einn þetta og
annar hitt, t. d. launahlutfall
og hæð o. s. frv.
í ávarpi til áskrifenda telur
s.a.m. flesta þá höfunda er í
heftið rita þjóðkunna menn,
vonandi satt þó að ég viti eng-
in deili á sumum þeirra. Gleði-
legt til þess að hugsa hvað þeir
hafa þó komizt langt, þrátt
fyrir alla skólakýlapestina á
barnsaldri og afleiðingar henn-
ar.
Hörmulegt hinsvegar ef þeir
hefðu getað orðið heimskunn-
ir rétt „meðhöndlaðir" á barns-
aldri og svo frameftir.
Þó ég áfelli rithátt s.a.m. á
vegum Samvinnunnar og stór-
skotaliða hans úr 6 manna
sveitinni þykist ég vita að þeir
hafi nokkuð til síns máls,
breytinga muni þörf á 20 ára
gamalli löggjöf, það verður
engin flík sniðin og saumuð
svo vel og úr því efni að hún
þurfi ekki umbóta við eftir
þann tíma, en lánsmenn eru
þeir sem nú eiga þá sniða-
mennsku og saumaskap fyrir
sér ef þeirra verk endast 10
hvað þá 20 ár, og dómurinn
verður þá vægari um þá en
þeirra yfir sínum lærifeðrum.
Um annað efni þessa 1. heft-
is nýju Samvinnunnar skal
ekki fjölyrt, þó að það sé ær-
ið misjafnt að gæðum, aðeins
drepið á tvennt:
1. Sortann á 57. bls. Er verið
að torvelda lesendum að fá
einhverja glóru út úr moldviðri
Hannesar Péturssonar, sem þar
er nefnt af einstæðu lítillæti
3 ljóð?
2. Heldur s.a.m. að lesend-
ur íslendingasagna fyrr og
síðar hafi ekki gert sér grein-
armun á hátterni Víga-Styrs
eða Þórgeirs Hávarðssonar —
svo þeir 2 séu nefndir, vegna
þess að af þeim voru sögur
gerðar — og Njáli eða Gesti
Oddleifssyni, Ingimundi gamla
o. s. frv.?
Er hann sá óviti að halda að
H.K.L. hafi hleypt vindinum
úr — unnið það þjóðþrifaverk
— fornri mannshugsjón ís-
lendinga með lúsablesahætti
sínum í Gerplu? Ég trúi því
varla.
Hafi H.K.L. unnið eitthvað
með þeim óhróðri, er það helzt
að rótfesta þá trú hjá lesenda-
hóp — er gleypir hvert agn er
hann fleygir af hendi, hversu
ókræsilegt sem það er — að
forfeður okkar hafi verið
óþrifalýður sem rétt sé að snúa
baki við, láta lestur Gerplu
nægja.
íslendingasögur eru mörg og
þykk bindi, þung og tormelt.
Gerpla lítið kver, fljótlesið og
auðmelt, en vinzuð mun hún
þó úr ásamt mörgum öðrum
óþverra þegar úrval sagna-
gerðar Halldórs verður prent-
að eftir okkar daga.
En hvernig vildir þú þá hafa
Samvinnuna? var spurt forð-
um, og eðlilegt að spurt sé
enn. Ég svara nú eins og þá í
aðalatriðum.
Samvinnan á að vera sverð
og skjöldur allra okkar, er að-
hyllumst samvinnu í verzlun
og viðskiptum kaupfélaganna
og Sambandsins, gagnvart
óvinum. Hún á líka að vera
vettvangur fyrir ágreiningsmál
innanfélagsmanna.
Hún á að vera fræðslurit um
ótal margt, en fremur öðru þó
um viðskiptamál. Á hverjum
aðalfundi hvers einasta kaup-
6