Samvinnan - 01.02.1968, Blaðsíða 12

Ijóð og sögur, borga sæmilega,
en láta svo kaupendum eftir að
dæma um og veita verðlaun ár
hvert. Hvert kaupfélag annast
dreifingu atkvæðaseðla, og
síðan sendingu. Vonandi að
ljóðaþrugl H.P., þýðing s.a.m.
eða sögusamsetningur I.G.Þ.
hefðu ekki fengið mörg at-
kvæði, en þess er nú einmitt
að vænta að svipað efni eða
síðra verði borið á borð fyrir
okkur framvegis án þess mót-
mæli komi að gagni.
Samvinnan hefur nú komið
út á vegum kaupfélaganna ís-
lenzku í full 70 ár, þó að nafn-
ið væri annað fyrstu árin.
Hún var lengi það sem hún
átti að vera, sverð þeirra og
skjöldur þar sem svarf til stáls
og skyldi svo enn. Það var
glapsýn forystumanna okkar
og almennings að ætla það
dagblöðum og viku einvörð-
ungu, þó að þau væru réttir
aðilar að henda spjót á lofti
og senda aftur. Samvinnan
átti að vera skjaldborgin að
baki. Úr því hefur dregið, og
þó margt hafi verið vel ritað
í hana hin síðari ár og kunni
enn að verða, eru tengslin rof-
in að mestu, nafnið nálega eitt
eftir sem tengir hana við for-
tíðina, og hafi þeir því allir
óþökk er hér hafa að unnið.
Ketill Indriðason.
□
Eyhildarholti, 16. nóv. 1967
Herra ritstjóri.
Þá er vel, þegar tekin eru
fyrir þýðingarmikil mál, sem
alþjóð varða og hátt ber hverju
sinni, og rædd á almannafæri.
Að vísu gefur einn bréfritari í
skyn, að þetta muni vera eins
konar loddarabragð („gróf til-
raun“) Samvinnunnar „til að
afla ritinu kaupenda og les-
enda.“ Þvílíkar getsakir eru, að
ég ætla, á mörkum þess, sem
sæmilegt má teljast. En hvað
sem um það er, þá er þetta góð
nýbreytni frekar en „gróf“, og
vonandi að svo haldi fram, sem
horfir. Af nógu er að taka.
Ég tek heilshugar undir
þakkarorð Hlöðvers Sigurðsson-
ar til Jóns R. Hjálmarssonar
skólastjóra fyrir grein hans um
þjóðernismál. Sú hugleiðing er
í sannleika góð og gild. Annars
eru greinarnar um skólamálin
misjafnar nokkuð. Hjá sumum
höfundum kennir rakalausra
staðhæfinga, stóryrða og jafn-
vel gorgeirs meira en svo, að
fullt mark verði á máli þeirra
tekið. Sitthvað er þó vel um
þær allar og margt réttilega
mælt. Og þó að höfundarnir
sumir kosti meira kapps um að
rífa niður en reisa af nýju, þá
er ekkert við því að segja. All-
ar breytingar og byltingar
hefjast með niðurrifi þess, sem
óhæft er orðið og úrelt. Flest-
ir munu á einu máli um að
skólakerfi okkar þurfi breyt-
inga við og jafnvel gagngerðr-
ar endurnýjunar. Hvað er þá
eðlilegra en að byrjað sé á því
að benda á gallana? Ég ætla
að kennarastéttin sé yfirleitt
starfi sínu vaxin. En stakkur-
inn, sem henni er skorinn, er
þröngur um of og úreltur að
ýmsu. Því rækilegar, sem á það
er bent, þeim mun ríkari vonir
standa til að úr verði bætt með
góðra manna atfylgi. Umræður
eru ekki aðeins góðar — þær
eru nauðsynlegar. Hér er um
að ræða hversu hlúa skuli að
sjálfum lífsmeiði þjóðarinnar.
Svo er það Þingvallahneyksl-
ið. Þar hrannast upp spurning-
arnar:
Er ekki Þingvöllur og þær
jarðir, sem þar liggja að og
ríkið hefur keypt í friðunar-
skyni, sameign allrar þjóðar-
innar?
Er ekki Þingvallanefnd opin-
ber stofnun, sem ber að starfa
fyrir opnum tjöldum?
Úr hendi hvers eða hverra
hafa umráðamenn Þingvalla
t/arn frá
HeJjua
GRiLOH HiERIiyiO
Sérstaklega sterkt garn og því
tilvaHð í allan slitfatnað
DRALOIM
Gróft og fínt dralongam
Ótrúlega auðvelt í þvotti
og þornar ntjög fljótt.
GRETTISGARI\
100% íslenzk ull. Gróft og fljóí-
prjónað. Tilvalið í röggvateppi.
Allt Gefjunargarn er mölvarið
og hlaupfrítt.
Lllarverksmiðjan GEFJl/IV
8