Samvinnan - 01.10.1969, Blaðsíða 64

skilinn að segja að Laxness
stefndi undan brekkunni. Al-
mennur lesandi var litlu nœr.
Svo kom silfurhesturinn til sög-
unnar og enginn hreyfði and-
mælum sem ekki var von, enda
munaði lítið um þann blóðmörs-
kepp í sláturtíð Sonningverð-
launanna, sem nú fór í hönd.
Hinsvegar var veiting silfur-
hestsins einkum vafasöm þegar
þess er gætt að einnig kom til
álita ljóðabók Hannesar Péturs-
sonar, Innlönd, ein fegursta lýrík
sem hér hefur komið fram um
fjölda ára.
Sagan um lofið og verðlaunin
sem Halldór Laxness hlaut fyrir
Ki-istnihald undir Jökli minnir
mig meira en lítið á ævintýri
Andersens, Nýju fötin keisarans.
Strípaður er Halldór Laxness í
skrúðgöngunni ,og hirðmennirnir,
andlegir leiðtogar lýðsins, þykj-
ast bera kjóldragið. Nú hefur
Þuríður Kvaran tekið að sér
hlutverk bamsins og sagt svo
allir mættu heyra: „Nú, hann er
þá ekki í neinu“. Hafi hún þökk
og heiður fyrir það. Eftir er að
vita hvernig þegnar keisarans
bregðast við. Kammerherrarnir
halda sennilega áfram að bera
kjóldragið sem ekkert er.
Gunnar Stefánsson.
Kaplaskjólsvegi 53, Rvík.
SMÆLKI
Tao-kuang (keisari í Kína
1820—50) var á stöðugum ferð-
um um hið víðlenda ríki sitt og
tók persónulega þátt í að leysa
fjöldamörg málefni. Einhverju
sinni var hann spurður af evr-
ópskum gesti sínum:
— Hvernig fer yðar hátign að
því að halda svo góðri heilsu
þrátt fyrir hin erfiðu ferðalög
og stjórnarstörf?
— Það er mjög einfalt, svar-
aði keisarinn. Ég hef fjóra líf-
lækna, og þeir fá mjög góð laun.
Samstundis og eiUhvað ber út
af með teilsu mína, er hætt öll-
um launagreiðslum til þeirra, og
þeir fá ekki eyri borgaðan fyrr
en ég er orðinn fullkomlega
heilbrigður a.'lur. Hiugað til hef-
ur það aldrei komið 'yrir, að ég
ÍSLENZKAR
KÁPUR OG JAKKAR
AUSTURSTRÆTI
84
hafi verið veikur meira en fjóra
daga í einu.
★
Kristján 10. Danakonungur var
allra manna hjálpsamastur. Hann
fór daglega á hestbaki eftir göt-
um Kaupmannahafnar, og í einni
af þeim ferðum tók hann eftir
litlum dreng, sem stóð fyrir utan
húsdyr og reyndi árangurslaust
að teygja sig upp í dyrabjölluna.
Konungurinn stanzaði hestinn,
steig af baki og sagði:
— Ég skal hjálpa þér, dreilgur
minn, ég er hærri en þú.
Konungurinn ýtti síðan á
bjölluhnappinn, en í sömu andrá
greip drengurinn í ermi hans og
hrópaði:
— Og svo verðum við að vera
nógu fljótir að hlaupa burt, áður
en þau opna.
★
Á sumrin dvaidist Kristján 10.
oft í litlum bæ úti á landi. Borg-
arstjórinn þar var góður kunn-
ingi hans, en jafnframt borgar-
stjórastarfinu gegndi hann störf-
um uppboðshaldara.
Eitt sinn kom konungur þar
að, sem borgarstjórinn var að
halda uppboð á fiski. Á slíkum
uppboðum er það venja að svara
tilboðum með því að kinka kolli,
og þegar konungurinn kom inn,
kinkaði hann í mesta sakleysi
kolli tii kunningja síns. Hann
var ekki seinn á sér og tilkynnti
með hárri röddu:
— Hans hágöfgi, Kristján tí-
undi konungur Danmerkur, tíu
kassar af sQd.
★
Gamanleikir Lúðvíks Holbergs
vöktu á sínum tíma allmikla
reiði sumra. Einhverju sinni
mætti hann tveimur broddborg-
urum í þröngri götu, sem báðir
voru stórlega móðgaðir við hann
vegna skrifa hans, og þeir gengu
sem fastast eftir miðri götunni og
sögðu reiðilega:
4