Samvinnan - 01.02.1971, Blaðsíða 57

Sigtirður Jón Ólafsson:
Úr Hugleiðingum byltingarmanns
(Brot)
með brjóstið fullt af vonum
með brjóstið fullt af kvíða
með brjóstið fullt af vonum
með brjóstið fullt af kvíða
einblíndu ekki á vatnið þakið mengun
svo kann að fara að þú drukknir í einum dropa
einblíndu ekki á akurinn þakinn illgresi
svo kann að fara að þú hrasir um litla þúfu
vér berjumst segjum vér
undir rauðum fénum
með glampa vonar í augum
I virðingarverðar eru tilraunir vorar
þótt fátt sé um svör
hrópað á götum úti
og traðkað á hvítum húfum
vissulega vissulega þer að
hafa sig allan við
og láta sig engu skipta
tungutak slæmrar samvizku
gefum oss á tal við sálir
sem hafa mótazt af röngum hugmyndum
má vera vér fáum einhverju áorkað
eftilvill andartak stöðvast vaninn
og hróp berast yfir hjarnið
andartak í fölbláum skugga sumarnætur
andartak í grásvartri bifreið um strætin
Þorgeir Sveinbjarnarson:
Land mitt
Hvers vegna?
Hvers vegna erum við ekki
alltaf saman,
eigum heima innan um steinana
og fjalldrapann?
Höfum lækinn
hjá okkur,
tölum við lyngið
og grasið í brekkunni,
meðan við bíðum
eftir næturkulinu.
Hlustum
á bullið í steindeplinum
og gortið í kríunni,
hlökkum til
að horfa á straumöndina
fljúga upp ána.
Já, hvers vegna erum við ekki
alltaf hérna saman,
lærum fögnuð vorsins
og byggjum okkur kofa
sem gæti hýst sumarið
og lifum svo
í voninni
að fá eitthvert kvöldið
vini okkar í heimsókn,
Hallberg Hallmundsson:
Póstkort aff heiman
Ó þessi vinalegu lágu hús
í litlum görðum trjám prýddum og grasi
sem ferðamanni finnst hann geta tekið
í fang sér eins og gamla vini laus
við feimni og klappað kumpánlega á þakið.
Ó kæra mynd
mér þykir sem ég lesi
úr formum þínum frið og hugnað vand-
fundinn í múgsins borg innan um turna
úr gleri og stáli gnæfandi yfir þröngar
götur sem eymdin byggir glysi leynd.
Þó veit ég slíkt er blekking ein
engar
aðrar dyggðir þar að finna en hérna
né heldur lesti;
eðlið jafnan eitt
þótt úthöf dimm skilji byggðir manna.
Innan við þessa þöglu glugga ríkir
þessháttar líf sem víðast — hversdagsgrátt:
menn þrasa matast þrá sofa og vinna.
Og þó er römm sú kennd sem að mér sækir
í hvert sinn er ég horfi á þetta kort:
hversu þarna mundi sælt að eyða
ævi og kröftum
sælt að vera og verða;
vinaleg myndin lokkar
bendir þvert
um sæinn heim í sólskinshýra garða —
hvítt lamb Æ sjálfsblekking
og rautt folald. þú lætur ekki að þér hæða!
HtCMOB Kijfö Ssaara
ÚR þjÓÐSÖOUM
TEIXN'. M4l?.GuE>B£.fTGSS.
SmoJdipUJjur ruokhujr tiH.
þauð ol.0 U.s>t oq ucsxicl ClÖ
hcLsto- 5tajLruj-m jo-nihoUj.
fljjruo. s>ara er L cU.fhCrtjaujTu
hio. 'CX&gojróu u ftuarnjm.s>ooLt.
"þegcLr þa&au, houföu fcuhó
frojm. uxa hjrud uiCurð huue>
bórucú hcuna ueúbux-;
OreymcU houruru þcu Qxruu
sururuú cuá hjuJicÍjjim-EXíJuur-
hcarruu Ui suru og segóu uii
slg Cué ef hxururu urUcLu.uerðcu
hflutL houJ.su. Cuftur yrðu hcururu
cuð UuJrabrcu Cu smoJuOLruuujrru
suruuum suo Vucurun muLrucuíðu
uurru þo-ú hcurun Uagu cu þoc
ULuo.lp.gu cuð hcustcu gr\ótu
ururu u hubýtú súru og hefðu
þagcur majJJ d,ra.rugúruru sururu
ÚIJ-Ol cu hófðúruuu rtueð euruura
&tem'uruujm.
53