Samvinnan - 01.12.1971, Blaðsíða 39

Kristján Pétur Guönason: Jól (verðlaunamynd).
Séra Bernharður: En íslenzka
sjónvarpið hefur sínar skoðan-
ir á þessu. Sé prestur beðinn að
koma fram í „Helgistund“, sem
tekur stundarfjórðung, eru
honum skammtaðar þrjátiu
mínútur til upptökunnar. Við
höfum lært í guðfræðideild að
semja prédikanir; það er það
eina sem við kunnum, og því
fer sem fer í sjónvarpi.
Séra Sigurður: Það getur ekki
hafa verið kennt til hlítar.
Séra Bernharður: Ég kom til
írlands, sem þykir svona held-
ur gamaldags og afturúr á
mörgum sviðum, en þar er ekki
svo aumur prestaskóli, að þar
sé ekki útvarpsstúdíó og jafn-
vel sjónvarpsstúdíó.
Dr. Björn: Þið hafið talað hér
um boðun orðsins, og það hef-
ur verið vikið að því hvort þörf
sé á öðru og ferskara tungutaki,
sem mér finnst sennilegt, en
við megum þá ekki heldur
gleyma því, að boðun orðsins
er meira heldur en hið talaða
eða skrifaða orð. Boðun orðsins
er þjónusta kirkjunnar í heim-
inum, þannig að nýjar leiðir til
að gera orðið heyranlegt eru
alls ekki endilega bundnar við
breytingar á prédikunarmáta
eða nýju tungutaki. Ég held
einmitt að nú sé tími til að
boða meira með verkum en
orðum.
Séra Sigurður: Nútímakristnin
líður fyrir það, að gleymzt hef-
ur þetta gamla að tala um
holdtekjuna sem raunveruleik-
ann í þessu öllu saman.
Hólmfríður: Það má boða orðið
annarsstaðar en í prédikunar-
stól. Ég held að jafnvel hljóti
að verða miklu meira um það
í framtíðinni.
Sigurður Örn: Boðunin er ekki
endilega prédikun, en hún þarf
að vera líka. Ég er ekki að
draga í efa, að það þurfi endur-
nýjun í boðun orðsins i merk-
ingunni prédikun, en hinsvegar
er ég ekki viss um, að hún sé
jafnaðkallandi hér á landi og
víða annarsstaðar. Hér tala all-
ir nokkurnveginn sama tungu-
mál, og almenningur skilur,
held ég, velflest þessi orð sem
notuð eru. Ég held það séu
ákaflega fá orð af prédikunar-
stóli, sem séu óskiljanleg manni
með fullnaðarpróf.
Séra Bernharður: En þau vekja
ekki enduróm.
Dr. Björn: Haldið þið að það
séu margir sem skilja hugtök
einsog réttlætingu, friðþæg-
ingu?
Sigurður Örn: Til þess er ferm-
ingarundirbúningurinn, að
menn læri að skilja þau.
Hólmfríður: Það er fyrst og
fremst ve.kefni hvers prests að
þekkja sinn söfnuð og reyna að
prédika einsog hann telur að
sé skiljanlegt söfnuðinum.
Séra Sigurður: Það er ógjörn-
ingur í Reykjavík.
Sveinbjörn: Er það raunveru-
lega svo, að við séum að fjalla
um þær spurningar og þau
vandamál sem fólkið í landinu
er að spyrja? Það vantar, held
ég, þetta samband, að prestur-
inn finni og fái að vita, hvað
fyrir fólkinu vakir og veltist.
Kirkjusókn
SAM: Ég er með fróðlegar töl-
ur frá Finnlandi, þar sem menn
eru nú víst betur kristnir en
hér á landi eða að minnsta-
kosti kirkjuræknari. Þar eru
92% þjóðarinnar í þjóðkirkj-
unni. 3—5% sækja kirkju á
sunnudögum. 40% hlusta á út-
varpsmessur. 17% horfa á sjón-
varpsmessur og 23% fylgjast
með sjónvarpsþætti sem heitir
„Fyrir helgina" og er sýndur á
laugardagskvöldum.
Séra Bernharður: Þessi 3—5%
sem sækja kirkju á sunnudög-
um er kannski dálítið villandi
tala. Það var nýlega gerð könn-
un i Ruhr-héraði á því, hvað
væri helzta tómstundastarf
fólks, og þá kom í ljós að
kiikjuganga i einhverri mynd
var í þriðja eða fjórða sæti. Hér
er alltaf verið að tala um þessar
tómu kirkjur, en það eru ekki
fáar þúsundir sem koma í
hverri viku til allskonar at-
hafna í kirkjum landsins. Og
við skulum bara hugsa um það,
hve margir koma þó til messu
klukkan ellefu. Þýddi fyrir
Sjálfstæðisflokkinn að hafa
samkomu klukkan ellefu á
sunnudagsmorgni? En auðvit-
að er kirkjusókn alltof lítil.
Sveinbjörn: Það er alkunna, að
vilji stjórnmálaflokkur halda
fund, þá verður hann að troða
upp með skemmtikrafta.
39