Samvinnan - 01.02.1981, Blaðsíða 20

Pistill frá Kenya
eftir
Sigurd Jónsson
Er sebrahestur
svartur með
hvítum röndum
— eða öfugt?
UM morguninn hafði ég ekið rúma
þrjú hundruð kílómetra frá El-
doret, þar sem ég bý, til bæjar-
ins Nyeri — vegna fundar með starfs-
bræðrum mínum. Nú sat ég úti í garði
hjá finnskum félaga og sötraði öl í
skini olíuluktar. Það snarkaði nota-
lega af og til, þegar regndropar smugu
inn undir luktarhjálminn. Hin venju-
legu kvöldhljóð skordýranna heyrðust
ekki núna, og kyrrðin var einungis rof-
in af regninu og snarki luktarinnar.
• Hvítu hálöndin
Við höfðum verið í gufubaði í litlum
kofa, sem þessi félagi minn hafði gert
úr kassanum utan af sjófarangri sín-
um, og útbúið þar forláta sauna. Kof-
inn var að utan klæddur sefgrasmott-
um, og eldiviðarskýli og sturtuklefa
hafði verið smekklega komið fyrir við
hann.
Það er mikill misskilningur, að gufu-
bað sé aðeins æskilegt í köldu loftslagi.
Að vísu er Nyeri í nokkurri hæð yfir
sjávarmáli (1800 m), og kvöldin því
svöl og notaleg eins og í Eldoret (2056),
enda báðir staðirnir á því svæði, sem
áður var kallað hvítu hálöndin vegna
landnáms hvítra manna þarna. En ég
minnist þess, að til dæmis í Dar es
Salaam í Tanzaniu við strönd Ind-
landshafs, þar sem hiti er mikill, leið
mér aldrei eins vel og eftir gott gufu-
bað.
Þá naut ég best svalans frá hafinu.
• Eitraðir sveppir
Ég hafði verið í borginni Kisumu,
sem er við strönd Viktoríuvatnsins, í
vikunni áður en ég kom til Nyeri. Þar
lenti ég í miklum erfiðleikum með að
fá inni vegna landbúnaðarsýningar,
sem stóð yfir skammt frá og dró að
sér margt fólk. Öll hótel virtust yfir-
full, og ég var farinn að hugsa um að
sofa í bílnum. Að síðustu tókst mér þó
að fá gistingu i litlu og snjáðu gisti-
húsi i útjaðri bæjarins.
Þetta var ekki beinlínis aðlaðandi
staður, en þó betri en bíllinn. Kisumu
er fjórða stærsta borg í Kenya, og þar
sem hún liggur aðeins í 1146 m hæð
yfir sjó i þeirri lægð, sem Viktoríu-
vatnið hefur myndað eða myndaðist
um leið og vatnið, þá er loftslag þarna
nokkuð svipað og við strönd Indlands-
hafsins. Það var fremur heitt í gisti-
húsinu, og ég uppgötvaði næsta morg-
un, að ég hafði fengið nokkur moskító-
bit um nóttina. Það er aðeins kven-
flugan sem smitar malariu eða mýrar-
köldu við bit eins og kunnugt er. Ég
hef aldrei lært að kyngreina moskító-
flugur, enda hefði sá lærdómur verið
til litils, þar sem ég varð ekki var við
bitin um nóttina.
Mann klæjar í þetta fram eftir
næsta dégi, en siðan gleymist það.
Ég veit ekki hvort það var vegna
þessara flugna í Kisumu eða einhvers
annars, en morguninn eftir gufubaðið
í Nyeri leið mér fremur illa. Ég lauk
erindi mínu um tólfleytið og þáði há-
degismat hjá öðrum finnskum félaga
mínum í Nyeri. í forrétt fengum við
finnska sveppi, sem húsmóðirin hafði
lúrt á og sagði mér að væru baneitr-
aðeir þangað til þeir hefðu annað
hvort verið þurrkaðir eða soðnir. Á
eftir fylgdi Kareliasteik og saga þess
héraðs, sem nú er hluti af Sovétríkj-
unum.
Ég hélt til höfuðborgarinnar, Nair-
obi, eftir að hafa kvatt þessa ágætu
vini mína — og leið sífellt verr. Á leið-
inni var ég að hugsa um, að ef til vill
hefðu sveppirnir ekki verið nægilega
16