Samvinnan - 01.02.1981, Blaðsíða 35

ekki til gerfi yfir kvenleg-
leika handa okkur að taka
á okkur; hin íslenska kona
er móðir og ekkert annað.
Kveneðlinu hæfa tilþrif sem
koma móðurhlutverki ekki
við.Hæfir að flytja þau inn,
jafnvel taka upp eftir þess-
um stíllausa fjölmiðli yfir
útlent efni sem við köllum
íslenskt sjónvarp. í fyrstu
erum við börn, sætar, litlar
telpur í uppáhaldi hjá
pabba sínum, þá tauga-
veiklaðir táningar með sam-
kynseinkenni þeirra ára,
svo förum við að verða
mömmulegar. í þvi farinu
sitjum við að minnsta kosti
fram á breytingaraldurinn;
upp úr honum teljumst við
þó ef til vill konulegar. Átt
við móðursýniseinkenni; til-
gerð, útlit sem brotið hefur
upp lögulegra form, dálítið
neyðarlegan klæðaburð.
Fram til þess skeiðs náum
við að vera einfaldlega
kvenlegar í tuttugu minútur
á dag eða svo, oftast með
vappi kringum karl og vægri
ástleitni til að óljóst gerfið
gufi ekki upp; minna má
ekki gagn gera til að þjóna
eðlinu. Á svokölluðum
manndómsárum ykkar fáið
þið karlar mömmu i stað
hinnar sem þið yfirgefið
nema þá að ykkur dugi ekki
minna en tvær. Og þessi
fáránleiki háir ykkur ekki
að svo búnu þar eð þið njót-
ið ekki tilfinningalífs ykkar
með neinu móti og hafið
ekki gert siðan þið voruð
börn. Þið eruð strákar í ykk-
ur, ekki satt? Þið getið ekki
gert konu sér vitandi um
tilfinningar ykkar öðru vísi
en haga ykkur eins og þið
væruð tólf ára eða yngri og
hún beri sig jafnframt eins
og hún væri móðir ykkar,
ykkur hefur verið innrætt
að tilfinningasemi sé veik-
leikamerki hjá eldri manni.
Þótt sá sé auðvitað sterkast-
ur sem þarf ekki að fela
það sem í honum býr. Ef
þið viljið bæta þjóðfélagið
þá temjið ykkur virðingu
fyrir konunni sem slíkri.
Jóni varð ómótt þegar hér
var komið ræðu. Leitaði út-
göngudyranna.
Kona
Þú horfir í spegilinn
hrukkur og beiskjudrættir
dagbók liðinna ára
sem þig langar til að læsa niðri
með andlitsfarða
Maður lætur ekki hvern sem er
lesa dagbókina sína
Litla dóttir þín
horfir á þig
Þú sérð andlit hennar
í speglinum
eins og óskrifað blað
Þuríður Guðmundsdóttir.
Aumingja Anna, sagði
hann á svölunum. 4
35