Samvinnan - 01.06.1981, Blaðsíða 19

Þar sem samvinnufélag starfar og nær að
móta félagsumhverfi sitt, verða skilin milli
vinnu og fjármagns ógreinileg.
Hjörtur E. Þórarinsson, Eyjafirði:
Hvers vegna er unga
fólkiö áhugalaust?
HVERNIG ER staða
okkar samvinnu-
manna í þessu fé-
lagslega umhverfi, sem
mótast hefur fyrir til-
verknað samverkandi og
gagnverkandi þjóðfélags-
afla, sem við höfum að
vísu átt okkar þátt i, en
ekki skapað að okkar
vild? Erum við kannske
ekkert nauðsynlegir, er-
um við e.t.v. bara að
þvælast fyrir í kappleikn-
um mikla um arðinn af
atvinnustarfseminni?
Þessar spurningar eru
fram bornar af því að
fjöldi manns til hægri og
vinstri er tilbúinn til að
staðhæfa að svo sé, að
samvinnuhreyfingin
megi vel missa sig og
hafi farið fé betra, ef hún
lognist út af. Yfir þessu
má ekki kvarta, þvi um-
svifamikil hreyfing mun
alltaf eiga sér andstæð-
inga og öfundarmenn,
sem vilja troða niður af
henni skóinn. Það er
nánast náttúrulögmál.
Sárgrætilegt er það þó
i þessu sambandi, hve
margir þeir, sem í ein-
lægni vilja bæta þjóðfé-
lagið, unga fólkið ekki
sist, hefur lítinn áhuga
svo ekki sé meira sagt, á
þeim almannasamtökum,
sem samvinnuhreyfingin
er. Það er spurning, sem
samvinnumenn þurfa að
geta svarað, hvers vegna
æskan, jafnvel og ekk-
ert síður sú, sem elst upp
i samvinnuumhverfi,
flykkist undir merki sós-
íalisma, en lætur sér fátt
finnast um störf sam-
vinnufélaganna.
Þar sem samvinnufélag
starfar og nær að móta
félagsumhverfi sitt, verða
skilin milli vinnu og
fjármagns ógreinileg,
skilningur á sameiginleg-
um hagsmunum einstakl-
ings og heildar meiri og
stéttabarátta missir
merkingu.
Þessum skilaboðum
þarf að koma til vitundar
þeirra hugsjónamanna,
sem ekki fella sig við
samvinnuhreyfinguna af
því að hún fellur ekki
nákvæmlega inn í kerfi,
sem á að vera forsenda
fyrir öllum „sönnum“
þjóðfélagsumbótum. Bið-
in eftir þvi verður löng
og sjálfsagt að nota bið-
timann til gagnlegra
hluta.
♦
Jón Kristjánsson, Egilsstöðum:
Ekkert mannlegt er
okkur óviðkomandi
AÐ er oft rætt um
það á hvaða sviðum
samvinnuhreyfing-
in eigi að láta til sin taka
og af andstæðingum
hennar heyrist þvi oft
haldið fram að þetta
rekstrarform eigi ekki
erindi nema í verslun-
inni, þar hafi þetta byrj-
að og þvi beri að halda
þessu rekstrarformi inn-
an þessarar atvinnu-
hreyfingar.
Því er til að svara að
samvinnumenn verða að
líta svo á, að þeim sé
ekkert mannlegt óvið-
komandi og eigi að láta
til sín taka þar sem þeir
telja að sín úrræði séu til
hagsbóta fyrir fólkið,
veiti samkeppni og stuðli
að jöfnuði milli manna
og heilbrigðum viðskipta-
háttum.
Þetta er mikilvægt
stefnuskráratriði sem
koma verður fram þegar
stefnuskrá er samin.
Það var mjög umdeilt
þegar samvinnumenn
hófu afskipti af ferða-
málum, með rekstri á
ferðaskrifstofu og þátt-
töku i flugrekstri. Allur
þorri manna ferðast og
það er ekkert óeðlilegt að
samvinnumenn vinni á
þessu sviði, þegar þar við
bætist að þetta starf er
i samvinnu við öll stærstu
launþegasamtök lands-
ins. Þarna er verið að
veita eðlilega samkeppni.
Það mætti áreiðanlega
láta til sín taka á fleiri
sviðum, en það hlýtur að
ráðast af aðstæðum og
getu hverju sinni hvort
farið er inn á nýjar
brautir í samvinnustarfi.
Því heyrist stundum
fleygt að samvinnuhug-
sjónin sé á undanhaldi
og við sem vinnum að
samvinnumálum séum
bundnir í hinum efna-
hagslegu þáttum í allri
umræðu, en nefnum lítt
félagshyggjuna sem er
það viðhorf sem að baki
öllu samvinnustarfi ligg-
ur...
Umræður samvinnu-
manna um stefnuskrá
hljóta að snúast um það
hvernig sameina megi
þessa efnahagslegu hugs-
un samvinnumanna og
annarra þeim hugsjónum
sem samvinnumenn áttu
i upphafi og eiga enn. 4
19