Samvinnan - 01.08.1981, Blaðsíða 26

Samvinnuskólinn að Bifröst gegnir
því meginhutverki að útskrifa
fólk með almenna og hagnýta þekk-
ingu, svo að það geti tekið að sér
þjóðnýt störf.
Samvinnan ræðir við
Jón Sigurðsson
skólastjóra Samvinnuskólans
Kostur fremur en galli
að búa á afskekktum stað
FRUMHERJAR sam-
vinnuhreyfingarinnar
á íslandi voru þeirrar
skoðunar, að brýna nauðsyn
bæri til að flétta saman
hugsjón og hagspeki. Af
þeim sökum er fræðsla um
samvinnumál næstum jafn-
gömul kaupfélögunum hér
á landi. Þetta viðhorf leiddi
einnig til þess, að Sam-
vinnuskólinn íslenzki er að
öllum líkindum elzti sam-
vinnuskóli heims.
Enn sem fyrr er sam-
vinnumönnum annt um
skóla sinn og vilja fylgjast
vel með starfi hans. Sam-
vinnunni þótti því ærin
ástæða til að kynna litillega
og spjalla við nýráðinn
skólastjóra Samvinnuskól-
ans, Jón Sigurðsson, en
hann tekur nú við því starfi
af Hauki Ingibergssyni.
Jón Sigurðsson er fæddur
í Kollafiröi á Kjalarnesi 23.
ágúst 1946. Foreldrar hans
eru Sigurður E. Ólason lög-
fræðingur og Unnur Kol-
beinsdóttir, kennari. Hann
lauk BA-prófi í íslenzkum
fræðum og sagnfræði frá
Háskóla íslands vorið 1969,
og stundaði siðan fram-
haldsnám við sama skóla og
Háskólann í Lundi í Sviþjóð
í bókmenntum og menning-
arsögu til ársins 1973. Hann
kenndi viö framhaldsskóla
i Reykjavík, aðallega
Menntaskólann i Reykjavík,
árin 1966—70, var íslenzkur
lektor i Lundi og Gautaborg
1970—72, en kennari við
Menntaskólann í Reykjavík
og Háskóla íslands 1972—75,
þar af lektor við háskólann
1973—75. Frá 1972 starfaði
hann við bókaútgáfu og var
settur forstjóri Menningar-
sjóðs 1975—77. Frá 1977 hef-
ur hann starfað við dag-
blaðið Tímann, þar af sem
ritstjóri frá 1978. Jón hefur
birt nokkrar ritgerðir um
sögu og bókmenntir i fræði-
ritum heima og erlendis,
flutt útvarpserindi um sama
efni og samiö kennslubók í
fundarsköpum og félags-
störfum. Hann er kvænt-
ur Sigrúnu Jóhannesdóttur
kennara i Kópavogi og eiga
þau tvo syni.
• Ég tek við góðu búi
Við ræddum fyrst við Jón
um stöðu Samvinnuskólans
í menntakerfinu nú á dög-
um og spurðum: Eiga sér-
skólar á borð við Samvinnu-
skólann rétt á sér?
— Já, ég held að þjóðfé-
lagið hafi gott af því, að
skólar séu ekki allir eins,
þótt þeir séu á sama eða
sambærilegu stigi í mennta-
kerfinu, sagði Jón. Það er
hagur að því, bæði menn-
ingarlega og að því er varð-
ar verkmenntun og at-
vinnulif. Ungt fólk þarf að
geta valið um mismunandi
skóla að einhverju leyti —
og reyndar að sem allra
mestu leyti. Út frá þvi sjón-
armiöi einu á Samvinnu-
skólinn fullan rétt á sér.
En hinu má ekki gleyma,
að Samvinnuskólinn er rek-
inn af sjálfstæðri fjölda-
hreyfingu, sem kýs að
starfrækja hann. Sá stuðn-
ingur sem skólinn fær af
opinberri hálfu er í raun-
inni fyrst og fremst sá,
að ríkið viðurkennir að
styðja hvern einstakan
nemanda í þessum skóla á
sama hátt og það kostar
aðra nemendur í öðrum
skólum, enda uppfylli þessi
skóli þær almennu kröfur
sem gerðar eru. Það er með
öðrum orðum ekki fyrst og
fremst verið að styrkja
stofnunina sjálfa nema
óbeint, heldur láta alla
nemendur i framhaldsskól-
um sitja við sama borð.
Ég hef þegar kynnt mér
nokkuð ástand mála í Sam-
vinnuskólanum, kennslu-
skipan, námsefni, aðstæðuv
og vinnubrögð. Og ég fæ
ekki séð annað en þetta sé
allt í mjög góðu horfi. Skól-
inn er að ýmsu leyti vel
26