Samvinnan - 01.10.1981, Blaðsíða 16

Benedikt Gröndal
rifjar upp endurminningar
frá upphafi sjónvarps
Hvernig íslenskt
sjónvarp varð til
Eg gleymi aldrei fyrsta fundi mín-
um í úívarpsráði. Þá hafði ráðið
fundaborð í skrifstofuherbergi
Helga Hjörvars á efstu hæð Landsíma
hússins, og ráðunautar um dagskrá kom-
ust ekki fyrir við borðið en fylltu herberg-
ið, sem ekki var of stórt. Þarna sátu þjóð-
kunnir snillingar eins og Páll Isólfsson,
Vilhjálmur Þ. Gíslason, Þorsteinn Ö. Step-
hensen, Andrés Björnsson auk Helga
sjálfs, og svo hinir kjörnu útvarpsráð-
smenn við borðið, auk mín þeir Þórarinn
Þórarinsson, Björn Th. Björnsson. Sig-
urður Bjarnason og Þorvaldur Garðar
Kristjánsson. Þessi hópur átti eftir að
starfa mikið saman og koma áleiðis mikl-
um breytingum á íslensku útvarpi, bæði
gamla „gufuradíóinu” eins og Jón Múli
kallar það stundum, og svo upphafi sjón-
varps.
• Fyrsti hálftíminn
Ég hafði nokkra reynslu sem útvarps-
ntaður og bar tilhlýðiléga virðingu fyrir
Fyrsta kvöldið sem sjónvarpað var haustið 1966 var innlendur
skcmmtiþáttur ineð Savanna-tríóinu, en það naut mikilla
vinsælda á þcim tíma.
Hugmyndin um þáttinn Muni og minjar, sem Kristján Eldjárn
gerði frægan, var í fyrstu drögum að dagskrá, sem sjónvarpsnefnd-
in gerði, Með Kristjáni á myndinni er Hörður Ágústsson listmálari.
Framleiðsla íslenskra leikrita hófst mun fyrr en bjartsýnustu
menn þorðu að vona. Fyrsta leikritið var „Jón gamli” eftir Matt-
hías Johannessen. Aðalleikendur voru Gísli Alfreðsson og Valur
Gíslason.
Fyrsta íslenska leikritið, sem gagngert var samið til flutnings í
sjónvarpi, var hins vegar „Romm handa Rósalind” eftir Jökul
Jakobsson. Aðalleikendur voru Anna Kristín Arngrímsdóttir og
Þorsteinn Ö. Stephensen.
16