Samvinnan - 01.12.1984, Blaðsíða 29

Einfaldleiki og hugarhreinleiki
náttúrubarnanna hafði að hans dómi
drukknað í peningadýrkun stríðsáranna..
Ends til að inna af hendi herþjónustu.
^ður en henni lauk hófst heimsstyrj-
dldin fyrri og Courmont var kvaddur
ni vígvallarins. Þar særðist hann
nættulega og beið þess aldrei bætur.
^ar hann þá færður til og gerður
forstöðumaður við fréttadeild her-
nrálaráðuneytisins. En tengslin við
ísland rofnuðu ekki, og alltaf þráði
hann að komast þangað á ný. Kemur
Petta glöggt fram í bréfum hans til
Vlnar síns, Guðmundar Finnbogason-
ar, sem prentuð eru í Andvara 1973.
“féfin eru einnig til marks um hve
góðu valdi hann hafði þá náð á ís-
ensku og hvernig hann beitti málinu
nndirbúningslaust í vinahópi.
André Courmont komst aftur til
fslands. Árið 1917 fékk franska stjórn-
ln hann til að taka við starfi ræðis-
jnanns Frakka í Reykjavík, og kom
nann hingað til lands um sumarið. Þá
Var hann ennþá svo máttfarinn í hægri
nendi þar sem hann hafði fengið
sPrengjubrot í stríðinu að hann varð
heilsa með þeirri vinstri. Því var
Pað að Stephan G. Stephansson sem
staddur var á íslandi þetta sumar og
hýnntist Courmont hóf minningarljóð
s*tt um hann svo:
bú heilsaðii* mér örvhent, útlendingur,
mer í flestu orðinn íslenskari,
§estur þú, en ég var heima hjá mér.
Starf Courmonts á íslandi var nú
annað en fyrr og hann sjálfur breyttur
maður. Af grein Jónasar Jónssonar
má ráða að hann hafi orðið fyrir
emhvers konar vonbrigðum með þjóð-
ln,a: ^Einfaldleiki og hugarhreinleiki
nattúrubarnanna hafði að hans dómi
drukknað í peningadýrkun stríðsár-
anna. Þessi tilhugsun byrgði í huga
hans nokkuð af fegurð landsins og
skyggði á nokkuð mikið af gullbránni
a vogum hins andlega og félagslega
llfs á íslandi.“
En þótt Courmont þættist hér ekki
sem ræðismaður finna það ósnortna
paradísarþjóðfélag sem hann leitaði
að, menningarmaðurinn á úthjaran-
um, var annað sem ekki brást: landið
sjálft. Hann hafði á fyrri dvöl sinni
kynnst því vel og unni íslenskri nátt-
úru hugástum. Sést það gleggst af
smágrein þeirri úr Skinfaxa 1913 sem
hér er birt, - og um hin frábæru tök
hans á íslensku máli og ritlist sem
greinin sýnir þarf ekki að hafa mörg
orð.
• Var ekki útlendingur með ykkur?
Kunnastur varð Courmont á íslandi
fyrir leikni sína að tala íslensku. Um
það segir Sigurður Nordal: „Hver
maður sem skipti við hann nokkrum
orðum hlaut að taka eftir því hve
eðlilega og rétt hann talaði. „Var ekki
útlendingur með ykkur?" - spurði
bóndi einn fyrir austan hann eftir að
þeir höfðu talast við fyrir utan túngarð
og Courmont sagt allt af ferðum
þeirra félaga en ekki nafn sitt. M var
tæpt ár liðið frá því er hann hafði fyrst
borið við að læra málið. Hinir voru
færri sem vissu eða gerðu sér grein
fyrir að hann talaði bæði vandaðra og
fjölskrúðugra mál en flestir íslending-
ar.“
Hver maður sem skiptf
við hann nokkrum
orðum, hlaut að taka
eftir því hve eðlilega
og rétt hann talaði
íslensku.
29