Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1923, Blaðsíða 68
62 Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
landlæknir þar eina stund á dag, frá 1—2, og stundum
meira. Að því loknu sátu allmargir af nemendum Sam-
vinnuskólans þar við lestur og stílagerð, þar til kvöldskól-
inn byrjaði. Með þessu móti voru kenslustofurnar .notaðar
allan daginn, og kom ekki að sök. Nemendur Samvinnu-
skólans hafa jafnan inniskó, er þeir eru þar innan húss.
I sérstökum klefa í kjallaranum hefir hver nemandi tvö
hólf í skáp, annað fyrir inniskó, hitt fyrir útiskó. Með
þessum hætti verða gólfin alt af tiltölulega hrein. Ef þann-
ig væri farið að í öðrum skólum, mætti nota húsin miklu
betur en nú er gert, kenna og lesa í skólaherbergjunum,
ekki síst ef loftskiftunum væri hraðað með rafmagnsvél,
eins og nú tíðkast á skipum og í stórum samkomuhúsum.
Nemendur héldu málfundi reglulega, og höfðu skrifað
blað. Annað hvert sunnudagskvöld var venjulega samkoma
í skólanum, oft fyrirlestur um eitthvert fræðandi eða
skemtandi efni, söngur og önnur glaðværð. Kaffi eða aðr-
ar einfaldar veitingar, nema ekki reykingar. Á þessar
skemtanir koma venjulega ýmsir samvinnumenn úr fjar-
sveitum, þegar þeir koma til bæjarins. Ættu sem flestir
slíkir menn að láta vita af ferðum sínum, er þeir koma
til bæjarins, meðan kenslan stendur yfir. Um jólaleytið
halda nemendur skólahátíð sína heima í skólanum. Var
svo enn í vetur.
Kenslan í skólanum er alt af nokkuð erfið, þannig, að
óþroskaðir unglingar hafa hennar ekki veruleg not. Tak-
markið er að ala upp fáeina verslunarmenn á hverju ári,
en ekki marga. En að þar að auki komi í skólann menn,
sem ætla að ryðja samvinnunni götu á nýjum sviðum, eða
fá almenna félagslega mentun. Erlend tungumál hefir alt
af verið lögð mikil áhersla á. Jafnvel svo, að Bjarni frá
Vogi hrósaði kenslunni í þýsku í ræðu, þar sem hann að
öðru leyti réðist á skólann. þýskan hefir að vísu verið vel
kend, en ekki betur að sínu leyti en íslenskan, enskan og
danskan. Málin eru okkur Íslendingum bráðnauðsynleg,
einkum þeim, sem eitthvað hugsa, vegna fræðibóka, sem
eru svo fáar til á okkar máli. Sr. Tryggvi þórhallsson hefir