Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1925, Blaðsíða 67

Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 257
geng, var það lengi siður að að snara rjúpur. Kostur við
þá aðferð var sá, að engar aðrar rjúpui' særðust en þær,
sem festust í snörunni. Rjúpan var þá tekin lifandi og
rotuð við stein, eða snúinn liður á hálsinn og kipt úr liðn-
um. Stundum var stigið ofan á höfuðið og rjúpan marin
til bana.
Um langt skeið voru sjófuglar veiddir á snörufleka
á Skagafirði. Flekar voru lagðir við stjóra út á firðinum
og engdar á þá snörur. þegar fuglar skriðu upp á flek-
ana festust þeir í snörunum. þær runnu fast að fót-
um eða hálsi. Fuglinn lá þarna nokkra daga lifandi. Fugli,
sem ekki var dauður úr hungri eða kæfður í sjó, þegar
að var komið, var gerð sömu skil og snaraðri rjúpu.
Eins og kunnugt er grefur lundinn holur inn í gljúp-
an moldarj arðveg til að verpa í. þegar unginn er orðinn
stálpaður er hann veiddur. Er farið þannig að því: Járn-
krókur, svipaður öngli, er festur á tréskaft. Unginn er
kræktui' með þessu áhaldi út úr holunni og snúinn úr
hálsliðnum. þar, sem mikið er um lundavarp, eru drepnir
mörg hundruð ungar á dag. Bæði karlar og konui' hafa
þenna starfa á hendi, og vinna að honum með miklum
áhuga. Eftir því, sem veiðihrúgan stækkar, eykst ágirnd-
in, og fólkið verðui' ákafara að leita uppi holurnar og
tæma þær. Enginn setur sig í spor mæðranna, sem sitja
fáa faðma undan landi, og horfa á morðvargana stúta
börnum sínum.
Sumstaðar eru sjófuglar veiddir í háfa, og ungar
teknir á bjargsyllum, fram við sjó; þar eru einnig egg
tekin í þúsunda tali. þá fara sundfuglar sér að voða í
veiðinetum í ám og vötnum. Ýmsar aðrar veiðibrellur eru
lagðar fyrir fugla til þess að ná lífi þeirra.
Algengt er að kettir veiða mikið af spörfuglum og
vaðfuglum. Hér á landi hefir það aldrei verið rannsakað
og vita menn því ekki, hve mikil brögð eru að fugladrápi
katta. Menn vita ekki einu sinni, hve margir kettir eru
til á landinu, hvað þá heldur, hve mikið þeir drepa af
17