Neisti - 01.06.1968, Blaðsíða 38

breyta þjóðskipulaginu. Nú er ekki hægt að breyta þjóðskipulaginu nema
með fylgi meirihluta þjóðarinnar og ekki hægt að raða niðurlögum auð-
mannastéttarinnar, nema unnt sé að vinna allan þorra þjóðarinnar til
fylgis. Sjálf auðmannastéttin er f öllum löndum aðeins litill minnihluti.
En 1 mörgum löndum er mikill þorri þjóðarinnar millistéttir, sem standa
milli auðmannastéttarinnar og verkalýðsins. Það er þvi óhjákvæmiiegt
að vinna þessar millistéttir til fylgis við verkalýðinn. Það er beinlfnis
skilyrði fyrir þvi, að hægt sé aðráðaniðurlögum auðmannastéttarinnar
og framkvæma hina sósialistisku umbyltingu.
Er þetta 1 raun og veru mögulegt ? Er það annað en óskadraumur ?
Mikill þorri þessara millistétta er arðrændur af auðvaldinu. En þetta
arðrán er alla vega dulið og ekki eins augljóst og arðránið á verkalýðn-
um. Tökum til dæmis bændur, sem 1 flestum löndum eru stærsta milli-
stéttin. Við heyrum það stundum 1 umræðum milli manna, að deilt er
um það, hvað bændur séu í raun og veru. Sumir halda þvi fram að þeir
séu verkamenn, af þvf að þeir vinna sjálfir fyrir lífsframfæri sínu með
súrum sveita. Aðrir að þeir séu kapftalistar, af þvf að þeir eigi fram-
leiðslutækin og hafi verkafólk f þjónustu sinni. Hvort tveggja er raugt.
Þeir eru ekki verkamenn, vegna þess að þeir eiga, eða eru taldir eiga,
framleiðslutæki sfn og eru vöruframleiðendur. Og_þeir eru ekki kapíbal-
istar, að undanteknum nokkrum stórbændum, vegna þess að þeir lifa á
eigin vinnu en aðeins að litlu eða engu leyti á vinnu annarra manna. Þetta
er það sem kallað er einföld vöruframleiðsla. Afstaða ýmsra annarra
millistéttarmanna er mjög svipuð t.d. handverksmanna. Smáútvegsmenn
og smáiðnrekendur verða aftur yfirleitt að flokkast imdir smákapiialista.
En samt sem áður eru þeir f mikilli hagsmunaandstöðu við hina drottn-
andi auðmannastétt og eru féflettir og arðrændir af henni á ýmsan hátt.
Þegar litið er á stöðu þessara stétta f þjóðfélaginu, er ekki minnsti vafi
á þvf, að það er hægt að vinna þær til fylgis og bandalags við verkalýð-
inn. Undir venjulegum kringumstæðum eru þær þó ótryggur bandamaður
og reikular f ráði. En það ástand getur skapast, að þetta bandalag verði
náið og traust, t.d. bandalag verkamanna og bænda, og þar höfum við
dæmin bæði úr rússnesku og kínversku byltingvmum og frá Kúbu.
Við þetta bætist að þjóðfrelsisbaráttan gegn erlendri ásælni og yfirgangi
hefur ómetanlega þýðingu til þess að þjappa saman verkalýðnum og milli-
stéttunum og getur auk þess gert það mögulegt að ná tfmabundnu banda-
lagi við hluta af atvinnurekendastéttinni, sem verður alla vega fyrir barð-
inu á erlendri ásælni. Þetta hefur höfuðþýðingu f nýlendum, hálfnýlend-
um og ófrjálsum löndum.
Til þess að stéttabaráttan verði ekki eilff hjaðningavfg, þurfum við að
hafa lokatakmarkið f huga f allri stéttabaráttu einnig f venjulegum verk-
föllum. Hvert verkfall á að vera okkur eins og skóli til þess að opna
augu okkar fyrir innsta eðli þess þjóðskipulags, sem við búum við, miða
að þvf að leiða huga fjöldans að varanlegri lausn þjóðfélagsvandamálanna,
kenna okkur að bíða ekki lausnarans, heldur leysa okkur sjálf.
38