Neisti - 01.06.1970, Blaðsíða 1

ÞJOBfRHSIS
BARATTUNHAR
Mesta hætta, sem vofir yfir öllum þjóðum um þessar mundir er hin
bandaríska heimsvaldastefna. Sú mesta hætta, sem vofir yfir Islandi
er hin bandaríska heimsvaldastefna. Heimsvaldastefnan hefur verið
nefnd æðsta stig auðvaldsskipulagsins. Heimsvaldastefna nutimans er
hin bandaríska heimsvaldastefna, vegna þess að Bandaríkin gnæfa yfir
auðvaldsheiminn og stjórna honum að mestu leyti , með efnahagsitokum
sínum. Bandarfkin ráða yfir 6(#o af auðlindum. heimsins . Þessar auð-
lindir verja Bandarfkin með oddi og egg gegn kröfum þjóða viðsvegar að
nýta sjálfar auðlindir landa sinna. Þetta er einn þáttur heimSvaldastefn-
unnar. Annar þáttur hennar er hin stöðuga útþensla auðmagnsins, sem
talin er nauðsynleg fyrir auðvaldsskipulagið. Þannig mótast heimsvalda-
stefnan, ekki fyrst og fremst af því, hverjir eru við völd hverju sinm 1
Hvíta-Húsinu, heldur af innri eiginleikum í auðvaldsskipulaginu (dyrlmg-
urinnJohn F. Kennedy margfaldaði Víetnamstríðið).
Hin bandaríska heimsvaldastefna hefur á síðustu árum læst klóm sínum
um íslenzku þjóðina í vaxandi mæli. Ein Idóin er í Straumsvík, önnur
er við Mývatn, sú þriðja er herstöðin á Reykjanesi, sú fjórða er Við-
reisnin o. s.frv., krumlan er Alþjóðabankinn í Washington.
Það, sem sagt er hér að ofan, er sá þekkingargrundvöllur, sem sjálf-
stæðisbarátta Islendinga hlýtur að byggjast á . Ef við þekkjum ekki
andstæðing okkar, þá náum við aldrei árangri í baráttunni. Það er
skilyrði fyrir sigri, að megnið af þjóðinni geri sér réttilega grein fyrir
þeim aðstæðum, sem að ofan eru nefndar. Það er því skylda allra þeirra,
sem gera sér grein fyrir þessum aðstæðum að nota hvert tækifæri til að
útskýra þær fyrir öðrum.
Það hefur þvf miður orðið hlutskipti margra „hernámsandstæðinga" að
villa um fyrir almenningi og rugla skilning hans á þessu máli. Oft er
þetta ekki vísvitandi gert, en það er gert á eftirfarandi hátt. I hvert
skipti, sem krafist er brottflutnings herstöðva frá Islandi, er hnýtt
við fordæming á yfirgangi ýmissa t.d. Austurevrópuríkja gagnvart öðrum
Austurevrópuríkjum, það er hnýtt við kröfunni um, að öll hernaðarbanda-
lög skuli lögð niður, að allar herstöðvar skuli lagðar niður, í austri og
vestri eins og það er orðað. Sízt ætla ég að fordæma þá , sem fordæma
yfirgang Sovétríkjanna, ekki mun ég heldur fordæma þá, sem setja sér
það takmark, að hernaðarbandalög og herstöðvar skuli lögð niður. En
með því að tengja þetta svona sífellljsaman, þá skapast eftirfarandi
skoðun meðal almennings: Það eru vopnin í siálfu sér, hernaðarbanda-
lögin í sjálfu sér og herstöðvarnar, sem eru hættan, ekki heimsvalda-
stefnan. Það eru átökin milli austurs og vesturs, sem skapa hættuna.
Almenningi verður hins vegar ekki ljós hættan frá höfuðandstæðingi sínum,
hinni bandarísku heimsvaldastefnu. Meðan þannig er ástatt mun reynast
erfitt að sannfæra fólk um nauðsyn þess, að Island gangi úr NATO og
herstöðvar verði lagðar niður. Fólk á erfitt með að skilja nauðsyn þess
að berjast gegn einu hernaðarbandalaginu og veikja það þar með, ef ekki
er að sama skapi tryggt, að hitt hernaðarbandalagið veikist um leið eða
sé lagt niður
> H>fi'-?
alið um, að herstöðvar skuli lagðar niður a erlendri grund, að öll
hernaðarbandalög skuli lögð niður, hlutleysi í hernaðarátökum, allt hljómar
þetta eins og ámátlegt væl í heimi, þar sem logar allsherjar stéttarstríð
milli fólksins og auðvaldsskipulagsins. Heldur skal kjörorðið vera: Leggjuir
f rúst sérhverja herstöð heimsvaldastefnunnar , sem við megnum, molum
hernaðarbandalög heimsvaldasinnanna, tökum afstöðu með baráttu fólksins
gegn arðránsskipulaginu. Slík stefna, sérstaklega, ef henni væri fylgt
eftir í verki, er sannarlega meiri stuðningur við þá, sem eru að berjast
fyrir okkur í Vfetnam og Suður-Amerfku, heldúr en hlutleysishjalið
Stefna fslenzkra hernámsandstæðinga mótaðist af hugarfari kalda stríðsins
oghinnar friðsamlegu sambúðar austurs og vesturs. Frá sjónarhóli almenn
ings virtust vandamál heimsins vera fólgin í þrátefli milli Sovétrfkjanna
og Bandarfkjanna . Sú hætta sem virtist mest ógnandi var, að stórveldin
rugluðust í þráteflinu.qg leiddust af slysni út í að beita hvort á annað allri
sinni hernaðartækni. Vopnin sjálf voru hættuvaldurinn.
Þessi heimsmynd var fölsk, það verður ljósara með hverju árinu. Vfst
eru vopnin hættuleg, en heimsvaldastefnan er grundvallarhættan. Þeir
fátæku eða undirokuðu heimta rétt sinn af heimsvaldasinnum. Heimurinn
logar f stéttarstríði. Um þessar mundir er þetta stéttarstríð harðast
milli bænda og verkalýðs hálfnýlendnanna annars vegar, og hinnar banda-
rísku heimsvaldastefnu hins vegar. Þetta stríð mun geysa þangað til annað
hvort gerist, að heimsvaldastefnan verði lögð að velli eða hún vinni hernaðai
sigur, sem þó verður ekki endanlegur fyrr en allt er brunnið.
I þessari baráttu milli lífs og dauða, milli þjóða heimsins og hinnar
bandarísku heimsvaldastefnu, hljóta Islendingar fyrr eða sfðar að sameinast
um afstöðu, sem er í samræmi við eigin hagsmuni.
Baráttan gegn hinni bandarfsku heimsvaldastefnu er hin mikilvægasta, sem
Islendingar heyja um þessar mundir. Við þurfum jafnt á liðsstyrk þeirra
að halda, sem fordæma innrásina í Tékkóslóvakíu, sem og hinna sem ekki
fordæma hana. Við þurfum jafnt á þeim að halda, sem fordæma yfirgang
Rússa gagnvart Kfnverjum og hinna , sem fordæma yfirgang Kínverja gagn-
.vart Rússum. Um hina mikilvægustu baráttu þurfum við að kunn að
sameinast, þótt misklíð rfki um önnur atriði, og stefna að því, að
misklíðarefnin skerði ekki eininguna og slævL baráttuna.
Sumir þeirra stjórnmálamanna í slenzkra, sem tekið hafa þátt f
þessari baráttu, hafa brotið af sér í þessu sambandi. Hjá þeim hafa
skammsýn sjónarmið atkvæðaveiðaranna ráðið úrslitum. I staðinn fyrir
að útskýra fyrir almenningi eðli heimsvaldastefnunnar, og berjist á þeim
grundvelli gegn herstöðvum í landinu, reyna þeir að aðlaga sig að
skoðunum almennings á málinu, eins og þær hafa verið mótaðar
og ruglaðar af fjölmiðlum valdamafíunnar. Þeir láta sig mestu skipta að
bjar ga þingmannsstöðu sinni næsta kjörtímabil, þótt það leiði til þess,
að þeir rugli almenning í rýminu enn meir en orðið er.
Islendingar eiga við sama andstæðing að etja og fbúar Vfetnam, Kambódfu,
Afrfku, Suður-Amerfku o.s.frv. Barátta og sigur á einhverjum þessara
staða styrkir aðstöðu þjóðfrelsisaflannaahnars staðar. Sérhver sigur
þjóðfrelsisaflanna f átökum viðheimsvaldasinna styrkir sjálfstæðisbar-
áttu Islendinga. Sigur Islendinga styður þjóðfrelsisöflin úti í heimi.
Baráttan helzt f hendur. Beinn stuðningur fslendinga, upplýsingastarf o.fl.,
við baráttu þjóðfrelsisafla úti í heimi, er því um leið barátta fyrir sjálf-
stæði Islendinga. Slík starfsemi hefur einnig á annan hátt mikla þýð-
ingu fyrir þjóðfrelsisbaráttu Islendinga, hún stuðlar að því, að Islendingar
geri sér betur grein fyrir en áður til hvers heimsvaldastefnan getur leitt.
Baráttan er f eðli sínu hin sama, aðeins er stigsmunur.