Neisti - 23.04.1979, Blaðsíða 3

5. tbl. 1979, bls. 3
1. maí-ávarp Fylkingarinnar
Kreppa alþjóðlegu verkalýðshreyfingarínnar
er kreppa skrifrœðisforystunnar!
lýðshreyfingarinnar um allan heim.
Þessvegna er það allsstaðar mikilvægt,
að berjast gegn skrifræðinu í verka-
lýðshreyfingunni, hafna undanslætt-
inum og makkinu, og sér í lagi þátttöku
verkalýðsflokka í ríkisstjórnum bur-
geisanna.
Það er líka mikilvægt að efna til
andstöðu við forréttindahópana, sem
voru bornir til valda á bylgjufaldi þjóð-
frelsishreyfinga þriðja heimsins. Það
þarf líka að losna við þá forréttinda-
hópa, sem einoka öll völd í afbökuðu
verkalýðsríkjunum og leysa úr læðingi
heljaröfl þjóðfélagsbyltingarinnar. Og
svo er að losna við auðvaldið.
Aðgerðir 1. maí 1979 fara fram í
skugga fyrirhugaðs kjararáns. Þetta
kjararán er framið af þeim sömu
flokkum, og börðu sér brjóst í fyrra og
ákölluðu verkafólk - kjósið okkur. og
yður mun umbunað verða.
Á altari stjórnarþátttökunnar hefur
herstöðvamálinu, félagslegum fram-
faramálum og kvenfrelsismálum verið
fórnað.
En íslenskt verkafólk er ekki eitt um
það að takast á við kaupránsherferð
afturhaldsins. Það er heldur ekki sér-
íslensk reynsla, að lýðskrumarar borg-
aralegu verkalýðsflokkanna fari fyrstir
í ránsfylkingunni.
Danskir verkamenn, þýskir og bresk-
ir þurfa að eiga við þingpallaprangara
borgaralegu verkalýðsflokkanna í
sama mund og auðvaldið. Og þótt
sænskir, franskir og ítalskir verka-
menn þurfi ekki að berjast gegn ríkis-
stjórn verkalýðsflokka, þá er hik
endurbótasinnanna og þjónkun við
hagsmuni burgeisanna engu minni
íjötur um fót verkalýðshreyfingarinn-
ar þar.
Rauð verkalýðseining 1. maí
Ávarp
Verkalýðsforystan verður vígreif 1. maí þegar hún töltir prúðbúinn niður Laugaveginn
enda getur hún verið stolt af sínum stórbrotnu afrekum á árinu. Eitt þeirra er þó sýnu mikil-
fenglegast og á skilið verðugan sess í baráttusögu endurbótastefnunnar. Enginn annar hefði
haft geð í sér til þess að kasta björgunarhring til ríkisstjórnaraumingjans svo að hann gæti
haldið áfram að skerða kjörin í stað þess að drukkna strax í brimróti efnahagsmálanna.
Það var þó ekki mannúðin ein sem lá að baki þessu björgunarafreki. Óæðri þankar komu
einnig við sögu. Fall ríkisstjórnarinnar og líklegstjórnarþátttaka Sjálfstæðisflokksins.hefðu
nefnilega afhjúpað aumingjadóm verkalýðsaðalsins enn frekar en orðið er og er þá langt til
jafnað.
Forysta verkalýðshreyfingarinnar bast tryggðum við ríkisstjórnarbiðilinn á heitum
sumardögum þó hann tregðaðist að vísu lengi við að draga sér hring á fingur. Getuleysi
hennar varð lýðum Ijóst fyrir ári síðan og því vildi hin pipraða mey draga unnustann til
löglegrar ástariðju til þess að reka af sér slyðruorðið. Giftingarheitin'voru óljós, en í óráði
ástarbrímans var samráðsklausan þó talin nægileg trygging. Samfelld ótryggð
ríkisstjórnarinnar hefur ekki dregið úr einlægri tryggð verkalýðsforystunnar heldur þvert á
móti. Heilög móðurást hefur fyllt brjóstkassa hennar þori, - öllu skal fórnað - lífi skal
bjargað og skítt með kaupið. í sjálfsafneituninni og fórnfýsinni rís þessi sjónleikur hæst og
verður einungis líkt við glæstustu tilþrif íslendingasagna: Ung var ég gefin Njáli.
Bergþórur Verkamannasambandsins una glaðar við örlög sín. En það ganga ekki allir
glaðir í eldinn. Hópur fólks afneitar sjálfsmorðsstefnu stéttasamvinnunnar og berst undir
merkjum þeirrar stefnu sem ein fær bjargað verkalýðshreyfingunni frá algjörri niðurlæg-
ingu. Sá sami hópur lýsir yfir vantrausti á skrifræðislega forystu hennar og vill efla starf
innan verkalýðsfélaganna og hafna jafnt hægri sem ,,vinstri“ kjaraskerðingum. Hann veit að
efling innri styrks verkalýðshreyfingarinnar er frumforsenda þess að stefnt verði í átt til
verkalýðsvalda.
Því berst hann gegn því að hún sé tengd þingræðisbrölti endurbótasinna og ríkisstjórnar-
þátttöku. Hann boðar leið stéttabaráttu, sem ekki taki mið af pólitískum hagsmunum
stjórnmálaflokka og byggir alfarið á eigin styrk og virkni félaga verkalýðshreyfingarinnar.
Verjum kaupmátt launa. Fullar vísitölubœtur.
Enga ábyrgð á kreppu auðvaldsins! Gegn stéttasamvinnu.
Lifi sjálfstæð barátta verkalýðsins.
Fyrir réttu ári síðan áttu frambjóðendur í loforðagylltu tilhugalífi við saklausa kjósendur.
í upphafningu sjónvarpsútsendinga risu dagvistarheimili í hillingum og aukin félagsleg
þjónusta var kjörorð dagsins. Kampavínsglösin voru vart komin í hillur að loknum
kosningafagnaði þegar sjónhverfingamennirnir stigu hlaunagleiðir fram á sviðið og
ávörpuðu fyrrverandi kjósendur: Mínir elskanlegu! Þetta var allt á misskilningi byggt - það
eru engir peningar til! Gæta verður aðhalds!
Niðurskurður félagslegrar þjónustu gengur þvert á kröfur kvenfrelsishreyfingarinnar og
annarra framsækinna afla. Gegn honum verður að berjast af einurð.
Engan niðurskurð á félagslegri þjónustu.
Nœg og góð dagvistarheimili fyrir öll börn.
Frjálsar fóstureyðingar.
Kvennabarátta er stéttabarátta. Stéttabarátta er kvennabarátta.
Á undanförnum mánuðum hafa Samtök herstöðvaandstæðinga starfað af þrótti og
mótmælt kröftuglega 30 ára aðild að NATO á meðan að vannærðir álfar úr Varðbergi
minntust afmælisins með vambfylli í þágu hugsjónarinnar. Alþýðubandalagsleiðtogar sitja
ábyrgir í stjórn og huga að sparneytnum Oldsmóbílum og miðstjórn flokksins minnir enn
einu sinni á (af gefnu tilefni?) að Abl. sé eini flokkurinn sem alfarið berjist gegn hernum og
NATO! Ekki var talin ástæða til að nefna tilvist SHA í ályktuninni. Af velvildmá benda
miðstjórn AB að auka útgáfutíðni slíkra ályktana, svo stefna flokksins gleymist ekki í hug
almennings - hún kemur hvort eð er ekki annars staðar fram.
Gegn viðurstyggð uppgjafarinnar munu þeir rísa er fylkja liði í göngu Rauðrar
Verkalýðseiningar á 1. maí.
ísland úr NATO! Herinn burt. Þjóðaratkvœði!
Gegn heimsvaldastefnunni! Öreigar allra landa sameinist!
En aflóga og úrkynjaðir fulltrúar
þjóörembu, skriffinnsku og auðvalds-
þénustu setja ekki aðeins mark sitt á
baráttu verkafólks í v-Evrópu. í
Bandaríkjunum hefir skrifræðið ekki
einu sinni treyst sér til að stofna eigin
pólitísk samtök, en setur traust sitt
alfarið á sjónvarpsstjörnur borgara-
flokkanna. í S-Ameríku er gjaldþrot
sósíáldemókrata og stalínista gagn-
vart einræðisherrunum algert. í Afríku
hefir „andblær nýrra tíma“ orðið
stinningskaldi í fang þeirra, sem börð-
ust fyrir endurreisn innlendrar menn-
ingar og sósíalískri umsköpun sam-
félagsins. Víetnamska byltingin, sem
glæddi vonir milljóna ungmenna um
allan heim hér áður, er nú í hættu og
vegandinn er - verkalýðsríkið Kína.
Sovétríkin, sem áður fyr voru aflgjafi
sósíalískrar hreyfingar einkennast af
innri kúgun og drottnunarstefnu gagn-
vart fylgiríkjum sínum.
Þessar aðstæður notar auðvaldið sér
miskunnarlaust. Hvað eftir annað
gerir auðvald þessa landsins eða hins
atlögu, og markið er alltaf hiðsama, að
velta byrðum þeirrar krepþu sem hið
alþjóðlega auðvald stríðir nú við, yfír á
bök verkalýðsins. Forystumenn verka-
lýðshreyfingarinnar, sósíaldemókrat-
ar, stalínistar og allt þar á milli eru
ýmist verkfæri árásanna eða reyna að
hefta vörnina, svo hinum heilögu kún
þingræðisins verði ekki stefnt í voða og
þar með forréttindum skriffinnanna
sjálfra.
. Þetta er grundvallarveikleiki verka-
Það verður ekki gert í einu landi,
þótt misjafnlega miði í hverju plássi
eins og gengur. Til að þetta lánist verða
baráftumenn að taka höndum saman
yfir landamærin. Baráttan gegn stríð-
inu í Víetnam sýndi gildi þess, og
andstaðan við kjarnorkuver í Evrópu
hefir gengið sömu götu með góðum
árangri. Þá hafa kvenfrelsishreyfingar
Evrópu einnig hafið skipulegt sam-
starf sín á milli.
Allt er þetta nauðsynlegt og það þarf
að gera betur. Auðvaldiðer alþjóðlegt,
og engin ein verkalýðsstétt er þess
umkomin að koma því fyrir kattarnef
óstudd af bræðrum sínum annarra
þjóða.
En þrátt fyrir samvinnu verkalýðsins
er engin nauðsyn á því að einhver
alþjóðlegur forustuflokkur stýri sér-
hverju skrefi baráttunnar. En ef bylt-
ingarstefnan á að verða ofaná innan
verkalýðshreyfingarinnar, ef það á að
takast að hnekkja heljartökum skrif-
fmnsku og borgaralegrar hugmynda-
fræði, verða byltingarsinnar líka að
taka höndum saman og móta sameig-
inlega stefnu í megindráttum, bera
saman reynslu sína og meta hana.
Þess vegna er Fylkingin stuðnings-
deild Fjórða Alþjóðasambandsins,
vegna þess að hún er ein íslenskra
stjórnmálasamtaka staðráðin í því að
efna til baráttu gegn stalínísku- og
sósíaldemókratísku skrifræði í verka-
lýðshreyfingunni, stalínískri og sósíal-
demókratískri auðvaldsþjónkun og
þingræðisblekkingu-, og ryðja þannig
brautina til sósíalismans.
VERKALÝÐSVALD GEGN AUÐVALDI
- LIFI SÓSÍALÍSK BARÁTTA!
LIFI HEIMSFLOKKUR SÓSÍALÍSKU
BYLTINGARINNAR
- 4. ALÞJÓÐASAMBANDIÐ.
Pólitísk framkvæmdanefnd Fylkingarinnar.