Neisti - 23.04.1979, Blaðsíða 5

„Galleruð er sögulegt tákn um
einangrun listarirmar. “
5. tbl. 1979, bls. 5
Helgi þ Fridjónsson 22. april t m 13. mei 1978
Galerie Lóa Lanqe Raamstraat 6 Haarlem,
Húsið númer 7 við
Suðurgötu í Reykjavík
er lítið timburhús sem
hefur verið málað kol-
svart, - þetta er á horn-
inu við Vonarstræti þar
sem vesturbæjarstrætó-
arnir keyra.
Þetta hús er svo lítið og gamalt og
svart að maður skyldi ætla að það væri
bara leyfar gamallar og dauðrar menn-
ingar ef ekki líkkista utan um hana. En
svo er þó ekki. í þessu húsi er Gallerí
Suðurgata 7, þetta er sem sagt hús fyrir
myndlistarsýningar, og svo hefurtíma-
ritið Svart á hvítu aðsetur þarna.
í Gallerí Suðurgötu 7 hafa aðallega
sýnt ungir menn, bæði íslendingar og
<3
opening
Holland
laterdag 22. april, 20 uur
tel. 023 - 31 47 32
myndlistaskólanum, aðallega nýlista-
deildinni, og ofan úr háskóla. Sumarið
77 var verið að skrapa og mála í hús-
inu, þá myndast svona sameiningar-
stemmning. Þetta var allt svolítið
anarkistískt uppbyggt.
- Það var aðallega þrennt sem vakti
fyrir okkur: tímarit, vinnuaðstaða og
sýningaraðstaða. Svo var draumur um
bókakaffi, við vorum búin að ná
góðum samböndum um útvegun á
spennandi bókum, en af því hefur ekki
orðið enn.
Nú hafið þið náð samböndum víða
um heim við menn sem standa framar-
lega meðal yngri listamanna.
- Já, það er mikið fyrir tilstilli
Robert Filliou og Georg Brecht og
Eilífðarvefsins, The Eternal Network,
sem er eins konar miðstöð fyrir
listamenn hvaðanæva. En listamenn
erlendis hafa líka fengið áhuga á gall-
eríinu vegna þess að það er mjög sjald-
Rætt við
Friðrik Þór
Friðriksson
og
• •
Orn Jónsson
um
Gallerí
Suðurgötu 7
og fleira
galleríinu mjög frábrugðið því sem við
eigum að venjast. Getið þið sagt eitt-
hvað hvað liggur þar að baki?
- Sko, undanfarið hafa ýmis mörk
innan listarinnar verið að brotna
niður, strax 1960 var búið að brjóta
þau niður: það.er ekki annað hvort
olíumálverk eða grafík eða ljósmynd
eða abstrakt eða fígúratíft. Það er farið
að nota efnið á nýjan hátt. Um leið
kemur upp það viðhorf að það eigi ekki
að loka listaverkin inni í römmum inni
á söfnum eða hafa til skrauts uppi á
veggum. Það er farið að gera verk sem
geta alveg eins verið í bók eins og í
galleríi eða safni.
ARE GLaD IF W£ CiN HOLDTHIS IN OUR H*HDS
l'MGLAD
IF
THIS
CAN HANG
ONMYNECK
IM GIAD
imgladif
THIS
CANHANG
HB?E
útlendingar. Þeir, sem hafa vanist því
að myndlist sé bara innrömmuð olíu-
málverk af Húsafellsskógi eða Svína-
hrauni eða notalega abstraktmyndir
eða geometría svo maður færi sig á
menningarvitalegra svið, mundu
kannski ekki viðurkenna að sumt sem
þarna er sýnt sé myndlist.
Ég rabbaði um daginn við tvo af
aðstandendum gallerísins, þá Friðrik
Þór Friðriksson og örn Jónsson. Ég
spurði þá um tildrögin að galleríinu og
blaðinu:
- Það var hópur búinn að hafa hug á
því lengi að gefa út tímarit, svo kom
þetta hús til, þá blandaðist saman lið úr
ýmsum áttum, svo sem úr Handíða-og
gæft að gallerí séu í eigu listamann-
anna sjálfra eða hóps listamanna eins
og þetta galleri. Venjulega er galleríið í
eigu einhvers einstaklings, sem kannski
leyfir einhverju sem ekki hefur öðlast
almenna viðurkenningu að fljóta með
inn á milli. Gallerí Suðurgata 7 er því
spennandi í augum margra listamanna
erlendis.
Hvers konar list er sýnd í Gallerí
Suðurgata 7, hvaða stefnu hafið þið?
- Við höfum ekki sett fram neina
stefnuskrá og það er ekki hægt að setja
þá list sem er sýnd þarna undir neinn
einn hatt sem heitir „concept" eða
nýlist eða eitthvað svoleiðis.
En nú er margt af því sem er sýnt í
Um „Eilífðarvefinn"
(tekið upp úr Svart á hvítu, 2. tbl. 1978)
í april I968 tilkynntu þeir (George Brecht og Robert Filliou) fyrirætlanir á
veggspjaldi, sem sent var til vina hér og þar. Þessu verkefni var ætlað að fá lista-
menn um víða veröld til að gera sér grein fyrir því að þeir væru hluti af þessum vef.
í grundvallaratriðum hafa listamenn við sömu vandamál að stríða. Þeir verða
einnig að gera sér grein fyrir því að þeir eru hluti af stærri vef, stöðug sköpun á sér
stað allt í kringum þá. Listamenn eru allir utangarðsmenn og verða að koma á eins
miklum samböndum milli sín og hægt er. „Alþjóðlegi hrekkjusvínaflokkurinn"
(international nuisence party) samanstendur af fólki hvaðanæva úr heiminum án
tillits til þjóðernis eða litarháttar. Úr öllum stéttum og stigum þjóðfélagsins, sem
sagt allir þeir sem á einn eða annan hátt falla ekki inn í heildarmynd þjóðfélagsins
eru andþjóðfélagssinnaðir, afneita boðum og bönnum þjóðfélagsins.
Að mati Filliou er þetta eina leiðin auk Ijóðrænnar hagfræði, þ.e. einlægni,
ímyndunarafl o.s.frv. sem gerir mögulega breytinguna frá sósialisma yfir til
kommúnisma og síðan loks til stjórnleysis.
öutfyllt kort frá
George Brecht
- Tæknin hefur skapað nýja mögu-
leika. Það er hægt að taka ljósmynd og
hafa texta með. Það er hægt að gera
verkið í ótal eintökum, jafnvel senda
sem póstkort. Maður getur haft
video-upptökutæki heima hjá sér.
- Upp úr öllu þessu spretta ótal
tilraunir og ótal hlutir. Svo þegar er
farið að vicjurkenna þetta er reynt að
setja það í kassa og skipta niður og
merkja.
En er þá ekki svo komið að hægt sé
að koma listaverkinu beint áframfæri?
Er tími galleríanna og sýningarsalanna
ekki liðinn?
- Gallerúð er sögulegt tákn um
einangrun listarinnar. Ef við værum
búin að leysa spurninguna um einangr-
un listarinnar mundum við leggja
gallerúð niður.
- Þótt efnið og tæknin sé orðið
aðgengilegra þá er dreifingarkerfið
ennþá lokað. Þú getur gert sjónvarps-
þátt í stofunni heima hjá þér en það er
ekki þarmeð sagt að þú getir sent hann
út. Nýjar hugmyndir og ný form eiga
erfitt uppdráttar. Fólk vill það sem
þegar er viðurkennt - eða það sem
haldið er að því í auglýsingum. Nýjar
hugmyndir læðast að baki íeinangruð-
um tímaritum og galleríum.
- En við höfum ekki hugsað okkur
að verða nýir septembermenn, við
erum ekki að búa til nýjan stíl sem
seinna á að verða viðurkenndur. Það
mikilvægasta við þróun undanfarinna
áratuga er að stíll binst ekki við einstök
tjáningarform, svo sem olíu, striga eða
grafík, heldur eru allir möguleikar
opnir. Fyrir okkur er mikilvægast að
þróa og kanna möguleika þessara nýju
tjáningarforma eða miðla og að í raun
Myndirnar hér á síð-
eru teknar af post-
kortum eða boðskort-
um sem send hafa verið
til gallerísins.
geti allir notað þá til sköpunar og
koma hugmyndum sinum á framfæri.
Er ekki einokun fárra á fjölmiðlum
einn helsti þátturinn í einangrun listar-
innar?
- En við búum við kapítalískt mark-
aðskerfi þar sem hið viðurkennda og
auglýsta hefur forgang. Meðan svo er
verða áfram til gallerí fyrir fáa útvalda
sem tákn fyrir einangrun listarinnar.
Þess skal að lokum getið að þau í
Gallerú Suðurgötu 7 hafa ekki ein-
skorðað sig við myndlistarsýningar og
tímaritsútgáfu, þau hafa líka fengið
hingað til lands merka erlenda tónlist-
armenn sem hafa ýmsar nýjungar fram
að færa. - eó.