Verklýðsblaðið - 03.01.1931, Side 3

FráVesfmannaeyjum
Sósíaldemókratar ganga í lið
með Ihaldinu
(Einkaskeyti til Verklýðsblaðsins).
Vestmannaeyjum 24. des. 1930.
„Aðalfundur verkamannafélagsins „Dríf-
anda*‘ var haldinn 22. des. Kosnir í stjórn:
Guðmundur Gíslason, Jón Hafliðason, Isleifur
Ilögnason, Haraldur Bjamason og Bjöm Jak-
obsson. Fundurinn samþykkti einróma mót-
mæli geg-n framkomu „alþýðu“-fulltrúanna í
bæjarstjórn, vegna framkomu þeirra í kaup-
kröfumáli bæjarverkamanna. Samþykkt var að
félagið gengi sem heild í „Alþjóðasamhjálp
verkalýðsins“.“
Samskonar skeyti var sent til Alþýðublaðs-
ins, en blaðið felldi úr því mótmælin gegn
framkomu „alþýðu“-fulltrúanna í bæjarstjóm.
Sést bezt á þessu afstaða sósíaldemókrata í
Eyjum og Alþýðublaðsins, til hagsmunamála
verkalýðsins.
Svo er mál með vexti, að verkamannafélag-
ið „Drífandi" fór þess á leit við bæjarstjórn-
ina, að hún samþykkti taxta félagsins í bæjar-
vinnunni. Stóð þá upp einn Ihaldsfulltrúinn
og mælti á móti því, að nokkur samþykkt
yrði gerð í þessu máli. — Guðlaugur Hansson
lagði þá til, að málinu yrði vísað til fjárhags-
nefndar. Tillaga Guðlaugs var felld með öllum
atkvæðum íhaldsmanna og sósíaldemókrata,
annara en Guðlaugs.
Þar með var málið úr sögunni. Með öðrum
orðum: Einn sósíaldemókratanna leggur til að
málið sé svæft í fjárhagsnefnd, hinum sósíal-
demókrötunum og Ihaldsmönnunum þykir
hreinlegra að málið sé þegar í stað drepið al-
gerlega.
Það eru svona löguð mál, sem Alþýðublaðið
óskar að hylmt sé yfir og þagað um.
sem sökkt er í sjó, gjöra skotfæri, vélbyssur
og riffla, sem síðar munu leggja ykkur sjálfa
af velli. Þið munið náttúrlega einnig drepa
verkamenn og bændur, sem ekkert eiga sökótt
við ykkur, á sama hátt og þið eruð saklausir
gagnvart þeim. Og þetta gagnkvæma sakleysi
gerir glæpsemi stríðsins ennþá vitfirtari, enn-
þá glæpsamlegri. Um leið og þið smíðið vopn
auðmannanna, vinnið þið gegn sjálfum ykkur,
á eftir erfiði því, sem þið leggið á ykkur fyrir
stríðið, kemur sjálfsmorð. Það er reynt að
egna ykkur gegn verkamönnum og bændum
Ráðstjórnarríkjanna, sem sýna ykkur, hversu
vel má lifa og starfa án yfirboðara.
Borgarablöðin kasta daglega skít á Ráð-
stjórnarríkin, þau finna upp á allskonar
heimsku og ógnum, þetta gera þau til að vekja
tortryggni ykkar gegn framgangi verkalýðs
Ráðstjórnarríkjanna, svo þið gerist fjandsam-
legir verkalýðnum.
Sjálfir vitið þið gjörla hve mikill er fram-
gangur sósíalistisku endurreisnarinnar í Ráð-
stjórnarríkjunum, hversu miklu þar er afkast-
að þrátt fyrir skipulagsbundnar tilraunir
keyptra leiguþræla til að gjöra skaða. Auð-
valdsdrotnarnir skilja vel hættu þá, sem í
þessu liggur fyrir alheimsauðvaldið. En borg-
arablöðin eru handhæg tæki burgeisanna,
blaðamenn borgarablaðanna eru falar sálir,
sem ekki mega segja sannleikann, því segðu
þeir hann, myndu eígendur blaðsins strax
sparka þeim út, eins og verksmiðjueigendurnir
sparka í ykkur. (
Auðmennirnir vita það, að þegar verkalýður
Ráðstjórnarríkjanna hefir náð marki sínu —
og mark þetta er mjög nærri — munið þið
fylgja dæmi vinnandi lýðs Ráðstj ónarríkj anna.
Vegna græðgi auðmannanna eruð þið æstir til
fjandskapar gegn verkamanna- og bændastjórn
Sjómannaíundur haldinn á »Esju«
(Fundargerð).
Sjómannafundur var haldin á 2. farrými
„Esju“ laugardaginn 20. des kl. 8 að kvöldi,
á leið inn Faxaflóa. Fundarstjóri var kosin
Baldvin Bjarnason úr Dýrafirði, ritari Jón
Norðqvist úr Bolungarvík.
Fyrst vakti máls Rósenkranz Ivarsson. Tal-
aði hann um kjör sjómanna á línuveiðurum síð-
astliðinn vetur og lýsti ítarlega gjörðum samnr
ingsnefndar, sem skipuð var til að ráða bót á
þeim. Næst talaði Steinþór Stefánsson frá
Siglufirði; lýsti hann áliti sínu á kjörum sjó-
manna á línuveiðurum í Reykjavík, sem hann
kvað of lág í samanburði við kjör sjómanna á
lánubátum á Siglufirði. Þvi næst talaði Bjöm
frá Kollafossi í Miðfirði. Gerði hann fyrirspurn
um hvað hár meðalhlutur hefði orðið á línu-
veiðara í fyrravetur, og hvað fæðispeningar
væru miklirSvaraði Rósenkranz því. Voru síð-
an nokkrar umræður um kjör sjómanna á síld-
veiðabátum, og létu menn álit sitt í Ijós á þeim.
Að loknum umræðum var borin upp og samþ.
eftirfarandi tillaga:
1. „Fundurinn samþykkir að halda fast við
kröfur Sjómannafélaganna í Hafnarfirði og
Reykjavík, í deilunni við línubátaeigendur“.
2. „Fundurinn lítur svo á, að athugavert sé
fyrir sjómenn að fara til Vestmannaeyja fyr
en deilumál milli sjómanna og útgerðarmanna
eru jöfnuð“. Báðar tillögumar voru samþ. með
39 atkv. (Enginn á móti).
Fundi slitið kl. 9,50.
Baldvin Bjarnason frá Brekku í Dýrafirði
fundarstjóri.
Jón J. Norðqvist, Bolungarvík
ritari.
Þessi fundargerð er allmerkileg. Sjómenn,
sem eru farþegar í atvinnuleit halda formlega
fundi um sín áhugamál. Það skal hér tekið
fram að skipsmenn „Esju“ voru ekki á fund-
inum, heldur voru það menn flestir ókunnug-
ir hver öðrum og margir úr sveitum Norður-
lands og Vesturlands og Breiðafirði. Því miður
vannst ekki timi til að taka fleiri mál fydr t.
d. björgunarmálin, gjaldþrotamálin; allt eru
þetta mál, sem sjómannastétt landsins verður
að íhuga og ræða. Meðhöndlan slíkra mála, er
þai-flegri en margt annað, sem ferðamenn með
ströndum fram iðka. Það, sem olli því, að Sjó-
manna fundurinn á Esju ekki gat tekið fyrir
fleiri mál, var það, að skipið var komið svo
nærri Reykjavík og farþegamir þurftu að taka
saman föggur sínar, áður en skipið kæmi. 1
fundarlok óskuðu menn hver öðrum til heilla
með úrslit fundarins og kvöddust með gleði.
Farþegi.
Verkamönnum kastað á gaddinn fyrirvaralaust
Vestmannaeyjum, 2. jan. 1931.
Verkamönnum, sem hafa verið fastamenn
hjá Gísla Johnsen í 10 ár, hefir verið sagt upp
með 3 klukkustunda fyrirvara. Jafnframt hefir
öðru starfsfólki (skrifstofufólki o. s. frv.) ver-
ið sagt upp með 3 mánaða fyrir vara,
Fyrirtækið Gísli Johnsen er nú orðið eign
II—HH—'IMI I lllllHIHI'IIIIW'll III III Bl 1 illl II l IHIII llllll IIII IIIIIIIIIMII II II I ll| III
Ráðstjórnarríkjanna, af því Ráðstjórnar-Rúss-
land er óhemju mikill markaður og stórauðugt
land. Vegna ótta eruð þið æstir til fjandskapar
gegn henni, af því að verkamenn og bændur
Ráðstjórnarríkjanna grafa hratt og óþreytandi
auðvaldinu gröf. Auðmennimir vilja senda ykk-
ur út í dauðann, til þess að húsbændur ykkar
sigri, til þess að auðga sjálfa sig.
I Ráðstjórnarríkjunum vita jafnvel börnin,
að allar styrjaldir, nema stríð verkalýðsins
gegn hinni ríkjandi stétt er vitfirringslegur
glæpur verkamanna hinna ýmsu landa hver
gagnvart öðrum.
Fólkið í Ráðstjórnarríkjunum vill ekkert
stríð, en þið skuluð vita, að það óttast stríðið
ekki. Það er vígbúið.
Þið vitið ennfremur, að fyrir 12 árum vildu
ekki verkamenn og bændur Ráðstjómarríkj-
anna berjast gegn ykkur og þó þeir væru vopn-
lausir og hálfsoltnir, í tötrum einum lögðu þeir
þá að velli heri liðsforingja, sem leiddir voru
af æfðum herforingj um, heri er vora vel út-
búnir af auðkýfingum Frakklands og Englands.
Nú eiga Ráðstjórnamkin velbúinn her, þar sem
sérhver hermaður veit að hann berst fyrir frelsi
sínu og frelsi lands síns, sem hann er réttmæt-
ur eigandi að, þar sem engir eru húsbændur,
aðrir en verkamennimir sjálfir og bændumir.
Þið verðið aftur á móti að berjast fyrir áhuga-
málum, sem ykkur era fjandsamleg fyrir
áhugamálum auðmannanna, sem verzla með
hold yðar og blóð. Þeir kaupa og selja frá einu
landi í annað vopn, sem þið hafið gjört, og ef
til vill verðið þið sjálfir vegnir með hinum
sömu skotum og byssum, sem hendur yðar hafa
fjatlað við, vopnum, sem yfirboðarar ykkar
hafa selt til svokallaðra „fjandipanna“ ykkar.
Skiljið þér nú þessa merkilegu vitfirringu,
hlutleysi ykkar gegln hinum blóðuga hildar-
Útvegsbankans. Verkamenn hafa því snúið sér
til Jóns Baldvinssonar „fulltrúa alþýðunnar“ í
Útvegsbankanum og óskað eftir leiðréttingu
mála sinna. Þeim héfir engu verið svarað.
Hvað gerir forseti Alþýðuflokksins, herra
framkvæmdarstjóri Útvegsbankans, Jón Bald-
vinsson, í þessu máli?
leik, sem yfirdrottnar ykkar aftur magna tfl
liöfuðs ykkar — þessir litlu ræningjahópar,
sem vanir era að lifa af ránum á erfiði ykk-
ar.
Þeir undirbúa nú ennþá hræðilegri styrjöld
en þá, sem geysaði árin 1914—18. Þeir ætla
sér að láta myrða miljónir manna, miljónir
ætla þeir að gera að krypplingum. Viljið þið
þetta? Þið getið stöðvað stríðið, þið og allir
aðrir, sem færir eru um að skilja brjálæði það
og glæpsemi, sem nýtt Evrópustríð hefði í för
með sér. Þið hafið öll vopn í hendi ykkar tíl
þessa.
Og þið einkum, verkamenn Frakklands og
Englands verðið að krefjast af ríkissstjómum
ykkar, að rússnesku flóttamennimir og auð-
kýfingamir verði reknir úr landi, þessir menn
sem hafa viljað selja verkamenn og bændur
Ráðstjórnarríkjanna í hendur auðdrottnum
ykkar.
Krafa þessi hlýtur ekki eingöngu að vera
borin fram af stéttarmeðvitund og samhug
yerkalýðsins í öllum löndum, heldur ber að
skoða hana sem sjálfsvöm gegn framandi
mönnum, sem múta húsbændum ykkar og ráð-
herrum og lofa að skipta ránsfengnum með
þeim, þegar búið er að æsa upp til nýrra múg-
morða, sem munu svifta stétt ykkar miljónum
mannslífa.
Eiginkonur, mæður, systur og unnustur um
heim allan verða að mótmæla slíkum manna-
slátrunum. Menntamennirnir, þessir svokölluðu
„mannvinir“, sem fyrir skömmu síðan mót-
mæltu refsingum gagnbyltingarmannanna, án
þess að vita hve viðbjóðslegur glæpur þeirra
var — verða einnig að taka þátt í þessum mót-
mælum.