Verklýðsblaðið - 17.01.1931, Blaðsíða 1

ÚTGEFANDIi KOMMÚNISTAFLOKKUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
II. árg. Reykjavík 17. janúar 1931 3. tbl.
til
Bermams Jénassonar lög're^lnsttóra
Gamli skólabróðir! Gleðilegt nýbyrjað ár og
þökk fyrir gamla árið. Þetta er víst í fyrsta
sinni að ég gef mér tíma til að skrifa þér
nokkrar línur. Þú hefur sjálfur gefið mér frí
þessa daga, til þess að skrifa þér og ég vil sjá
það við þig að einhverju. Þegar við hófum
skólagöngu okkar sem drengir, áttum við
margt sameiginlegt. Við vorum báðir synir fá-
tækra bænda, áttum báðir við fátækt að stríða,
en höfðum báðir knýjandi sj álfstraust og á-
kafa löngun til að komast áfram. Við vorum
kappsmenn báðir, glímumenn góðir, orktum
ems og gengur og gerist, vorum hrókar alls
fagnaðar og námsmenn í góðu meðallagi. Og
við áunnum okkur traust og hylli félaga vorra.
En efst við hún- blakti sú von okkar eins og
gunnfáni í allri baráttu okkar, að verða miklir
menn, komast upp úr stétt okkar og verða leið-
togar þjóðar vorrar. Þú dáðir Napoleon mikla,
herforingjann fræga og tókst þér hann til fyr-
irmyndar í mörgu, og eitt sinn greiddir þú þér
eins og hann. En ég dáði Þorstein Erlingsson,
fulltrúa smælingjanna, sem gerði svo nap-
urt gis að þeim, sem notuðu sér völd og auð
til þess að kúga meðbræður sína í nafni guðs
föður, sonar og heilags anda.
En margt heíir breyzt síðan. Mótsetningar
auðvaldsskipulagsins hafa orðið stærri og
sterkai'i, og andstæðurnar innan þjóðfélagsins
orðið skaipari. Við erum báðir komnir af
skólabekk. Og sem mikilmenni höfum við tekið
ákveðna afstöðu til þjóðmálanna. Nú sem
stendur lifum við báðir af ríkisfé, sem afleið-
ing af afstöðu okkar til þjóðmálanna. Þú sem
lögreglustjóri, ég sem fangi. Og ég tel það víst,
að við séum báðir ánægðir með okkar hlut-
skipti. Þú hefir tilkynnt mér með handtöku
minni, að ég hafi eitthvað það gert fyrír stétt
mína í baráttu hennar, sem vert sé að athuga.
Ég votta með línum þessum, að þú hefir bar-
ist hinni góðu baráttu fyrir auðvaldið á ís-
landi. Þú hefir áunnið þér traust auðvaldsins
Sf-ni duglegur maður til þess að vernda vald
þess og til þess að halda verkalýðnum undir
járnhæl laga þess. Ég hefi áunnið mér traust
verkalýðsins og fengið viðurkenningu þína í
nafni auðvaldsins sem hættulegur andstæðing-
ur þess. Þú hefir flúið stétt þína og snúist til
baráttu gegn henni. Ég starfa enn í minni
stétt og tel ekki eftir mér, þótt ég verði að
sitja í fangelsi fyrir það að berjast fyrir ki'öf-
um hennar. En þú hefir gert meira, en að flýja
stétt þína og snúast til baráttu gegn henni.
Þú hefir notað vald þitt til þess að neyða lög-
regluþjónana til þess að taka sömu afstöðu í
stéttabaráttunni og þú, þótt þeir flestir eða
allir séu úr verkamannastétt og hafi við lík
kjör að búa og aðrir verkamenn. Þessvegna er
það, að andúðin gegn lögreglunni hefir vaxið
meðai verkamanna síðan þú vai'st gerður að
lögreglustjóra. Þú hefir gerst þægari og öfl-
ugri þjónn auðvaldsins en fyrirrennari þinn.
! Og blöð borrraranna, sem áður höfðu skammað
í þig í heimsku sinni, hafa nú snúið við blaðinu
og hrósa þér fyrir röggsemi þína. — Andskot-
inn þekkir sína. —
í Alþýðublaðinu 3. þ. m. er birt viotal við
þig. Þar er það haft eftir þér, að ég hafi til-
kynnt þér, að ég hafi stýrt ólátunum, er urðu
á bæjarstjómarfundinum 30. f. m.*) Þetta eru
helber ósannindi annaðhvort hjá þér eða blað-
inu. Eins og þér er kunnugt, höfum við engar
samræður átt nú í langan tíma, og alls ekki
síðan umræddur atburður varð. Að svo komnu
máli verð ég því að' álíta, að það sért þú, sem
hefir búið til þessa „tilkynningu“ mína, til
Frh. á 4. síðu
*) Lögreglustjóri leyfði Verklýðsblaðinu að liafa
eftir sér, að frásögn Alþ.bl. væri riing. En nú er
það sýnilegt, að hann er upphafsmaður að ósann-
indxim þessum, þar sem hann staðfestir þau í síð-
asta tbl. Timans og bretir.ennþá fáránlegri ósann-
indum við. R i t s t j.
Miðstjórn Alþýðuflolksins
werndar „lýðraðið" fyrir
verkamönnum
Mörgum verkamönnum mun hafa komið það
á óvart, er sósíaldemókratar gerðust málsvarar
yfirvaldanna gegn pólitísku föngunum, á at-
vinnuleysisfundinum. Ilinsvegar mun ýmsum
sósíaldemókrötum hafa þótt óvænt horfa er á
nnnað þúsund verkamanna lýstu samhug sín-
um með föngunum, með kröfugöngu, þrátt fyr-
ir andstöðu þeirra.
Miðstjórn Alþýðusambands íslands var milli
steins og sleggju. Nauðsynlegt var að hreinsa
sig af allri samúð með föngunum gagnvart
borgarastéttinni. Hinsvegar yar nauðsynlegt að
hræsna andstöðu gegn fangelsununum gagn-
vart verkalýðnum. Og miðstjómin gaf út yfir-
lýsingu í Alþýðublaðinu, sem átti að slá þess-
ai tvær flugur í einu höggi. Tilgangurinn var
ærið mótsagnakenndur, enda varð yfirlýsingin
ein mótsögn. í yfirlýsingunni er viðurkennt, að
lögreglan hafi átt sök á þeim. Jafnframt er
Atvinnnleysid
| Tala atvinnulausra verkamanna hér í Reykja-
| vík eykst með hverjum deginum sem líður. En
hvað er aðhafst? Ríkisstjórnin hefur látið
hefja vinnu fyrir ca. 34 menn, en borgarstjóri
sefur vært yfir þeim atvinnubótum, sem hann.
átti að veita. Stjórn Dagsbrúnar virðist láta
sér nægja samþykktir bæjarstjórnar án þess
frekar sé aðhafst.
Reykjavíkurdeild Kommúnistaflokks íslands
hefir staðið fyrir skráningu atvinnulausra
verkamanna og hafa nú látið skrá sig yfir 300
manns. Skráning heldur enn áfram og daglega
fjölgar þeim, er láta skrá sig. Er það nauðsyn-
legt að verkamenn liraði því að láta skrá sig,
því bráðlega verður að hefja nýja sókn á hend-
ur stjómarvöldum ríkisins og bæjarins, til auk-
inna atvinnubóta. Þetta mál er alvarlegra en
svo, að við getum biðið rólegir meðan stjórn-
irnar liggja á meltunni og sofa sig út.
ítaMBMBgnBgBBMMBBgHHHBnHBni
framkoma einstakra „svonefndra kommún-
Í£ta“ vítt og því lýst yfir, að Alþýðuflokkurinn
sé fyrgjandi fullkomnu fundarfrelsi, þ. e. a. s,
i „svonefndir kommúnistar“ eru víttir fyrir það,
sem lögreglunni er gefið að sök í sömu and-
ránni. Tvær skoðanir, sem stangast heldur
óþyrmilega.
Annars er þessi eltingaleikur sambands-
stjórnarinnar við skottið á sjálfri sér ekki það
merkilegast við yfirlýsingu þessa. Aðalatriðið
er hvernig miðstjórnin finnur köllun hjá sér
til að vernda hið borgaralega „lýðræði", sem
eins og kunnugt er, er fyrst og fremst fólgið í
frjálsræði manna til að féfletta og arðræna
aðra menn. En þar að auki merkir „lýðræðið"
fielsi verkalýðsins til fundarhalda og til út-
breiðslustarfsemi í ræðu og riti. Það er þessi
hluti „lýði-æðisins“, sem allir sannir verkalýðs-
flokkar reyna, að vernda. Alþýðuflokkurinn
krefst fundarfrelsis í þessari dæmálausu yfir-