Verklýðsblaðið - 07.02.1931, Side 1

VERKLYÐSBIAÐIÐ
ÚTGEFANDI: KOMMÚNISTAFLOKKUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
II. árg. Reykjavík 7. febrúar 1931 6. tbl.
Atvinnnleysið
En^ar atvínnubætur
Mörg hundruð manns hafa gengið atvinnulausir í 3, 4, 5 og jaínvel 6 mánuði. Mörg heimili
hafa búið við mjög þröngan kost í fleiri vikur og eru þegar farin að líða alvarlegan skort.
Hvað hugsar bæjarstjómin og ríkisstjóm? Á að minnka á fóðrunum?
Snemma í haust kusum við nefnd í „Dags-
brún“ til að reyna að koma af stað atvinnu-
bótum. Sú nefnd starfaði lengi, en varð lítið
ágengt. Önnur var kosin seinna, en hún varð
ekki langlíf, því einn úr henni var settur í tugt-
húsið skömmu seinna, fyrir það að bera fram
kröfur okkar atvinnuleysingjanna. Þá tók
stjóm Dagsbrúnar málið að sér. Hún hefir víst
ekki ætlað að gera svo háværar kröfur um at-
vinnubætur, að hún kæmist í tugthúsið fyrir
það. Það hefir líka komið á daginn, því að síðan
ihún tók við málinus um nýjár hefir hún ekkert
gert. Bókstaflega hreint ekki neitt, nema að
hún hélt fund á þriðjudagskvöld, sem var þó
búið að skora á hana að halda fyrir 10 dög-
um. Maður skyldi nú halda, að eftir allan þenn-
an tíma hefði hún nú frá einhverju áð segja.
En hvað skeður? Jú, hún hafði búizt við því, að
nú færi borgarstjóri að láta vinna, að hann eða
íhaldið í bæjarstjóm myndi nú ekki lengur
draga atvinnubæturnar. En svo hafði þetta
óvænta komið fyrir, að í stað atvinnubóta var
70—80 bæjarvinnumönnum eða fleirum en
teknir voru í staðinn, sagt upp og þeim
kastað út á gaddinn. Þessu hafði Dagsbrúriar-
stjómin ekki búizt við. Ekki getað hugsað sér,
að slíkt kæmi fyrir. En þessu höfðum við
verkamennimir vel getað búizt við af Knúti og
öðrum auðvaldsbroddum. Við vitum það vist
flestir ósköp vel, að það er fátt það til, sem auð-
valdið býður ekki verkalýðnum upp á, á meðan
samtök hans eni svo máttlaus, að það héfir
engan ótta af þeim. En hefðum við verið búnir
að sýna þeim háu herrum hvað samtök okkar
megna, þá hefðu þeir ekki svift fleiri tugi
manna aitvinnu og aukið þannig atvinnuleysið,
í stað þess að minnka það. En hvað er það þá
fleira, sem Dagsbrúnarstjómin og hennar
fylgifiskar hafði að færa okkur? Jú, okkur er
bent á það, að vert væri að athuga þá leið að
400—500*) manns fæm til borgarstjóra og
bæðu um styrk. Hvort þetta myndi ekki verða
til þess að koma mörgu vel viljuðu hjarttanu til
að fá samúð með okkur og sýna okkur sína
borgaralegu hluttekningu (!!). Því ekkert
mætti sín meira heldur en almenningsálitið.
Þá var það annar, sem bjóst við því, að lítið
mundi vera hægt að fá nú. Við yrðum bara að
bíða, það færi nú að rætast úr þessu, því venju-
leg vinna færi nú að komast í gang; en við
skyldum muna eftir íhaldinu í sumar við kosn-
ingamar. Þá skyldum við muna eftir þeim og
gjalda þeim kinnhestinn, sem þeir reka okkur
núna. Þá kölluðu margir fram í og sögðu „Við
verðum þá að geta lifað til vorsins". Það þótti
ólafi Friðrikssyni nokkuð mikið sagt og spurði
') Yið opinhoru skráninguna létu töluvert á sjötta
hundrað manns skrá sig. Víst er að atvinnuleysingj-
arnir eru miklu lleiri.
menn, hvort þeir skömmuðust sín ekki fyrir að
láta slíkt út úr sér. Það væri áreiðanlega el<k-
ert nálægt því, að menn færu að deyja úr
hungri hér.
Þetta er þá boðskapur leiðtoga okkar. Hann
er heldur kaldhæðnislegur og sýnir okkur hvað
þeir eru langt frá því að geta skilið það raun-
verulega ástand, sem ríldr hér nú eða sett sig
inn í kjör okkar verkamanna. Það sýnir okkur
einu sinni enn, að þeir em ekki úr hóp okkar
atvinnuleysingjanna og hafa ekki sömu kröfur
fram að bera og við. Það er áreiðanlegt, að þeir
mættu skammast sín, ef þeir létu sér um munn
fara, að þeir sæju fram á hungur til vorsins,
svo vel höfum við og aðrir raðað á jötuna fyr-
ir þá.
Það er nú freistandi að minnast á Alþýðu-
blaðið í þessu sambandi og þakka því fyrir, hve
vel það hefii' borið okkur atvinnuleysingjana
fyrir brjósti undanfarið. En þar sem mér er
mjög takmarkað rúm í blaðinu, þá get jeg ekki
faiið neitt að ráði út í þá sálma, en þó verð ég
að segja það, að mér hefir virzt, að það hefði
meiri áhuga fyrir að fræða okkur um glæpa-
menn Chicagoborgar og vafaþjófa Berlínar og
hstir þeirra heldur en að krefjast atvinnubóta
okkur til handa. En ekki veit ég, hvort á að
taka þessar greinar blaðsins sem leiðir, sem
. vert væri fyrir okkur að athuga núna í atvinnu-
leysinu. En ég þakka því nú samt fyrir, fyrir
mína hönd.
En í kvöld (laugardag) verðui* haldinn
atvinnuleysingjafundur og þá skulum við fjöl-
menna, verkamenn! Þá skulum við sýna bæjar-
stjórn, (ef hún þá þorir að koma), að til eru
atvinnulausir verkamenn í þessum bæ, sem
vilja vinna. Þá skulum við láta þá heyra það,
að við tökum ekki við því þegjandi að stéttar-
bræðrum okkar, sem þrælað hafa hjá bænum
fyrir smánarlaun í mörg undanfarin ár, sé nú
kastað út á gaddinn, þó auðvaldshrófatildrið
sé nú einu sinni enn að riða og „rambi á hel-
vítis bai-mi“. Við skulum láta þá háu herra vita
það, að við heimtum, að þeir menn, sem sviftir
voru vinnu um daginn, fái aftur vinnu þegar
í stað og jafnhliða séu settar í gang allveru-
legar atvinnubætur, en þeir, sem ekki fá vinnu
fái atvinnuleysisstyrk, sem nemi meðaldaglaun-
um og það án réttindamissis. Við skulum sýna
þeim háu herrum það, að þetta er krafan, sem
við gerum nú í bili til þeirra, en það er aðeins
byrjun, því hætta mumun við ekki fyr en allt
hið stolna er aftur fengið.
„... Viö tölum aldrei orð um frið,
unz allt við fengið höfum.
Við sættumst fúsir íjendur við —
en fyrst á þeirra gröfum".
(þorsteinn Erlingsson).
Atvinnulaus verkamaður.
I.
• í tilefni af grein sem birt var í Alþýðublað-
inu fyrir skömmu, þar sem sagt er að baa-áttu-
stefnuskrá kommúnistaflokks íslands sé, að
því er snertir afstöðuna til ríkisreksturs, í sam-
ræmi við skoðanir Jóns Þorlákssonar, birtum
vér hérmeð umrædda grein baráttustefnu-
skrárinnar. Hún hljóðar svo:
„Kommúnistaflokkurinn bei*st á móti til-
raunum auðvaldsins til að skipuleggja sig og
festa sig í sessi á kostnað hinna vinnandi
stétta til sjávar og sveita. Hann er andvígur
J)ví, að fulltrúar verkalýðsins taki þátt í stjórn
auðvaldsfyrirtækja, hvort sem þau eru rekin
af ríkinu eða af einstökum auðmönnum. Kom-
múnistaflokkurinn er flokkur stéttabaráttunn-
ar og er því andvígur alhi samvinnu við
stéttarandstæðinginn. Hann flettir ofan af
blekkingum borgaranna og sósíaldemókiata,
sem reyna að telja verkalýðnum trú um, að
ríkiseinkasölur og ríkisrekin fyrirtæki séu rek-
in „til hagsmuna fyrir, alla þjóðina“, meðan
auðvaldið drottnar. Kommúnistaflokkurinn lýs-
ir því yfir, að ríkisrekstur og ríkiseinkasölur
geta þá fyrst orðið til hagsmuna fyrir verka-
lýðinn og fátæka bændur, etr J>eir hafa tekið
ríkisvaldið í sínar hendur og stofnað alræði ör-
eiganna“.
Þetta segir höfundur Alþýðublaðsgreinar-
innar að sé „í ágætu samræmi við skoðanir
Jóns Þorlákssonar og hans manna“(!!)
Ef að það er satt að Jón Þorláksson og hans
menn, séu þessarar skoðunar, þá eru þeir nátt-
úrlega skoðanabræður kommúnista.
Ef að það er satt, að Jón Þoriáksson og hans
menn vilji berjast á móti ttílraunum auðvalds-
ins til að skipuleggja sig og festa sig í sessi á
kostnað hinna vinnandi stétta til sjávar og
sveita, þá er ekki ólíklegt að samvinna geti
tekist milli þeirra og Kommúnistaflokks Is-
lands. Ef að það er satt, að Jón Þorláksson og
hans menn hafi lýst því yfir, að ríkisrekstur
og ríkiseinkasölur geti þá fyrst orðið til hags-
muna fyrir verkalýðinn-og fátæka bændur, er
þeir hafa tekið ríkisvaldið í sínar hendur og
stofnað alræði öreiganna, þá eru þeir samherj-
ar kommúnista um allan heim. Þá hlýtur það
að vera lygi, að þeir séu nokkuð riðnir við
Rússlandsskrif Morgunblaðsins. Þá hljóta þeir
fyr eða seinna að gerast meðlimir í Alþjóða-
sambandi kommúnista.
Manni verður að spyrja: Hver er tilgangur-
inn með slíkum skrifum eins og þessari Al-
þýðublaðsgrein ? Varla getur höfúndurinn ætl-
ast til, að þeir menn taki mark á henni, sem
hafa lesið baráttustefnuskrá Kommúnista-
flokksins. Þá getur tilgangurinn ekki verið ann-
ar en sá, að gefa þeim, sem ekki hafa lesið bar-
áttustefnuskrána rangar hugmyndir um hana
Er að vísu gert ráð fyrir allmiklum barnaskap
í stjórnmálum hjá þeim lesendum, sem ætlast
er til að trúi þessu.
Þessar ósvífnu blekkingartilraunir ættu að
vera öllum verkamönnum hvöit til þess að lesa
baráttustefnuskrá Komm únistaflokks íslands.