Verklýðsblaðið - 07.03.1931, Blaðsíða 2

Togararnir bundnir við
haínarbakkann
»Atvinnubætur« auðvaldsins
fiokkshöfðingjanna, sem eru helztu menn stór-
auðvaldsins. Hitt er hjarta smærri spámann-
anna, sem eru í andstöðu við hringamyndun-
ina og hið innlenda og erlenda fjánnálaauð-
magn. Og „frjálsu samkeppninni“ og „sjálf-
stæðinu“ er dreypt eins og dögg af hæðum á
þetta órólega hjarta, og sjá! allar hræringar
þess snúast upp í hatur gegn óhræsis „bolsun-
um“, Jónasi frá Hriflu, Jóni Baldvinssyni og
þessum.
Allsstaðar verður þessa tvískinnungs vart.
ísland er hálfnýlenda brezka auðvaldsins,
matvæla- og hráefnalind. Eins og kunnugt er,
hindrar auðvald stórveldanna það jafnan, að
iðnaður og fjölbreytt atvinnulíf þróist í slíkum
löndum. Á landsfundi Ihaldsflokksins, var sam-
þykkt að greiða þyrfti fyrir „fjármálaviðskift-
uin þeirra manna, er leggja stund á innlendan
iðnað eða iðju“. Er slíkt ærið hjákátleg krafa
frá stórútgerðarmönnunum og erindrekum er-
lenda valdsins, sem stjórna íhaldsflokknum.
Ölafur Friðríksson
_ og saltfiskurínn
(Aðsent).
Lærifaðir íslenzku sósíaldemókratanna, Ólaf-
ur Friðriksson, hefir nú fundið upp örugt ráð
til þess að bjarga íslenzka auðvaldinu út úr
ógöngunum. Hann var ekki lengi að slíkum hé-
góma. Jóhannes, glímumaður á Borg lét honum
í té þær upplýsingar, að árið 1912 hafi verið
étinn fiskur á knæpum í Rússlandi, og ætti það
að vera næg sönnun þess, að nægur markaður
sé fyrir saltfisk þar 1931 (! ?).
Til vibótar við upplýsingatnar, sem Jóhann-
es gaf Ólafi, viljum vér gefa Ólafi eftirfarandi
upplýsingar, svo hann geti ráðið bót á krepp-
unni, sem hann af sinni alþekktu skarpskygni
og þekkingu á þjóðfélagsmálum álítur að Bryn-
jólfur Bjai-nason hafi framkallað.
Árið 1930 var Sovétrússland annað stærsta
fiskiframleiðsluland jarðarinn'ar (Japan \ ar
stærst). Að yfirstandandi ári liðnu verður
Sovétrússland að öllu forfallalausu mesta fiski-
veiðaland jarðarinnar og mun það ekki aðeins
hætta_að flytja saltfisk inn eftir 1—2 ár, held-
ur flytja úr bæði frystan og saltaðan fisk í
stórum stíl.
Það er því óhætt fyrir Ólaf að fara aftur til
Jóhannesar og spyrja hann hvort hann hafi
ekki rekist á saltfiskætur víðar en í Rússlandi
fyrir stríðið.
oi Hlliýlolilallil
Fyrir nokkru birtist í „Alþýðublaðinu“ grein-
arstúfur, er það kallaði: „Neyðin í Berlín“.
Eftir að hafa lýst grimd lögreglunnar gagnvart
hungruðum atvinnuleysingjum, segir blaðið:
„20—30 atvinnuleysingjar voru fangelsaðir.
Lögreglan skipaði sama kvöld varðmenn við all-
ar aðalmatvöniverzlanir borgarinnar, til þess
að varna því að hungruðum mönnum tækist að
afla sér brauðs á þennan hátt til að seðja hung-
ur kvenna sinna og bama.
Dásamlegt er íhaldsskipulagið!
„Órannsakanlegir eru vegir drottins“!
„Alþbl.“ láðist að geta þess hver væri yfir-
maður lögreglunnar í Berlín. Það er rétt hjá
blaðinu, að það sé „íhaldsskipulag“ í Berlín,
eins og yfir höfuð annarsstaðar í Þýzkalandi.
(Að vísu er enginn flokkur í Þýzkalandi, sem
kallar sig „íhaldsflokk“, því flestir stjórnmála-
Til þess að bæta úr atvinnuleysinu bindur
nú auðvaldið hvern togarann af fætur óðrum,
við hafnarbakkann, þó nægur markaður hafi
veríð fyrir frystan fisk í Englandi og- togara-
félögin hafi rakað saman offjár, það sem af er
vetrarins. Jafnframt hafa þessir herrar komið
sjer saman um að láta engan togara fara á
saltfisksveiðar fyr en 20. marz.
Kveldúlfur fyllir sænska íshúsið með fiski,
og lætur fiskinn liggja þar í heilt ár og
skemmast. Hvað Kveldúlfur lætur skemmda
fiskinn liggja lengi í frystihúsinu, frystfisk-
framleiðslunni til trafala, má hamingján vita,
Þegar frystihúsið er í fullum gangi, hafa 100
manns atvinnu þar.
Bæjarstjórnin bætir úr atvinnuleysinu með
því að segja fjölda manna upp vinnu og „veita“
þess í stað öðrum mönnum tveggja til átta
daga vinnu, sem greiðist með 9 krónum á dag.
-L Á þann hátt geta þeir, sem mesta barna-
mergðina hafa, unnið sér inn 70 kr., sem þeir
eiga að lifa af til vorsins. Atvinnubætumar eru
í því fólgnar, að minnka atvinnuna, að allmikl-
um mun.
Ríkisstjómin boðar stöðvun á öllum verk-
legum framkvæmdum ríkisins, veg-na krepp-
unnar — vegna atvinnuleysisins.
Og Ólafur Friðriksson neitar að taka auglýs-
ingar viðvíkjandi baráttunni gegn atvinnu-
leysinu, í Alþýðublaðið og hótar mönnum öllu
illu ef þeir hreyfa legg eða lið, eða láta nokkra
rödd heyrast gegn atvinnuleysinu, án þess að
spyrja sitjóm ,,Dagsbrúnar“. En eins og flest-
um er kunnugt, hefir stjórn „Dagsbrúnar“
gert flest til að hindra það, að verkalýðurinn
rísi til sameiginlegrar baráttu gegn atvinnu-
leysinu.
Svo samvinnan er ágæt milli allra arma auð-
valdsfylkinganna.
Það kann nú að vera, að mörgum finnist
fjarstæða að kalla þetta „atvinnubætur“, en
svo er ekki. Alt eru þetta ráðstafanir vegna
kreppunnar, ráðstafanir til að rétta við at-
vinnuvegina á auðvaldsvísu.
Atvinnuleysið er bezti bandamaður auðvalds-
ins. Það sér engar aðrar útgöngudyr út úr
kreppunni, en að lækka kaupgjaldið. Og því
flokkar þar í landi kalla sig ,,alþýðuflokka“(!!)
eða „þjóðflokka“, en eigi að síður er það sam-
eiginlegt öllum borgaraflokkum Þýzkalands, að
þeir vilja halda í auðvaldsskipulagið). En
íhaldsmennirnir sem stjórna í Berlín eru sósíal-
demókratar, ílokks- og skoðanabræður Ólafs
Friðrikssonar, Jóns Baldvinssonar & Co., og
yfirmaður lögreglunnar í Berlín, sem sigar lög-
reglunni á hungraðan verkalýð er sósíaldemó-
kratinn Grzesinski. Sósíaldemókratarnir ráða
ekki eingöngu í Berlín heldur öllu Prússlandi.
Forsætisráðherrann er Braun, innanríkisráð-
herra er hinn illræmdi verkalýðsböðull Sever-
ing, faðir þrælalaganna, sem hann síðan hefir
notað til þess að banna kröfugöngur verkalýðs-
ins í Berlín og víðasthvar annarstaðar í Prúss-
landi. Sósíaldemókratinn Severing hefir samið
þrælalögin, sósíaldemókratinn Grzesinski fram-
kvæmir þau. Þetta ætti „Alþbl.“ að hafa hug-
fast þegar það birtir næstu frétt um hið blóð-
uga framferði lögreglunnar í Berlín gagnvart
verkalýðnum. Á síðastliðnu ári var (samkvæmt
opinberum skýrslum) lögreglunni í Prússlandi
sigað h. u. b. 20000 sinnum á verkamenn og
kröfugöngur þeirra og fundarhöld, í 541 til-
felli notaði lögreglan skotvopn — skammbyss-
ur og vélbyssur o. s. frv. — allt eftir fyrirskip-
unum sósíaldemókratanna Zörgiebel og eftir-
manns hans Grzesinski.
nieira sem framboðið á vinnuaflinu verður, því
meir sem neyðin sverfur að, því betri vonir
hafa þeir um að það takist. Þess vegna niiða
allar „atvinnubæturí', auðvaldsins að því að
auka atvinnuleysið.
Þannig eru lögmál auðvaldsskipulagsins. Og
öll barátta fyrir raunverulegum atvinnubót-
um, hlýtur að miða að falli þess.
Togaraflotinn er stöðvaður. Nóg er um björg
og- brauð, en verkalýðurinn gengur atvinnu-
laus og sveltur, vegna braskráðstafana þeirra
manna, sem drottna yfir atvinnutækjunum.
Til er aðeins ein leið til að hindra það, að
slíkt endui-taki sig: Að togaraflotinn verði
sameign hinna vinnandi stéétta. Til þess að
þetta verði að veruleika, er líka aðeins ein leið:
Að kollvarpa auðvaldsskipulaginu og skipu-
leggja ríkisvald verkalýðs og vinnandi bænda.
Hver, sem reynir að telja verkalýðnum trú
um að önnur lausn sé möguleg, þjónar auðvald-
inu hversu róttækt, sem glaumur hans kann
að hljóma.
Krafa alls verkalýðsins er nú:
Út með togarana!
Og með hverjum deginum sem líður, og tog-
ararnir liggja bundnir, bætast nýir verkamenn
og sjómenn við í hópinn, sem í skipulögðum
fylkingum leggur til baráttu fyrir framkvæmd
verklýðsbyltingarinnar.
Samkomubann
vegna inflúenzunnar hefir nú staðið í hálfaa
mánuð. Er það nokkuð skrítin heilbrigðis-
stjórn, að lofa veikinni að berast óhindrað til
landsins og setja síðan á samkomubann og
loka skólum, þegar veikin er komin í annað-
hvert hús. Inflúenzan hefir lagst allþungt á
suma og mun ekki vera í rénun.
Það er „dásamlegt íhaldsskipulagið" þar sem
sósíaldemókratamir ráða(!!).
En þetta er ekki nema önnur eða réttara ein
hlið málsins. Hvað hafa sósíaldemókratamir í
Þýzkalandi gert til þess að seðja hungur at-
vinnuleysingj anna ?
Fyrír kosningarnar til ríkisdagsins í septem-
ber spöruðu þeir ekki loforðin, frekar en vant
er. Ríkiskanslarann kölluðu þeir öllum illum
nöfnum, t. d. „Hungur-Brúning“, og heimtuðu
styrk handa atvinnuleysingjunum og vora mjög
róttækir í kröfum sínum.
En eftir kosningarnar: Hafa þeir verið dygg-
ir bandamenn Brúnings og borgaraflokkanna
yfirleitt, í því, að velta byrðum kreppunnar yf-
ir á verkalýðinn, þeir hafa greitt atkvæði á
móti öllum þeim frumvörpum, sem komið hafa
fram í þinginu frá hendi kommúnista, um að
auka atvinnuleysisstyrkina, og öðrum hags-
munamálum verkalýðsins. Þeir hafa greitt at-
kvæði á móti framvörpum kommúnista um að
láta auðkýfingana greiða hærri skatta. Þeir
hafa greitt atkvæði með fjárveitingum til sí-
felt aukinna hemaðartækja á sama tíma og
miljónir verkamanna lifa við hin ömurlegustu
kjör. i
„16.6 miljónir verkamanna og verzlunar- og
skrifstofumanna fengu á árinu 1928 undir 27
mörk í laun á viku. Og frá þessum tíma hafa