Verklýðsblaðið - 07.03.1931, Page 4

S. U. K.
Krónuveltan.
Þessir félag-ar hafa sent áskoranir í síðustu
viku:
Friðfinnur Árnason Rvík skorar á Sigfús Jó-
eisson Uúsavík og Þórarinn Pétursson Rvík.
Eðvarð Sigurðsson Rvík skorar á Björgvin
Pálsson Keflavík og Eðvarð Helgason Rvík.
Haukur Erlendsson Rvík skorar á Elísabetu
Sigurbjörnsdóttur Rvík og Ilörð Hjáimarsson
Rvík.
Andrea Filippusdóttir Rvík skoiar á Sigur-
jón Friðbjörnsson Vestm.eyjum og Arngrím
Sigurjónsson Rvík.
L. L. L. mínníð
Á þessu ári heiðraði íslenzk verldýðsæska
minningu Lenins-Liebknechts og Luxemburg í
fyrsta sinn sem sjálfstæð, skipulögð heild.
Stærsta deild S. U. K., F. U. K. í Rvík hélt
fund, sem eingöngu var helgaður minning-u
þeirra. Og í jan.-tbl. Rauða fánans var birt
grein um þau.
Minning þessi er sýnilegt tákn þess, hve ís-
lenzk verklýðsæska binzt innilegri böndum við
hina alþjóðlegu baráttu hins vinnandi æsku-
lýðs.
Hún er viðurkenning hins alþjóðlega eðlis
stéttabaráttunnar og um leið afsönnun hinna
þjóðernislegu blekkinga sósíaldemókratanna.
í L. L. L.-vikunni, 15.—22.'janúar, komu
saman þúsundir ungra verkamanna og kvenna
í öllum auðvaldslöndunum, hyltu hina föllnu
foringja sina og treystu félagslyndi sitt.
í sömu viku setti hinn kommúnistiski æsku-
lýður Ráðstjómarríkjanna, enn hæma mark:
aukna vörn Sovét-Rússlands, aukna þátttöku í
uppbyggingu þess, aukna baráttu fyrir alls-
herjarsigri verkalýðsins í öllum löndum.
Islenzk verklýðsæska! L. L. L.-minningin
verður þó ekki heiðruð fullkomlega á einni
viku. Hin eina fulnægjandi minning er fólgin í
hinu sílifandi, vaxandi starfi og baráttu verk-
lýðsæskunnar eftir Ieiðum þeim, er Lenin, Lieb-
knecht og Luxemburg bentu á. Og minnis-
varði þeirra verðui' þá fvrst fullger, þegar ör-
eigar allra landa hafa skapað alræði sitt —
brautina inn í þjóðskipulag kommúnismans.
■HnanannEHHHBBHsnBHBraHenBi
Byltingin í Kína
Eins og kunnugt er, hafa verkamenn og
bændur steypt auðvaldinu á stórum landsvæð-
um í Kína og^ sett á stofn Sovét-stjórn. íbúar
Sovét-héraðanna munu láta næmi 70 miljónum
manna. Innlenda og erlenda auðvaldið, sem
hefir vaxið sigur kommúnistanna í augum,
hafa um langt skeið undirbúið stórkostlega á-
rás á hendur sovét-héraðunum.
Jafnvel borgarablöðin í Kína játa nú opin-
berlega, að fyrsta hríðin, sem auðvaldið gerði
að Sovét-héröðunum, hafi endað með ósigri
stjórnarhersins. í orustu við Tun-Tshu beið
stjórnarherinn algjörðan ósigur fyrir liði kom-
múnistanna, enda þótt stjórnarherínn sé studd-
ur og útbúinn með vopnum frá stórveldunum
(Englandi, Bandarílgunum, Frakklandi o. fl.)
og sé þar að auki stjómað af þýzkum herfor-
ingjum (fasistum). í þessari orastu tók rauði
herinn 20 þúsund fanga, 7 fallbyssur, 50 vél-
byssur, 40 sprengjukastara og- miklar birgðir
af skotfærum og rifflum að herfangi. I herjum
stjómarinnar (Sjang-Kaj-Shek) ríkir hin
magnaðasta óánægja sökum illrar aðbúðar og
meðferðar á hermönnunum, enda er altítt, að
þeir geri uppreisn. T. d. gerðu fyrir nokkru
tvær herdeildir uppreisn gegn foringjunum og
gengu síðan eins og þær lögðu sig, í lið með
verkamanna- og bændaherjunum.
Taki maður tillit til hinnar geisilegu e.vmdar
og atvinnuleysis (borgaraleg blöð segja 100
miljónir) og hinnar stöðugu hungursneyðar í
auðvaldshéröðum Kína, er óhætt að fullyrða,
Sovét-Rússland vísar verlca-
lýðnum leiðina til frelsis
Hvaðanæva úr auðvaldsheiminum berast
fregnir um sífellda aukningu atvinnuleysisins
og hörmulegustu neyð hinna vinnandi stétta.
Jafnvel lönd, sem fram að þessu hafa haft til-
tölulega lítið af atvinnuieysi að segja, svo sem
Frakkland, hafa nú fengið að kenna á þessu
böli og magnast það dag frá degi. í ódáins-
landi auðvaldsins, Bandaríkjum N.-Ameríku,
deyja 1000 manns úr hungri daglega og annað
1000 er flutt úr landinu daglega nauðugir vilj-
ugir, til þess að létta á fóðrunum. Þessu líkt
er ástandið víðasthvar um auðvaldsheiminn.
Auðvaldið er að gera jörðina óbyggilega fyrir
verkalýðinn, með sínu vitfirrta skipulagsleysi.
En leiðin er til fyrir verkalýðinn út úr ógöng-
unum.
Þessa leið hafa verkamenn og bændur í Rúss-
landi farið. Þeir hafa steypt auðvaldinu af
Ur verkamannabréfl frá
Isafirði
... Ilér hefir verið mikið um fundarhöld síð-
an Haraldur kom. Enda þurfti mikils við. Því
svo bar íil, að vínsölukóngur ríkisins, Brandur,
var sendur af stjórninni til að fá verkamanna-
félagið „Baldur“ til að afturkalla ákvörðun
sína frá í sumar, í vínsölumálinu. Er sagt, að
hann hafi viljað halda fund í félaginu, en verið
aftrað frá því, þar sem sýnilegt hafi þótt, að
hann myndi enga áheyrn fá. Var þá í snatri
kallaður saman 15 manna fundur til að ráðgast
um hvemig með ætti að fara. Var þar sam-
þykkt, að þeir Vilmundur og Finnur (sem eru
til í allt), skyldu ganga fyrir skjöldu og sækja
að félaginu. Leit svo út fyrst á Baldursfundi,
áð þeir mundu gera sig að almennu athlægi. En
svo fóru leikar, eftir 4 >/2 tíma þref, að sam-
þykkt var tillaga um að skrifleg atkvæða-
greiðsla skyldi fara fraði um málið meðal fé-
lagsmanna. Var það ekki gert fyr en tveimur
dögum síðar. Voru þeir þá búnir að hræra svo
í fólkinu (auk þess, sem þeir notuðu svik við
atkvæðagreiðslu) að 128 greiddu atkvæði með
því að fá vínið í bæinn, en 85 á móti. Síðan hafa
margir af þessum 128 snúist til betri vegar,
og óska þess, að þeir hefðu greitt öðruvísi at-
kvæði.
Vitanlega var þetta ekkert annað en per-
sónufylgi við Vilmund og Finn.
Þar sem nú var sýnilegt, að riðl var komið
á fylkingarnar, þurfti á Haraldi að halda til
styrktar. Enda hefir ekkert verið til sparað, því
m—tnaMgtnii ......
I
að ekki verði langt að bíða að verkalýðurinn
láti til skarar skríða og hristi hinar innlendu
og útlendu blóðsugur af sér með byltingu.
stóli. Laun og allur aðbúnaður hinna vinnandi
manna batnar stórkostlega ár frá ári.
Fyrir nokkru var ákveðið að laun allra námu-
verkamarma í Sovét-lýðveldinu skuli hækka um
20 af hundraði frá 15. febrúar þ. á.
í stað atvinnuleysisins í auðvaldsheiminum,
má gera ráð fyrir stórkostlegri vöntun á verka-
lýð í Sovét-lýðveldunum strax á þessu ári.
Hvernig má þetta ske, munu verkamenn
spyrja. Svarið er ofur einfalt. I auðvaldslönd-
unum eru framleiðslutækin notuð til þess að
auðga sárfáa menn á kostnað alls almennings,
en í Sovét-Rússlandi nýtur alþýðan ávaxta
vinnu sinnar í fullum mæli. Ilún á sjálf fram-
leiðslutækin og notar þau til að bæta kjör
allra vinnandi manna.
Til þess að ná sama marki og rússneska al-
þýðan, verður verkalýður alls heimsins að
segjá auðvaldinu vægðarlausara stríð á hend-
ur en nokkru sinni fyr og berjast undir merki
byltingarinnar — kommúnistaflokkanna — þar
til sigri er náð.
6 fundir hafa verið haldnir síðan, auk allra
leynifundanna, sem eru 4, svo menn viti.
Fundurinn í Jafnaðarmannafélaginu ætlaði
að verða hálf broslegur. Fyrst kom tillaga um
vantraust á stjórnina, svo um að reka alla
kommúnista úr félaginu! Var Halldóri Ólafs-
syni skipað að víkja úr formannssæti. Er Dóri
fór úr sætinu var stjórnlaust á.fundinum, þar
til Finnur skipaði Iialldóri gamla að stýra
kosningu.Var þá lagt fram skjal til undirskrift-
ar, þess efnis að allir sem tilheyrðú öðrum
stj ómmálaflokkum en Alþýðuflokknum skyldu
vera útilokaðir frá kosningu. Um 40 skrifuðu
undir. Áður en þessi fundur byrjaði voru um
79 manns í félaginu. En Finnur kom með 20
nýja félaga á fundinn (sem ekki er torskilið
hvað áttu að gera). Munu hafa verið 70—80
manns á fundi og hefir þeim sjálfsagt brugðið
í brún, að ekki skyldu fleiri skrifa undir.
Annars era kratamir í hálfgerðum vandræð-
um. Hafa ekkert annað en lygar og blekkingar
fram að bera, verða tvísaga í öðru hvoru orði
o. fl. Á „brennivínsfundinum“ var Vilmundur
spurður, hvort hann ætlaði að láta vígja sig
inn í landlæknisembættið í víni. Hafi maður
nokkurntíma séð ljótan hlut framleiddan af
náttúrunni, þá var það í þetta sinn, að sjá
framan í Vilmund. Það var eins og maður sæi
í svart-mó-gul-bleikt moldarflag, hálfuppþorn-
að. Svo brá honum. Kvaðst spyrjandi hafa
heyrt, að stjórnin hafi boðið honum embættið,
ef hann yrði duglegTir að koma víninu í bæinn.
Ilann sveikst heldur ekki um það ...
„Verklýðsblaðið4*1.
Ábyrgðaxm.: Brynjólfur Bjarnason. — Árg. 5 kr., 1
lausasölu 15 aura eintakið. — Utanáskrift blaðsins:
Verklýðsblaðið, P. O. Box 761, Reykjavik.
Prentsmiðjan Acta.