Verklýðsblaðið - 11.04.1931, Blaðsíða 1

VERKLYÐSBIAÐIÐ
ÚTGEFANDI: KOMMÚNISTAFLOKHUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
II. árg. Reykjavík; II. appíl 1931 16. tbl
Yerkefnin bíða. - Yerkalýðurinn sveítur
Það voru allir bæjarfulltrúarnir samn;ála um
það í vetur, að atvinnubótakröfur verkamanna
mættu ekki trufla afgreiðslu fjárhagsáætlunar-
iimar. Þeir heimtuðu allir fullkomna auðmýkt
verkamanna meðan þeir væru að skifta með
sjer þeim blóðpeningum, sem sognir hafa verið
úr vösum verkalýðsins. Fulltrúar alþýðunnar
béldu því fram, að fjárhagsáætlunin lofaði svo
miklum framkvæmdum, að næg atvinna yrði
hér, ef hún yrði framkvæmd þá þegar. Og sam-
kvæmt tillögum þeirra var samþykkt, að byrj-
að yrði á verklegum framkvæmdum fjárhags-
áætlunar, þegar hún væri samþykkt. Knútur
þumbaðist við, en verkamenn kröfðust svo hátt
atvinnubótanna, að hann varð að láta undan og
byrj a á hinum svonefndu atvinnubótum, sem
lýst hefir verið hér í blaðinu áður. Nú er vor-
blíðan að byrja og Knútur ætlar fyrir alvöru
að fara að framkvæma fjárhagsáætlunina. En
hvað skeður þá? Það sem allir sáu fyrir nema
bæjarfulltrúarnir. í stað þess að fjölga mönn-
um í bæjarvinnuna, er sagt upp um 200 manns
og teknir aftur um 40. Sama aðferðin og Knút-
ur notaði í vetur, þegar bærinn veitti „atvinnu-
bætur“. Og það er enn ætlazt til þess að við
verkamenn þegjum. Við eigum að taka með
þökkum þessum ráðstöfunum. Ríldsstjórnin
Á miðvikudaginn var, báru kratar og f1'alds-
menn fram sameiginlega stjórnarskrárbreyt-
ingartillögur í efri deild. i. tillagan var um, að
þing skyldi rofið 1932, umboð landskjörinna
þingmanna falla niður og nýjar kosningar fara
fram. 2. um að fjölga megi þingmönnum með
lögum. 3. um að efrideildarþingmenn skuli
kosnir með hlutfallskosning-u af sameinuðu
þingi, og 4. um að ákveða megi með lögum hlut-
fallsk’osriíngar um allt land, og að kjósa megi
varaþingmenn. Ennfremur að sveitarstyrkur
varði ekki missi kosningarréttar.
Fara þeir ekki ólaglega af stað nýju banda-
ménnirnir, kratar og Ihaldsmenn, er þeir lofa
að færa kosningalöggjöfina í sæmilegra horf,
svona ' rétt fyrir kosningar, hvernig sem efnd-
irnar verða.
Áður en þetta gerðist, héldu íhaldsmenn og
Öfriðarhættan.
Franska blaðið „le Temps“ birti nýlega eftir-
farandi orð, sem í sjálfu sér þurfa ekki skýr-
inga við:
„Rússneska sárið á líkama Evrópu er mesta
óhamingja vorra tíma og allt svo lengi að þetta
sár ekki er læknað, heldur heimurinn áfram að
lifa í öngþveiti og á glóðúm. Þetta útlit er því
ískyggilegi-a sem Englánd sökum erfiðleika
heimáfyrir og í nýlepdunum ékki getur helgað
sig hlutverlci sínu gagnvart Evrópu sem skvldi.
En ' þáttíaka Stóra-Bretlands er skilyrði fyrir
hafði lofað okkur atvinnubótum. Það voru rúm-
ir 30 menn, er fengu þá náð. Nú er því lokið.
Atvinnulausi hópurinn stækkar og atvinnubót-
unum er hætt. Lítil atvinna fyrir hendi sjáan-
leg. Fulltrúar atvinnurekanda í bæjarstjórn og
á þingi lofa guð sinn í hljóði meðan við þegj-
um. Fulltrúar alþýðunnar þegja. Þeir hafa nóga
atvinnu og gott kaup, og eiga fullt í fangi með
það, að halda kröfum okkar niðri.
Vorblíðan er að byrja og verkefnin eru næg
fyrir hendi, sem bíða framkvæmda. En það er
bara ekki byrjað á þeim. Okkur á að blæða
fyrir óhóf og stjórnleysi burgeisanna. Við eig-
um að líða skort af því að þeir þykjast ekki
græða nóg á því að láta okkur vinna nú. Þeir
trúa því í vellystingum sínum, að mörg húndr-
uð verkamanna og fjölskyldur þeirra geti lifað
af því að horfa á þau fáu handtök, sem falla til
á eyrinni nú.
En valdhafarnir munu hér sem annarsstaðar
komast að þeim súra sannleika að skorturinn
hjá verkalýðnujn mun virða að vettugi öll þau
borgaraleg lög og réttindi, sem taka frá verka-
lýðnum réttinn til að lifa.
Og með hverjum deginum sem líður, nálgast
sú stund, að þolinmæði okkar þrýtur.
Atvinnulaus verkamaður.
kratar sameiginlegan fund, til að ræða sam-
eiginleg hagsmunamál sín. Hefir þar sjálfsagt
verið rætt um möguleikana fyrir vistaskiftum
kratanna, og íhaldsmenn lagt fram tilboð sín
urn kaup handa þessum tilvonandi hjúum sín-
um. Hinsvegar munu Framsóknarmenn ekki
hafa gert sín ga.gntilboð enn. Veltur nú allt á
því hvorir betur bjóða.
Verður nú betur skiljanlegt hversvegna Al-
þýðubl. fór að Ijúga því að Heimdellingar og
kommúnistar hefðu setið á sameiginlegum
fundi. Nú er það á flestra vitorði, að einmitt
um sama leyti og Alþýðubl. laug þessu, sátu
kratar og íhaldsmenn saman á fundum, til að
ræða sameiginleg hagsmunamál. Það átti svo
sem að nota gamla bófabragðið: „Grípið þjóf-
inn“.
því að unnt verði að tryggja almennan frið í
álfunni“.
Þessi fáu orð franska auðvaldsblaðsins ættu
að nægja til þess að taka af allan vafa um
árásarfyrirætlanir stói*veldanna gegn verka-
manna- og bændalýðveldunum, hinu eina föður-
landi, sem verkalýðurinn á í heiminum, þau
sýna, að árásarstyrjöldin stendur þegar fyrir
dyrum og það er því áríðandi fyrir verkalýð-
inn um allan heim að bindast fastari samtök-
um til varnar þessu eina föðurlandi sínu óg
snúa vopnunum gegn hirtum raunverulegu óvin-
um sínum — breyta árásarstyrjöld auðvaldsins
í borgarastyrjöld.
Alheímskreppan og
Island.
Aldrei fyr hafa íslendingar verið svo
brynjaðir til þess að verjast áföllum.
Tryggvi þórhallsson
á flokksþingi Frainsóknarmanna.
I.
Heimsauðvaldið getur litið aftur á eríiðasta
tíma, sem saga hins nýja kapitalisma hefir lif-
að. Aðeins heimskreppuna laust eftir styrjöld-
ina, er hægt að bera saman við það ástand, sem
nú er ríkjandi. Þá ól auðvaldið þá von í
brjósti, að kreppap væri aðeins afleiðing styrj-
aldarinnar og jafnframt fyrirboði þess, að nýtt
góðæristímabil væri að hefjast. Reyndai eru
ennþá til þeir hagfræðingar, sem vilja rekja or-
• sök kreppunnar til heimsstyrjaldarinnar, til
I stríðskulda og skaðabóta, en þó að þessar stað-
reyndir auðvitað auki á kreppuna, þá eru þær
ekki orsök hennar og er þessi skýring engan-
veginn nægileg, til þess að hún nái samþykki
auðvaldsins. Ilina einu réttu skýringu að heift
og djúptæki kreppunnar sé aðeins afleiðing
þeirrar almennu kreppu kapitalismans sem
skipulags, getur auðvaldið auðvitað enn síður
samþykkt eða viðurkennt rétta.
í fyrra var auðvaldið miklu vonglaðara um
að ástandið mundi bráðlega batna. Það var um
það leyti sem Bandaríkjaforsetinn Hoover lagði
„ráðin“ til höfuðs kreppunni og hann ásamt
öðrum forustumönnum Bandaríkjaauðvaldsins
tilkynnti hátíðlega, að þeir mundu í einum
hvelli ráða bót á kreppunni. Það var um það
leyti, sem brezkt auðvald og þýzkir sósialdemó-
kratar sáu leið út úr ógöngunum í verðlækkun
lánsfj árins, sem var afleiðing af kauphallar-
hruninu í New York. í dag verða forráðamenn
auðvaldsins og þjónar þeirra að horfast í augu
við blákaldann veruleikann og játa, að vonir
þeirra um fjárhagslega viðreisn voru tálvonir
einar. Öll lönd heimsins hafa nú verið dregin
út í kreppuna og hinir bjartsýnu spámenn, sem
á undaníörnu ári svo oft voru búnir að segja
fyrir um enda kreppunnar, eru nú orðnir var-
kárari í oiðum sínum.
Ráðalausir og skilningslausir standa nú
mestu heilar auðvaldsins gagnvart kreppunni.
Meðan að allur þorri þeirra reynir að hylja
skilningsleysi sitt með vísindalegum orðavaðli,
fer þó ekki hjá því, að vandræðaleg uppgjöf
þeirra á úrlausn viðfangsefnanna komi, mót
þeirra eigin vilja, hér og hvar í ljós.
Tvö dæmi.
Keynes, fremsti maður hinnar borgaralegu
hagfræði, skrifar t. d.:
„Við erum búnir að koma okkur út í hræðilegar
cíærur, út í óleysandi flækjur, vegna þess að við
skiijum ckki lög hinnar viðkvæmu vélar, — þjoð-
skipulag auðvaldsins".
Og einn helzti leiðtogi fjármálaauðvaldsins í
Bandaríkjunum, T. W. Lamont, meðeigandi
Morgans, segir:
„Allar vísindalegar rannsóknir okkar, sem liafa
gengið út á það, að finna ráð til að hindra iðnaðar-
sveiflurnaV, scm keyra svo úr hófi fratn, hafa revnzt
gjörsamlega árangurslausar".
Málsvarar þessa þjóðskipulags geta ekki skil-
ið eðli hinna kapitalistisku framleiðsluhátta og
inni'á hreyfingarlögmál þeirra, enda hlyti skiln-
Eru kratarnir að hafa vistaskilii?
Samkoumlag milli krata og íhaldsmanna á þingi.