Verklýðsblaðið - 09.05.1931, Page 1

ÚTGEFANDI: KOMMÚNISTAFLOKHUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
II. árg. Reykjavík 9. maí 1931 20. tbl.
Til alþýðu á Islandi til sjáyar og* syeita
Stefnuskrá Koramúnistaflokksins við kosningarnar 12. júní
Kosningar standa fyrir dyrum. Þeim hluta
alþýðunnar, sem hinar ríkjandi stéttir leyfa að
kjósa, gefst nú tækifærí til að láta í ljósi skoð-
un sína á hverri stefnu þeim beri að fylgja í
þjóðfélagsmálum. ' Á slíkum alvörutímum,
sem nú eru, fyrir alla menn og konur af vinn-
andi stéttum, ber hverjum einasta verkamanni
og fátækum bónda, hverri einustu verkakonu til
sjávar og sveita, að rannsaka hið ríkjandi
skipulag og verk og innræti stjórnmálaflokk-
anna, til þess síðan að skipa sér þar í orust-
una, sem þeim hæfir samkvæmt hagsmunum
þeirra og hugsjónum.
Á íslandi ríkir auðvaldið, drottnunarvald auð-
mannastéttarinnar, sem hefur í höndum sínum
alla togara og gufuskip, allar venksmiðjur og
verkunarstöðvar,- samgöngutæki og verzlun.
Auðmannastéttin hefur ríkisvaldið í sínum
höndum og stjómar með því bönkum og öðrum
ríkisreknum fyriríækj um, að meðtöldum skól-
um og öðrum andlegum útbreiðslustofnunum
þess. Með eignavaldi sínu á framleiðslutækjun-
um arðrænir auðmannastéttin verkalýð lands-
ins svo gífuriega, að hann eignast aldrei neitt,
en sligast undir fargi fátæktar og skuldabyrði
alla sína æfiv Aðeins á árunum 1928 og 1929
nam gróði reykvískra auðmanna á vei'kalýðn-
um 18 miljónum króna að þeirra eigin uppgjöf.
Aðeins eitt einasta auðfélag, Kveldúlfur, á
fjórða hlutann af öllum útflutningi íslands og
arðrænir verkalýð og smærri fiskframleiðendur
um miijónir króna. Með aðstoð bankanna þræl-
bindur erlent og innlent auðvald fátæka bænd-
ur og smáframleiðendur á skuldaklafa sinn, svo
þeir fá aldrei í'isið undir því fargi er á þá legst
sakir hárra rentna og fallandi verðs á fram-
leiðslu þeirra.
Þegar atvinnurekendur, kaupmenn og bank-
ar síðan ekki geta arðrænt verkamenn og fá-
tæka bændur frekar, reka þeir þá burt frá
vinnustöðvunum og jörðunum og ofurselja þá
atvinnulausa neyðinni og örbyrgðinni á mölinni
eða miskunnarleysi steitastyrkjanna og hreppa-
flutningsins. Slík er kúgun sú og rangindi, sem
hinn vinnandi lýður til lands og sjávar er beitt-
ur, en arðinn af vinnu hans hirða innlendir og
erlendir auðmenn og rífast um ránsfenginn inn-
byrðis.
Aldrei hefir þó óstjórn og kúgun auðvaldsins
keyrt svo fram úr hófi sem nú. Eðli braskþjóð-
félagsins hefnir sín öðru hvoru á því sjálfu, en
auðvitað sér auðmannastéttin um að láta þá
hefnd koma niður þar sem síst skyldi, á verka-
lýð og fátækum bændum, unz alþýðan sjálf
tekur í taumana. Hinir hættulegu afleiðingar
braskframleiðslunnar, sem aðeins framleiðir til
að reyna að græða á því á fallvöltum markaði,
en ekki til að fullnægja útreikningunum og
skipulögðum þörfum lýðsins, koma nú hræði-
lega niður á allri íslenzkri alþýðu. Verðfallið
á fiski og fiskafurðum, síld og síldarlýsi, ull og
gærum hefir nú þegar gert hinn mesta óskunda.
Auðmannastéttin veltir afleiðingunum yfir á
alþýðuna með því að auka atvinnuleysið, svelta
verkalýðinn, lækka kaupið, flæma bænaurna frá
jörðunum, hækka tollana og svifta alþýðu öll-
um hlunnindum eða réttarbótum. Og allar
verða þessar aðgerðir auðvaldsins til að auka
enn meir á kreppuna sjálfa og neyð þá, er óhjá-
kvæmilega fylgir henni.
Jafnframt búa stórlaxamir, hákai'lai' brasks-
ins, sig undir að græða á kreppunni og ganga
sterkari og voldugi’i út úr henni en inn í hana.
Eru því smærri og fjárminni fyrirtækin gerð
gjaldþrota og eigur þeirra seldar ódýrt, svo
stóriaxamir, beint og óbeint með aðstoð bank-
anna, geti hremmt þær inn í hringa sína og
stjórnað þeim upp frá því.
Kreppan færir því vinnandi stéttunum at-
vinnuleysi og örbirgð, en auðmannastéttinni
aukin völd og vaxandi gróðamöguleiki, ef hún
yfirstígur kreppuna á annað borð.
Fulltrúar auðvaldsins í stjórnmálalífinu eru
borgaralegu stj ómmálaflokkamir.
íhaldsflokkur sá, sem uppnefnir sig „Sjálf-
stæðisflokk", er öllum lýð kunnur af stjórn
sinni 1924—27. Hann er brennimerktur í
stjórnmálalifinu sem flokkur ríkislögreglunnar
og gerðardómanna, flokkur vaxtaránanna og
sjóðþurðanna, flokkur kosningasvikanna og
bankabrasksins. En í atvinnumálunum er hann
hinn útvaldi fulltrúi arðræningjanna, enda sitja
í miðstjórn hans fulltrúar og stjórnendur okur-
félagsins Shell, auðhringsins Kveldúlfur, stór-
kaupmannavaldsins, braskbankans fyrverandi
og hæstlaunuðu embættismanna auðvaldsins, —
og engir aðrir. Ættu engir verkamenn né vinn-
andi bændur að glepjast á að kjósa þennan
brennimerkta flokk íslenzka, danska og enska
auðvaldsins.
„Framsóknarflokkurinn" studdist í síðustu
kosningum við bændur og millistétt kaupstað-
anna og hafði náð trausti og fylgi jafnvel fá-
tækari bænda með því að þykjast ætla að vinna
að hagsmunum þeirra og einkum þó hugsjón
samvinnustefnunnar. Ifét hann öll fögm og eru
upprunalegu tillögumar hans um byggingar-
og landnámssjóðinn gott dæmi loforðanna. En
nú hefir „Framsókn" stjórnað í 4 ár og endir-
inn er sá, að atvinnuástand allt er hið hörmu-
legasta, sem verið hefir um langan aldur,
skuldir bænda vaxa, afurðir þeirra falla, ríkis-
sjóðurinn þurausinn og óyfirstíganleg vand-
ræði fyrir höndum. 1 stað þess að losa bændur
við farg kaupstaðaauðvaldsins hafa þeir þvert
á móti verið þrælbundnir á bankaskuldaklafa
þess og ginntir með gyllingum um ódýr lán.
En auðvaldið hefir leikið lausum hala óáreitt
cg hefir á stjórnarárum „Framsóknar“ (1928
—1929) grætt með mesta móti á að arðræna
alþýðu, enda hafa því verið gefnir eftir skatt-
arnir, þegar alþýðunni hefir verið íþyngt hvað
mest með tollum. I stað þess að gera sam-
vinnufélög bænda og verkalýðs drotnandi yfir
auðvaldsvei-zluninni með því að brjóta vald
stóriaxahna á bak aftur, hefir „Framsókn“
]ivert á móti gert samvinnufélögin og samband
þeirra fjárhagslega háð auðvaldinu og bönk-
um þess og ofurselt þau þannig grimd og hatri
íhalds og auðvalds, þegar skuldir þeirra auk-
ast sökum kreppunnar. Og samtímis og sam-
hliða verða síðan ríkisstjóm og samvinnufélög
þau, sem Framsókn þannig ofurselur auðvald-
inu, verkfæri í hendi auðmannastéttariimar til
að lækka laun verkalýðs eins og átakanlega
hefir komið á daginn. Þannig hefir „Fram-
sókn“ alveg ofurselt sig auðvaldinu, enda virð-
ist hún einkum og sérstaklega lúta boði og
banni brezka bankavaldsins. Til þess að hindra
frekari framsókn þeirrar alþýðu, er hún hefir
svikið og selt, reynir „Framsókn“ með ofbeldi
að bæla niður starfsemi kommúnista í opinber-
um stofnunum (skólum, heilsuhælum), ofsækja
forvígismenn þein-a, og að lokum hefir hún
reynt að kúga allan verkalýð með einskonar
allsherjar útilokun frá vinnu, sem felst í neit-
un ríkisábyrgðar fyrir Sogsvirkjun og fleiri
nauðsynjaatvinnu, í lokun veðdeildar og stöðv-
un allrar vinnu af hálfu hins opinbera. Miðar
árás þessi á líf og atvinnu verkalýðsins bein-
línis að því að gera hann meirari og eftirláts-
samari í baráttunni við auðvaldið. „Framsókn"
hefir því dyggilega rekið erindi auðvaldsins og
ber engum vinnandi manni til sjávar eða
sveita að ljá henni fylgi sitt.
1 Alþýðusambandi Islands eru það ekki
verkamennimir sjálfir, sem með völdin fara,
heldur lítil klíka manna, sem í krafti peninga-
valds síns í flokknum hafa hrifsað til sín blað
alþýðu og þannig öðlast áhrif og völd og halda
þeim síðan við með ofbeldi og lababrotum í
sambandinu. Útiloka þeir ýms tryggustu félög
verkalýðsins, en taka viðurkennd svikarafélög
í staðinn. Ennfremur reka þeir ýmsa trygg-
ustu og fórnfúsustu forvígismenn verkalýðsins
úr félögunum, kljúfa þau eða neita um upptöku,
og loks nær ofbeldi þeirra hámarki sínu, er
þeir með svokölluðum „lögum“ reyna að úti-
loka kommúnista frá öllum trúnaðarstöðum í
verklýðshreyfingunni. Sú klíka sósíaldemó-
krata, er nú sem stendur ræður Alþýðuflokkn-
um, samanstendur af hálaunuðum embættis-
mönnum og auðhringjastjórum. Hefir pólitík
þeirra verið innifalin í því undanfarin 4 ár að
styðja „Framsóknarstjórnina“ í öllum hennai'
fjandskap við verkalýð, tollahækkun og öðru
slíku og eru því henni samsekir. Síðan hafa
þeir brætt sig saman við erkifjendur verka-
lýðsins, íhaldið, og predika nú á gatnamótum
Reykjavíkur að baráttan standi milli bæja-
valds og sveitavalds, milli Reykvíkinga og
bændavalds. Hjálpa þeir þannig íhaldinu til að
ala upp fasistalýð í Reykjavík til höfuðs bænd-
um og verkalýð, rugla reitum við íhaldið svíkja
stéttabaráttu allrar alþýðu á íslandi, í kaup-
stöðum og sveitum, gegn ofui-valdi Reykjavík-
urauðmannanna og stéttarbræðrum og kump-
ánum þeirra út um land. Þessi höfuðglæpur
sósíaldemókrata gagnvart frelsisbaráttu alþýðu
kórónar öll afglöp þeirra á síðustu fjórum ár-
um' og sýnir hve óhjákvæmilega þeir eru
tengdir og ofurseldir auðvaldinu, hugsunar-
hætti þess og hagsmunum. Enda eru þeir pen-
ingalega studdir til starfs síns af því alls-
her j arsambandi sósíaldemókrata, sem svikið