Verklýðsblaðið - 09.06.1931, Page 1

Ú TGEFANDI: KOMMÍINISTAFLOKKDR|jSL ANDS (DEILD ÚR A. K.)
(Aukablað fyrlr Vestmannaeyjar)
II. árg.
Reykjavík jiini 1931
27. tbl.
Hverjir kljfifa?
Til kjósenda í
Vestmannaeyjum.
Nauðsyn ber til þese, að kjósendur athugi
með rólegri yfirvegun stjórnmálaástandið eins
og það er nú í landinu og hefir verið að und-
anförnu. Vestmannaeyjadeild Kommúnistaflokks
Islands hvetur alla hugsandi menn til þess að
láta eigi blekkinga- og æsingarit hinna þriggja
borgaralegu flokka: »sjálfstæði8«manna, >fram-
sóknar«manna og »jafnaðar«manna villa sér
sýn, heldur láta heilbrigða skynsemi ráða,
hvernig atkvæðið fellur um kosningarnar 12.
júni 1931.
Ber þá fyrst og fremst að athuga fortið og
breytni flokkanna í íslenzku stjórnmálalífi.
SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN,
sem i blekkingarskyni við óathugult fólk hefir
enn einu sinni breytt um nafn, heldur því fram,
að hann sé eini fiokkurinn í landinu, sem taki
jafnt tillit til allra stétta þjóðfélagsins. Er þetta
rétt? Athugum uppbyggingu og athafnir flokks-
ins, en ekki orð hans, og þá fyrst og fremBt
þau, sem almenningi eru kunn.
Miðstjórn flokksins er skipuð stærstu auðkýf-
ingum landsins. Þessi auðkýfingaflokkur, stjórn-
endur miljónafélaganna »Kveldúlfs« og »Alli-
ance« og auðugustu heildsala Reykjavíkur, hafa
gengið ötullegast fram i því, að lækka verka-
laun alls verkafólks. í hverri einustu kaup-
deilu, sem háð hefir verið, hvar sem er á
landinu, hafa blöð þau, sem eru eign þessara
auðkýfinga, barist sem einn maður gegn verka-
fólkinu, svivirt og mannskemmt forystumenn-
ina i kaupdeilunum, og ekki hafa þeir hlífst
við að siga lögreglu með barefli og vopn gegn
fátækum og soltnum konum og börnum.
Úr Vestmannaeyjum er þess skemmst að
minnast, að -fyrverandi þingmaður flokksins,
Jóhann Þ. Jósefsson, ginti i lið með sér flokk
manna úr alþýðustétt til þess að berja á verk-
fallsmönnum, er þeir gerðu vinnustöðvun i
»GulIfoss« til þess að halda hinum lágu laun-
um sínum, að undangengnu langvarandi at-
vinnuleysi og skorti meðal verkamanna-fjöl-
skyldna í bænum. Sjálfur skar Jóhann niður
kaðalkeyrin og fékk hinum leigðu böðlum þau
í hendur.
Fyrir verkfallið hafði hann þó viðurkennt i
orði, að laun verkafólks mættu ekki lækka, frá
þvi sem væri, en til þess að siður kæmist upp
um hann, otaði hann félaga sínum, Gunnari
gamla Ólafssyni, til þess að taka á sig sökina
af launakúguninni, en stóð sjálfur á bak við
það mál, eins og reyndar öll önnur mál, sem
hann lætur sínar pólitisku undirtyllur fremja,
en eru illa þokkuð af alþýðu manna.
Þess er og skemmst að minnast, að verkfæri
Jóhanns, bæjarstjórnin, lét gera breiða götu upp
af bæjarbryggjunni hér, sem út af fyrir Big er
ekkert ámælisvert. En til þess að breikka göt-
una, þurfti að ryðja úr vegi mörgum fiskhús-
um, sem sumpart voru eign fátækra bænda eða
verkamanna. Hús þessi voru metin til niðurrifs
pg seld frá 30—100 krónur, og féll andvirðið
eigendum hiisanna í skaut, en annað ekki. öll
þessi fiskhús höfðu svarað árlegri rentu, til eig-
endanna, svo um munaði. Aðeins einn, útvegs-
maður, tryggur fylgifiskur Jóhanns Jósefssonar,
lékk fullar bætur fyrir, að fiskhús hans varð
að víkja úr götunni. Þeim manni, Þorst. Jóns-
syni i Laufá8i, var gefinn miklu betri staður
fyrir fiskhúsið en áður var og það flutt honum
að kostnaðarlausu á lóð við steinbryggjuna, sem
bærinn átti og er afar verðmæt. Um líkt leyti
keypti bæjarstjórnin, sem þykist vinna jafnt
að hagsmunum allra stétta ónýtan bræðsluskúr
af einum kaupmanninum fyrir þúsundir króna.
En sjálfstæðisflokksbroddarnir halda áfram
að Jjúga því, að flokkur þeirra sé öllum stétt-
um þjóðfélagsins jafn trúr.
ígleifur Högnason frambjóðandi verkalýðsins i
Vestmannaeyjum.
FÁTÆKRASKÝLIN UNDIR STJÓRN
„SJALFSTÆÐ1S“MANNA.
Séu athafnir flokksins betur athugaðar í bæj-
armálum Vestmannaeyja, verður hverjum manni
augljóst, að sjálfBtæðis krefjast þeir einungis
til handa þeim auðborgurum, sem við jarðar-
farir skreyta sig með háum svartgljáandi pípu-
höttum, en vinna að kúgun og jafnvel fjölgun
jarðarfara verkafólks, og þó sérstaklega þess,
sem verður fyrir því óláni, að leita fátækra-
hjálpar hjá bæjarfélaginu. . Öllum menningar-
og framfaramálum verkafólks hafa þeir verið
Þrándur í Götu, og sem sýnishorn þess, hvernig
þessi ráðandi flokkur hefir séð fyrir olnboga-
börnum þjóðfélagsins, fátækum verkamönnum,
konum þeirra og börnum, gerðu kjósendur rétt
í því, að athuga fátækraskýlin Götu og Hólm-
garð. Bæði þessi hús eru svo yfirfyllt af fá-
tæku fólki, að hvergi í bænum munu vera önn-
ur eins þrengsli, nema ef vera kynni i leigu-
húsi Jóhanns Jósefssonar, Mörk, og fráleitt því
að ætti að vera leyfilegt frá heilbrigðislegu sjón-
armiði. Sveitarhúsið »Gata« er svo úr sér gengið
og hrörlegt, að dragsúgur er um hiisið, þótt
hurðir og gluggar séu lokaðir. í vindi róla raf-
magnsperurnar til og frá i sumum herbergjun-
um. Og í þessum húsakynnum verða veikluð
Framh. á 3 síðu.
íhaldið, sjálfir auðborgararnir, sem undir
sjálfstæðisgrímunni, í skjóli sinna eigin laga,
gerast leppar fyrir erlend auðfélög, til að arð-
ræna islenzka alþýðu til lands og sjávar, og
eru þannig brautryðjendur erlendrar yfirdrottn-
unar hér á landi, ráðast á kommúnista og
hrópa hver í kapp við annan: »Sko ættjarðar
svikarana* o. s. frv.
Kratarnir, sem allstaðar hafa reynst auðvald-
inu önnur hönd, gegn hagsmunum verkalýðsins,
hrópa nú i ákafa: »Kommúnistar eru klofnings-
menn á samtök verkalýðsins*.
Þetta segja Jón Baldvinsson, bankastjóri og
bitlingabræður hans i Rvík. Þetta bergmálar
eíns og tóm tunna, skósveinn þeirra Þorsteinn
Víglundsson, hér í Eyjum.
Þessar raddir þykja af kunnugum koma úr
hörðustu átt, þó ekki væri nema hér í Eyjum.
Strax þegar byrjað var af verkamönnum
sjálfum, að gagnrýna starf Alþýðusambandsins,
utan þings og innan, var heipt Jóns Baldvins-
sonar og burgeisaklíku þeirrar er um hann
stendur, stefnt gegn gagnrýnendunum, sérstak-
lega hinum róttæku verkamönnum og kommún-
istum. Svo hræddir voru kratarnir í Rvík strax
1926 um að missa völdin, að þeir neituðu jafn-
aðarmannafélögum um upptöku í Alþýðusam-
bandið, auðvitað af ótta við hinn vaxandi
vinstri arm verklýðssamtakanna. Þó hafði Al-
þýðusambandið þá enga afstöðu tekið í milli
kommúnista og krata og áttu þó báðir þar
sama réttinn.
Síðan hefir hin ráðandi klíka i Rvík haldið
uppi stöðugu skipulagsbundnu sundrunar starfl
innan Alþýðusambandsins. Má þar til nefna
klofningin við bæjarstjórnarkosningar hér í
fyrra vetur o. fi,
Þó kórónuðu kratar allar svívirðingar sínar
á siða8ta Sambandsþingi með brottrekstri jafn-
aðarmannafél. Vestmannaeyja og inntöku Þórs-
hamars o. m. fl.
Hefðu kommúnistar verið svo værukærir og
sjálfselskir einstaklingshyggjumenn, sem hin
leiðandi bitlingaklíka Alþýðusambandsins í Rvík,
væru þeir löngu farnir á brott úr samtökunum
— sem vitanlega hefði þýtt: klofning á hags-
munasamtökum verkalýðsins, eftir endilöngu
og þar með tilgangi kratanna náð.
Reynsla hins félagsbundna verkalýðs hefir
á seinni árum smám saman flett ofan af
svikum krataforingjanna, og fært hann nær
kommúnistum. En nú er svo komið, að mikill
meiri hluti verkalýðs, að undanskildri Rvík,
hefir suúið baki við krötunum.
Verklýðssamband Norðurlands, sem nær yfir
allan félagsbundinn verkalýð á Norðurlandi,
er nú undir hreinni kommúnistastjórn.
Hefir fulltrúaráð þess, eins og venja er til
samkvæmt lögum Alþýðusambandsins, stilt
upp frambjóðendum, fyrir hönd verkalýðsins
við þingkosningarnar 12. júní næstk. — Sama
hefir einnig verið gert hér í Vestmannaeyjum,
þar sem kommúnistar hafa hreinan meiri
hluta í verkalýðsfélögunum, og þar með full
trúaráðið. —
Þrátt fyrir þetta hafa krataburgeisar í Rvík
upp á sitt eindæmi, i fullri óþökk verkalýðsins
stilt upp klofningsmönnum á öllum þessum