Verklýðsblaðið - 09.06.1931, Blaðsíða 4

við landbúnaðínn aukið svo skuldir ríkissjóðs
auðborgaranna, að drápsklyfjar vaxta og skulda-
byrðar munu halda áfram að hvíla sem mara
á verkamönnum og fátækum bændum.
Frambjóðandi flokksins hér í Vestmanuaeyj-
um Hallgrímur Jónasson, er að sjálfsögðu sann-
færður um réttmæti stefnu þessa flokks, en það
er engin undantekning, því að áreiðanlega
inunu 80 af hverjum 100 kennurum landsins
hafa þessa sannfæringu, sem að af öllum sólar-
merkjum að dæma, grundvallast á röggsemi
fyrverandi kenslumálaráðherra Jónasar Jóns-
sonar um skipun kennarastaða í landinu.
Kommúnistar hafa fyrir löngu síðan brenni-
merkt flokk þennan, sem afturhaldsamann
borgaraflokk, sem leitar atkvæða meðal þeirra
manna, sem enga ákveðna stjórnmálastefnu
hafa. Foringjar hans hafa helat tönglaBt á hin-
um innantómu slagorðum, um að Framsókn sé
hinn eini stjórnmálaflokkur, sem syndi á milli
öfganna á báða bóga, að hann þræði hinn
gullna meðalveg á öllum sviðum. Tómleiki og
fais þessara fullyrðinga flnna menn bezt með
því, sem fyr, að bera saman orð og athafnir
flokksins. Því verður reyndar ekki mótmælt,
að i framfaramálum landbúnaðarins hefir flokk-
urinn fylgt hinum lakara vegi meðalmennskunn-
ar, þvi að fjárbruðl hans til bænda hefir meat-
megnis lent í ginnungagopi óðalsbænda, svo
sem Thórs JenBen og annara slíkra i nágrenni
Rvíkur, sem sjá má af skýrslum Tímans.
En þegar mál og réttur verkafólksins hefir
verið til meðferðar í stjórnarherbúðunum, hefir
enginn meðalmennska verið viðhöfð.
Eins og fyr hefir verið frá skýrt, hefii stjórn-
in beitt byltingasinnaða verkamenn ofríki og
grimd. Rekið syni þeirra úr skólum, hækkað
skólagjöldin, hækkað óbeina skatla á neytslu-
vörum, rekið sjúklinga af spítölum, skert hlunn-
indi berklaveikra sjúklinga og síðast en ekki
sízt átt forgöngu á hinu óhóflegasta svalli og
bruðii, Bem i sögu landsins á sér engan líka,
en það er Alþingishátíðin 1930. Undirballansinn
af óhófinu nam 1 miljón króna, og enda þótt
alþýðuflokksbroddar og sjálfatæðis legðu bless-
un sína á svínaríið í sameiningu, verður stjórn-
arflokkurinn að bera aðal ámælið fyrir þetta
dæmalausa tildurhóf, sem verkafólkið, er heima
sat verður með súrum sveita að bæta á sinar
sliguðu herðar.
SAMEIGINLEGAR ÁVIRÐINGAR ALLRA
BORGARAFLOKKANNA.
Gjaldþrot Islandsbanka.
Þvi hefir i ótal blaðagreinum Framsóknar og
alþýðuflokksbrodda, verið lýst hvernig að fjár-
glæframenn Reykjavikur og kaupstaða landsins
hafa sóað 30 miljónum króna af rekstursfé
íslandsbanka.. Sjálfstæðismenn vilja láta það
heita töp á atvinnurekstri þeirra, en þegar þess
er gætt, að flestir þessara manna hafa lifað
eins og kóngar, byggt skrauthallir víðsvegar um
landið og í Rvik, keypt dýrindis bifreiðar, lifað
í sukki í stórborgum EvrópU, en látið atvinnu-
reksturinn »passa sig«, verður því varla mót-
mælt, að tjónið af atvinnurekstrinum sjálfum, er
ekki fólginn í þeBsum 30 miljónum kr. heldur
i þeirra eigin stjórnsemi og lifnaðarhætti.
Það er sannanlegt að margir þeirra sem mest
hafa skuldað íslandsbanka, hafa notað frá 50
til 150 þúsund krónur á ári til persónulegra
þarfa. Þegar að margir auðkýíingar búa svo
notalega um sína elskulegu eigin persónu, svo
árum og áratugum skiftir, er ekki að furða þótt
verkalýðurinn sem hálft árið verður að ganga
með tómann magann og klæðlítill, reyni að
skygnast í pjönkur þessara »júní«-manna. Svo
loksins þegar ekki er hægt að fleyta hinni sökkv-
andi bankaskútu, veifa hinir pípuhattaskreyttu
hræsnarar höndum og kenna verkalýðnum um
skellinn. Verkamenn hafi heimtað of hátt kaup
af atvinnurekendum, atvinnufyrirtækin fari á
hausinn og í hundana og viðreisnin sé aðeins
möguleg, ef allar stéttir taki höndum saman og
i hjálpi bankanum, lífæð þjóðfélagsins, sem þeir
kölluðu. Til þess að blekkja alþýðuna, ennþá
betur notuðu þeir óspart ummæli erlendra auð-
kýfinga, stéttabræðra sinna. Og alþýðan trúði.
Gengið var iyrir hvers manns dyr 6em ein-
hveriu liafði önglað saman, með striti og súrum
sveita og lagt til hliðar, til þess að mæta elli,
sjúkdómum og öðrum áföllum, til þess að hjálpa
að stöðva blóðrás þjóðféiagsins. Fjöldi, alþýðu-
fólks var þannig ginnt til þess að kaupa hluti
í bankanum fyrir að minnsta kosti helming
sparisjóðseignar sinnar í íslandsbanka. Hvers
virði þessi bréf eru nú ætti eigendunum að vera
kunnugt, hafi þeir reynt að Belja.
Auðvitað voru það ekki hábroddarnir póli-
tísku, sem gengu að söfnun þessari. Nei, Jóhann
sat á þingi. En Friðrik Þorsteinsson, Erlendur
ritstjóri og Hjálmur Konráðsson voru sendir út
i foræðið.
Söfnunin tókst. Bankinn var endurreistur..
Stjórnmálaflokkarnir 3: sjálfstæðis, jafnaðar og
framsókn settust allir i nýjan banka, sem blaut
nýtt nafn. Það var mynduð samábyrgð um bank-
ann af öllum þessum pólitísku öskuröpum og
nú minnist enginn þeirra lengur á að nokkuð
sé að athuga við stofnunina.
Alþýðan, fátækir útvegsbændur og verkamenn
hafa annars ekki orðið varir við aðra breytingu
en þá, að sparisjóðsbækurnar hafa eitthvað rýrn-
að og i stað þeirra eru komin út hlutabréf með
gullnum stöfum og vel hæf til innrömmunar.
Þjóðabandalagið og ísland.
Bandalag þetta var myndað af sigurvegurum
siðustu heimsstyrjaldar. Alþýðu allra veraldar
var af stofnendum þess komið til að trúa, að
bandalagið ætti að tryggja heimsfriðinn. í
gegnum þessa hræsnisgrimu hafa nú flestir Béð.
Togstreita er mikil innan þess milli stórveld-
anna um nýlendur, og þótt að bandalagið hafi
ekki klofnað út af þessum nýlendumálum, hafa
þær nýlendur og smáþjóðir, sem verst hafa
orðið fyrir barðinu á þeim stærri og voldugu
kúgurum, sannfærst, að bandalagið og meðlimir
þess, hafa ekki alltaf sýnt sig i líki friðardúf-
unnar, heldur þvert á móti, spúð eldi og eitur-
gasi yfir þær þjóðir, sem gert hafa tilraun
til þess að losna undan erlendum yfirráðum.
Síðan striðinu lauk, hervæðast allar þessar
þjóðir enn vitfirringslegar en nokkru sinni fyr
í sögunni og friðarráðstafanir þeirra og afvopn-
anir hafa allar farið út um þúfur. Lög Þjóða-
bandalagsins mæla svo fyrir, að hver þjóð, sem
i sambandinu er, sé skyld að taka þátt í ófriði
með hinum, gegn óvinum bandalagsins, en það
eru nú öll þau ríki, sem utan við standa, sem
sé Bandaríki Vesturálfu, Ráðstjórnarrikin, Tyrk-
land o. fl. Ennfremur gegn þeim rikjum, sem
kynnu að skerast úr Þjóðbandalaginu, en við
því er líka búist.
Á bak við alla alþýðu manna brugga nú
Kosningaskrifstofa
verklýðslélagannaog^kommún-
Ista^ or^í Alþýðuhúslnu.
leiðtogar 'núverandi þingtiokka ráð sín um að
ofurselja sjálfstæði og hlutleysi landsins í hend-
ur þeBsum morðvörgum. Virðist af öllum sólar-
merkjum mega ráða, að stjórnir flokkanna bú-
ist við að á þann hátt verði auðsóttara meira
lánsfé erlent, er hingað til, og eru þá jafnframt
auðstéttinni tryggðir stærri möguleikar til fjár-
bruðlunar af alþýðu landsins. Mál þetta hefir
farið heldur dult i þinginu, en málgögn borg-
araflokkanna hafa básúnað kosti bandalagsins
og eiga þar óskift mál Alþýðu- Framsóknar- og
Sjálfstæðisfiokksins.
Engum stjórnmálaflokki íslenzkum, öðrum en
Kommúnistaflokknum er trúandi til að hindra
upptöku Islands i Þjóðbandalagið. Að líkindum
er þetta mál lang alvarlegasta málið, sem þing-
ið hafði til meðferðar, því það ætti hverjum
alþýðumanni, að vera ljóst, að ef slikt næði
fram að ganga og hlutleysið væri ofurselt
hernaðarbandalaginu, mundi hann ekki þurfa
að kvíða þvi, að kemba bærurnar. Þingmenn
borgaraflokkanna eiga heldur minna i hættunni,
þvi slikir menn eru ekki vanfí að ganga í
fylkingarbrjósti i styrjöldum, heldur myndu
þeir i "krafti auðs síns flýja tii afdala og óhultra
staða, sem mörg dæmi eru til úr siðustu styrj-
öld.
Verkamenn og fátækir bændur! Verkakonur!
Vaknið til Btéttarmeðvitundar!
Kjósið þann flokk til þings, sem óhikað flettir
ofan af óhæfuverkum borgaralegu flokkanna og
berst fyrir réttindum ykkar og frelsi!
Kjósið öli frambjóðanda Kommúnistaflokksins
12. júni!
Hverjum var mútað?
Framsóknarklíkau meö Jóuas frá Hriflu 1 broddi fylk.
iugar, heíir reynt á stjórnarárum siuum, aö múlbiuda
foringja verkalýðsins með þvi, aö veita þeim viröuleg
og vellaunuö embætti. — Aöíerð þessi viröist hafa
tekist ljómandi vel hvaö Yiövikur krötuuum. — Svo að
eins nokkur dæmi séu nefud:
Jón Baldvinssou, baukastjóri. Héöiuu Valdimarsson,
bankaráösm. o. m. il. Haraldur Guömundsson, baukastj-
o. m. il. Stefán Jóh. Stefánsson, baukaendurskoöaudi.
Finnur Jónsson, framkvæmdarstj Guöm. fcikarphéðinsson,
stjórnandi rikisverksmiðjunnar og svo mætti áfram telja.
Þorsteinn okkar Viglundsson fékk lika sinn skerf, þegar
honum var veitt skólastjóraembættiö,
Þetta fengu kratarnir fyrir stuöninginn, Þetta fengu
þeir fyrir aö hækka tolla- og skattabyrðar á alþýðu —
með atkvæöi sinu á þingi — um 5Va milj. króna.
Björn Asgeirsson komst svo aö orði um kratana á
næst siöasta þingi: „ Þegar Framsókn hirti háttvirta
þingmcnn Alþýöuíiokksins upp af götu sinni voru þeir
munaöarlausir og umkomulausir pólitiskir vergangsmenn.
Framsókn setti þá til valds og viröingu i þeirri von, að
auka mætti manndóm þeirra“.
Það væri skömm að segja, að þetta haii ekki tekist.
Hart er það fyrir alþýðu þessa lands, aö láta þaunig
hæöast aö litiimennsku og eigin hagsmunaást foringja
sinna og geta ekki mótmælt.
Alþýðublaö kratanna birtir grein sem það nefnir:
sKommúni»taburgcisar“. Er hún næst á eftir grein hr.
bankastjóra Jóns Baldvinssonar. í þessari grein er veriö
að útmála hinar ógurlegu tekjur ísleifs Högnasonar og
Einars Olgeirssonar, Já, einnig þessum mönnum átti að
múta og kaupa þá tii fylgis við borgarana. En þar
mistókust baráttuaðferðir Jónasar frá Hriiiu. Þessvegna
var Einari Olgeirssyni vikiö úr stöðu sinni og þess-
vegna var ísleiii Högnasyni sagt upp forstöðu Afengis-
verziunarinnar og kratarnir hjálpuöu til meö að flæma
hann úr Kaupfélaginu.
Dæmið nú, verkamennl
,,V©rklýösbiadiÖkk.
Ábyrgðarm: Brynjólfur Bjarnason. — Árg. 5 kr., i
lausasölu 15 aura eintakið. — Utanáskrift blaðsins:
Verklýösblaðiö, P. O. Box 761, Beykjavik.
Prentsmiðjan á Bergstaðastræti 19.