Verklýðsblaðið - 27.06.1931, Blaðsíða 1

ÚTGEFANDI: KOMMÚNISTAFLOKKUR ISLANDS (DEILD ÚR A.K.)
II. árg. Reykjavílt 27. júní 1931 31. tbl.
Ályktun
miðstjórnar Kommúnístaflokks Islands
í tílefni af úrslítum kosninganna 12. júní.
Úrslitin.
Nú þegar kosningaúrslitin eru orðin kunn,
er nauðsynlegt fyrir Kommúnistaflokkinn að
líta yfir reynslu þá, sem fengizt hefir í kosn-
kigabaráttunni, draga allar nauðsynlegar
ályktanir af liðskönnun þeirri, sem fram hefir
farið og draga skýrt upp línurnar fyrir bar-
áttu þá og verkefni, sem framundan eru.
Allir flokkar, sem tóku þátt í síðustu Al-
þingiskosningum 1927, nema Framsóknarflokk-
urinn hafa tapað hlutfallslega í atkvæðamagni
við þessar kosningar. íhaldsflokkurinn og
Frjálslyndi flokkurinn höfðu samtals 48,3%
greiddra atkvæða 1927, en nú hafa þeir sam-
einaðir undir nafninu Sjálfstæðisflokkur feng-
ið aðeins 44,8 af hundraði. 1927 var atkvæða-
magn Alþýðuflokksins 19,1%, en nú aðeins
rúmlega 16%. Framsóknarflokkurinn hafði aft-
ur á móti aðeins 29,8% greiddra atkvæða 1927,
en 36% nú. Fram^pkn hefir nú meirihluta þing-
manna, en ef þingmannatala færi eftir at-
kvæðamagni ætti flokkurinn að hafa aðeins 13
þingmenn kosna í kjördæmum, en andstöðu-
flokkarnir 23.
Kommúnistaflokkurinn, sem fengið hefir
1165 atkvæði í 5 kjördæmum í fyrsta skipti,
sem hann gengur til kosninga má vel una úr-
slitunum. Hann hefir fengið rúmlega 7i/i,%
greiddra atkvæða í þessum kjördæmum. Það
verður að teljast mikill sigur.
Þó er atkvæðatala flokksins í sumum kjör-
dæmum talsvert minni en hið raunverulega
fylgi hans meðal kjósenda. Ástæðurnar til
þessa þarf að taka rækilega til íhugunar.
Það er ennfremur nauðsynlegt að gera sér
grein fyrir ástæðunum til þess að fylgi Fram-
sóknar skyldi aukast svo mjög, en fylgi sósíal-
demókrata minnka að sama skapi.
I nokkrum kjördæmum, þar sem þrír flokk-
ar hafa verið í kjöri, Sjálfstæðismenn, Fram-
sóknarmenn og Alþýðuflokkurinn, hafa sósíal-
demókratisku kjósendurnir fylkt sér um
Framsókn, en kommúnistisku kjósendurnir
einir hafa kosið Alþýðuflokkinn. Ástæðan til
þess er að verkamennirnir, sem kusu Fram-
sókn litu á það eitt, að nauðsyn bæri til að
fella Ihaldsframbjóðendurna, sem þeir hötuðu.
Hér er um að ræða vaknandi stéttarvitund
verkalýðsins.
Hatrið gegn íhaldinu er í raun og veru
stéttahatur verkalýðsins gegn auðvaldinu. Það
er stéttahatur þess hluta verkalýðsins, sem
skilur ekki ennþá stéttareðli Framsóknar-
flokksins og sósíaldemókratisku foringjanna. Á
undanförnum árum hafa sósíaldemókratar gert
allt til að hindra það, að verkalýður og smá-
bændur öðluðust gleggri skilning á stéttareðli
Framsóknar. Við þessar kosningar hefir það
komið þeim sjálfum í koll.
Tap sósíaldemókrata hér í Reykjavík og
vinningur Framsóknar á beinlínis rót sína að
rekja til þess að verkalýðnum er orðið það
ljóst að sósíaldemókratar hafa brugðizt mál-
stað hans.
Flótti verkalýðsins til Framsóknar á sér
skýrai' sögulegar rætur. Hin djúptæka al-
heimskreppa, sem dunið hefir yfir auðvalds-
heiminn, hefir knúð ríkjandi stéttir til að
neyta allra bragða, stjórnkænsku og valds, til
að velta byrðum kreppunnar yfir á herðar
hinna vinnandi stétta. Eins og borgarastéttir
allra landa, hefir einnig íslenzka borgarastétt-
in komið á sérstakri verkaskptingu í stjórn-
málastarfsem sinni. Verkaskipting þessi kom
greinilega í Ijós við kosningarnar 1927. íhalds-
flokkurinn hafði svo gersamlega afhjúpað sig
með afturhaldsstefnu sinni, að lægja varð öld-
umar meðal hinna óánægðu stétta þjóðarinnai’,
með því að láta Framsóknarflokkinn — sem
sló um sig með róttækum slagorðum, og náð
hafði hylli töluverðs hluta þjóðarinnar, taka
völdin. — Þessari stjórnmálastarfsemi, hefir
borgarastéttin hér á landi eins og alstaðar ann-
arsstaðar, beitt með fullri samhjálp og stuðn-
ingi sósíaldemókrata.
En kommúnista hefir skort bolmagn til að
leiða verkalýðinn yfir á brautir stéttabarátt-
unnar og þess vegna hafa allmargir látið ginn-
ast af glamri Framsóknar, þessvegna sigraði
Framsókn við afstaðnar kosningar.
En samkvæmt eðli og aðstöðu Framsóknar-
flokksins, hlýtur hann í valdatíð sinni að beina
stjómarstarfi sínu inn á brautir fasismans,
því hann sem forvörður ríkisvalds og yfir-
stéttar á krepputíma, hlýtur að neyta þeirra
meðala, sem handbær eru til þess að halda „lög-
um og rétti“ yfirstéttanna, og þau meðöl verða
hér eins og annarsstaðar ríkislögregla — skoð-
anakúgun — og hverskonar þvingunarráð, er
hann telur nauðsynleg til þess að sundra sam-
tökum verkalýðsins, svo átök hans í réttmæt-
um lífskröfum nái ekki til þess að hnekkja
arðránsaðstöðu valdhafanna.
Kommúnistar hafa margoft bent verkalýðn-
um á hinar fasistisku tilhneigingar Fram-
sóknar. — Framsóknarflokkurinn, sem fer með
ríkisvaldið, er fulltrúi brezka fjármálaauð-<
valdsins, og verður að gæt^ hagsmuna þess í
baráttunni við íslenzlvan verkalýð. En til þess
að geta innt þetta hlutverk af hendi á þeim
hörðu krepputímum, sem framundan eru, hlýt-
ur hann óhjákvæmilega að beita ennþá hrein-
ræktaðri fasistiskum aðferðum í árásinni á
lífskjör verkalýðsins.
Allt bendir því til þess að Framsóknarflokk-
urinn muni ]?róast yfir í hreinan fasistaflokk.
Með lýðskrumi sínu urn „vinnufrið“ — um
„eflingu ríkisvaldsins", með slagorðum sínum
um „að ríkið sé hafið yfir stéttirnar" eða í
stuttu máli, með því að taka sér í munn stór-
yrði sósíaldemókrata, hefir hann greinilega af-
Framhald á 3. síðu.
Úrslit kosninganna
Kommúnistaílokkurinu íær 1165
atkvædi í 5 kjördæmum
Þegar síðasta tbl. Verklýðsblaðsins kom út,
var enn ótalið í Eyjafjarðarsýslu. Úrslitin þar
urðu þessi: Kosnir voru frambjóðendur Fram-
sóknar, þeir Bernharð 'Stefánsson og Einar
Árnason fyrv. ráðherra. Fékk Bernharð 1309
atkv. en Einar 1297.
Frambjóðendur Kommúnistaflokksins fengu:
Elísabet Eiríksdóttir 149 atkv. og Steingrím-
ur Aðalsteinsson 129 atkvæði. Frambjóðendur
íhaldsins fengu: Garðar Þorsteinsson 552 atkv.
og Einar Jónasson 529. Frambjóðendur krat-
anna fengu: Guðmundur Skarphéðinsson 307
atkvæði og Halldór Friðjónsson 202.
Eins og sagt hefir verið frá hér í blaðinu
áður, hvöttu kratamir á Siglufirði almenning
til að kjósa Guðmund Skarphéðinsson með öðr-
um frambjóðanda íhaldsins. í kosningablaði,
sem þeir gáfu út, hvöttu þeir kjósendur af
öllum flokkum til að kjósa Guðmund. Síðan er
hann kallaður „allra-flokka-Guðmundur“, enda
var hann kosinn af borgurunum í bæjai’stjóm
Siglufjarðar og er nú kominn aftur til föður-
húsanna. — Manna á meðal reyndu kratarnir
að fá sem flesta til að kjósa Guðmund þenna
og Garðar Þorsteinsson frambjóðanda íhalds-
ins. Á atkvæðatölunum má glögglega sjá, að
þetta hefir tekizt að nokkru leyti. — Þetta er
að vísu ekki annað en venjuleg kratapólitík, en
hér er þó á óvenjulega ósvífin og opinskáan
hátt reynt að fá verkalýðinn til að falla til
fóta verstu fjandmönnum sínum og styðja þá
til valda.
Atkvæðatölur flokkanna um allt land eru
þessar:
Kommúnistar 1165 (í 5 kjördæmum).
Sósíaldemókratar 6198 (í 16 kjördæmum).
íhaldsmenn 17171.
Framsóknannenn 13840.
Við síðustu kjördæmakosningar 1927 fékk
Framsóknarflokkurinn 29,8% greiddra at-
kvæða, en nú hefir hann fengið 36%. 1927
fengu kratar 19,1% greiddra atkvæða og stilltu
þá aðeins í 12 kjördæmum, nú stilltu þeir í
16 kjördæmum, en fengu ekki nema 16,2%
atkvæða. íhaldsflokkurinn og Frjálslyndi flokk-
urinn fengu samtals 48,3% atkvæða 1927, nú
fjekk Sjálfstæðisflokkurinn 44,8%.
I þessum 5 kjördæmum, sem Kommúnista-
flokkurinn hafði menn í kjöri hefir hann feng-
ið 7,3% greiddra atkvæða.
Staðreynd kosninganna er þá þessi: Krat-
amir hafa tapað stórlega, Framsókn unnið
mjög á, og fjöldi kjósenda fylkt sér um
Kommúnistaflokkiim. Hér endurtekur sig
greinilega sama sagan sem gerst hefir í öðr-
um auðvaldslöndum í kjölfari kreppunnar:
Fylgi fjöldans skiptist meir og meir milli
lcommúnistaflokkanna og fasisíafloklcanna
(Frámsókn er að vísu elcki hreinræktaður fas-
istaflokkur, en öll pólitík hennar stefnir inn á
fasistislcar brautir).
Framsókn hefir meirihluta í sameinuðu
þingi, en hefir þó um 10700 atkvæðum færra
en hinir flokkarnir samtais. Þingmeirihlutinn
hefir því aðeins röskan þriðjurig kjósenda að