Verklýðsblaðið - 27.06.1931, Blaðsíða 4

að leg-gja alla stund á að kynna alþýðunni fjár-
málastefnuskrá flokksins á alþýðlegan hátt.
Verkamenn verða að öðlast skilning á því, að
byltingasinnuð barátta á grundvelli þessarar
stefnuskrár er eina leiðin út úr ógöngunum.
Flokkurinn verður að safna alþýðunni um
ákveðnar dægurkröfur til að bæta úr brýnustu
þörfunum. Yfirráðastéttinni má ekki takast
það, að stöðva togarana, bræðsluverksmiðjurn-
ar og ríkissjóðsframkvæmdir, þegjandi og
hljóðalaust. Það þarf að safna alþýðunni um
ákveðnar kröfur til Alþingis um að bæta Clr
atvinnuleysinu — annaðhvort atvinnubæt-
ur í stórurn stíl eða atvinnuleysistrygging-
ar, sem öðlist strax gildi og heimild fyrir ríkis
stjórnina til að greiða atvinnuleysisstyrk þeg-
ar í stað.
Flokkurinn þarf að táka upf) öflugri bar-
áttu en fyr gegn kaupkúguninni við ríkissjóðs-
vinnu.
Blöð og rit flokksins þarf að útbreiða betur
en áður og innheimta gjalda verður að ganga
greiðar.
Stofna þarf baráttuhópa allsstaðar þar sem
kratar eru í meirihluta í verklýðsfélögunum.
t þessa baráttuhópa þarf að safna öllum þeim
verkamönnum, sem starfa vilja á grundvelli
stéttabaráttunnar, án tillits til þess hvaða
stjórnmálaflokki þeir fylgja eða lífsskoðun
þeir hafa að öðru leyti.
Verklýðsfélög þau, sem standa á grundvelli
stéttabaráttunnar og baráttuhópamir þurfa að
mynda með sér samband. Baráttusambandinu
og deildum þess þarf að takast að Leiða hina
daglegu hagsmunabaráttu verkalýðsins. Eitt
af aðalverkefnum þeirra verður að berjast fyi-
ir stofnun allsherjar landssambands verkalýðs-
ins á grundvelli stéttabaráttunnar.
Kommúnistaflokkurinn þarf að stofna fleiri
Sellur og stjómir flokksdeildanna þurfa að
gefa Sellustarfseminni meiri gaum og skipu-
leggja hana betur. í þessu efni hefir mjög
verið ábótavant. Nauðsynlegt er að Sellustarf-
semin verði efld mjög nú yfir sumartímann
á þeim vinnustöðvum, þar sem aðeins er starf-
að á sumrin. Vinnustöðvasellur, sem aðeins
geta starfað nokkurn hluta ársins, gera ágætt
gagn. Þegar vinnan hættir á vinnustöðinni,
flytjast félagamir yfr í aðrar Sellur eða starfs
hópa og eru þá orðnir starfsvanir.
Miðstjórnin hvetur allar deildir Kommún- i
istaflokksins til að ræða sem best reynzlu þá, |
sem fengist hefir í baráttunni og taka nú þeg-
ar til óspiltra málanna að framkvæmd þess- !
ara brýnustu verkefna flokksins.
.
Herbúnaður Norðmanna
Eftir því sem norska íhaldsblaðið „Tidens
Tegn“ skýrir frá, leggur norska stjórnin fram
herbúnaðartillögur, þar sem gert er ráð fyrir
3 miljónum króna í auknum útgjöldum til land- |
hersins og 1 miljón til flotans. Hernaðar- i
útgjöldin verða samtals 35 miljónir króna.
Til herbúnaðar hefir norska yfirstéttin nægi-
legt fé á sama tíma sem hún stöðvar fram-
leiðsluna til að lcnýja fram stórkostlegar
launalækkanir. En hún þarf líka að efla her-
inn gegn vericamönnunum, sem ekki vilja
beygja sig undir þrældómsokið.
Bókaverzl. Alþýðu
Aðalstræti 9 B.
Hefir ávalt fyrírliggjandi fræðirit um sósíal-
ismann, sem hverjum hugsandi manni er nauð-
syn að lesa. — Nýútlcomin bók um 5-ára áætl-
unina o. fl. Ennfremur „Rússland í dag“ eftir
Aðalbjörn Pétursson. Kostar aðeins 75 aura.
I Kamp mod Overmagten. Imperialismen som
Kapitalens sidste Etappe. Saga rússnesku bylt-
innarinnar, 2 bindi. Satire og Karrikatur o.
m. fl.
Konan og stéttabarátfan
Margar og miklar 'eru þær blekk’ingar, sem
hið borgaralega þjóðfélag notar til þess að
halda þrælum sínum í skefjum og villa þeim
sýn á leið sinni að frelsi.
Þegar konan hefir hafið upp höfuð sitt og
heimtað jafnrétti við karlmanninn hampar það
framan í hana gömlum austurlenzkum þræla-
lögum um undirgefni við mann sinn og hlýðni
við heimilisagann.
Það hefir ekki kostað konuna litla baráttu og
háðung að ná þeim litlu réttindum, sem hún þó
nýtur í hinu borgaralega þjóðfélagi og marg-
sinnis liefir hún orðið að láta undan síga vegna
skipulagsleysis og skilningsleysis á afstöðu
sinni til þjóðfélagsins.
Við verðum að skilja það að í heiminum eru
tvær stéttir aðeins, eignastétt og öreigastétt.
Aðstaða konunnar til hinna tveggja stétta
er þessi :
Konur eignastéttarinnar eru yfirleitt ekki
annað en verzlunarvara. Fagrir þrælar, sem
hafa það takmark í lífinu eins og franskur rit-
höfundur kemst að orði, að „fá ménnina til að
dreyma“ og verkakonan, sem háð er sömu ör-
lögum og verkamaðurinn og auk þess er heim-
ilisþræll. Á henni skella bylgjur atvinnuleys-
isins og kreppunnar harðast og hún kemur
þegar öllu er á botninn hvolft til að bera
þyngstu byrðamar.
Ég ætla aðeins að minnast lítið eitt á hinar
fögru þræla yfirstéttarinnar og blelckingar
þær, sem notaðar eru til að halda þeim í skefj-
um og villa þeim sýn.
Öll hin borgaralega siðfræði miðar í þá átt.
Öll hin máttuga tíska er óspart notuð til að
leiða huga konunnar frá alvarlegri efnum og
inn á samkeppnisleiðina. öll þau ógrynni feg-
urðarmeðala, sem komið hafa fram á sjónar-
sviðið síðan í stríðinu, er einn þáttur í þessum
blekkingarvef.
Þetta bendir einnig á hina miklu samkeppni
sem orðin er milli þessara kvenna, til þess að
geta lifað — en í því að lifa aðeins er ekkert
frelsi fólgið. Þessar konur eiga því samleið með
öðru ófrjálsu fólki, sem leitar nýrra og betri
lífskjara.
Svo er það verkalconan og hinar vinnandi
stéttir. Verkakonan er í raun og veru rétt-
hærri en kona vfirstéttarinnar og hefir meiri
skilyrði til að skilja þjóðfélagslega afstöðu sína.
Hún vinnur við hlið mannsins — að vísu fyr-
ir lægra kaupi en hann — hún tetkur þátt í
kjörum hans hvort sem þau eru ill eða góð og
örlög lians eru örlög hennar.
Það sem henni aðeins er ekki farið að skilj-
ast ennþá er það, að örlög mannsins, örlög’
siálfrar hennar og allar stéttarinnar, er að
mildu leyti komið undir afstöðu hennar til mál-
anna. Með því að vinna fyrir lágu kaupi lækkar
hún kaup mannsins síns, og það kemur aftur
niður á henni sjálfri, heimilinu og bömunum.
Með því að standa fyrir utan samtök stéttar-
innar tefur hún baráttuna og beinlínis verður
henni Þrándur í Götu. Því kona, sem ekki tekur
sjálf virkan þátt í baráttunni, sem verið er að
heyja fyrir hana sjálfa og stéttina skilur oft
og tíðum ekki þær fómir, sem maðurinn verður
að færa til þess að fá málum sínum ágengt.
Hún skilur ekki, að hann skuli heldur vilja
I þrengja að heimili sínu, konu og börnum með
| því að standa í verkföllum, heldur en selja
| handafl sitt fyrir málsverðinn. — Hún skilur
ekki að hann skuii ef til vill þurfa að eyða
j kvölói eftir kvöld á fundum með félögunum í
! stað þess að vera heima og gleðja upp heimilið.
Það er algengt að verkföll hafa tapast vegna
: skilningsleysis konunnar á málum stéttarinnar.
| Skilningsleysi hennar á því að einnig’ henni beri
1 skylda til að taka virkan þátt í baráttunni.
; Þessvegna, allar verkakonur, og allar aðrar
; konur, fylkið ykkur strax inn í baráttuna með
! stéttinni. Án ykkar verður enginn sigur unninn
og án baráttunnar verðið þið eilífir þrælar.
Oryg-glsleysi
Við, sem tilheyrum íslenzku sj ómannastétt-
inni, eigum oft við erfið kjör að búa af völd-
um náttúrunnar, en þótt öfl henriar séu sterk,
þá koma þau aldrei eins þungt niður á okkur
eins og öll þau kaun, sem við hljótum af hinu
heimskulega fyrirkomulagi auðvaldsskipulags
þess, er hér ríkir.
Mikill fjöldi af ungum og gömlum týnast úr
okkar hóp árlega, en í flestum tilfellum vitum
við ekkert áf hvaða ástæðum þeir hverfa, en
eigi að síður hljóta þó ætíð að vera ákveðnar
orsakir að sérhverju slysi, sem að höndum ber.
Orsakir slysanna eru aldrei rannsakaðar, þótt
vitanlegt sé að það er eina leiðin til þess að
sporna eitthvað við því gífurlega mannfalli,
sem er árlegur og jafnvel daglegur viðburður
meðal þessarar þrælkuðu stéttar. Viö eigum
húábændur, sem setja upp. hræsnisgrímu, ef
margir týnast í einu og gefa nokkrar krónur,
eða réttara sagt skila ofurlitlu af arðránsfé
því, sem þeir hafa marið út úr okkur á löngum
tíma, — til eftirlifandi aðstandenda.
Ef við verkamenn til sjós og lands færum
að íhuga þetta og athuga, hvort það sé gert
af heilum hug, þá komumst við eflaust að
þeirri niðurstöðu, að þetta er ekkert annað en
einber hræsni. Við skulum athuga þetta nánar
cg líta um borð í skipin. Þar verður fyrir aug-
um okkar sd sjón, sem hverjum hugsandi
manni hrýs hugur við að horfa á. Þar em á
einstaka stað björgunarhringir, bandlausir,
brotnir, striginn meira eða minna sundurtættur
og ýmist fastir í sætunum eða bundnir niður.
Athugum þvínæst aðalbjörgunarstöð þessara
mannmörgu skipa — bátapallinn. Það á að
vísu að heita svo að þar séu tveir lífbátar, en
það er ekkert í þeim, sem gæti bjargað manni
frá því að deyja úr hungri eða þorsta, þar er
ekkert vatn, engin matur. Ráðamennimir vita
scm sé, að það liggur naumast fyrir nokkrum
-manni að lifa lengi í þessum trogum, því að
það er oft ár og jafnvel fleiri ár síðan reynt
hefii- verið að fleyta þeim og svo þegar óhapp
ber að höndum og farið er að grípa til þeirra,
þá hripar sjórinn svo í gegnum þá, að oft reyn-
ist ómögulegt að halda þeim ofansjávar og riefi
ég sjálfur verið ásjáandi að slíkum atburðum.
Þarna er fleira ógæfulegt að sjá. Á bátapall-
inn er grútartunnum raðað svo þétt, að ekki er
nokkur leið að koma 'út bátum nema með hálf-
tíma vinnu við að ryðja tunnunum burtu. Bát-
amir sitja í járnspengdum stólum, sem eru
ryðgaðir fastir, svo tæplega er hægt að opna
þá, án þess að hita þá við eld.
Þetta er mjög stutt lýsing á öryggi eða öllu
heldur öryggisleysi okkar sjómanna, en það
þarf engan að furða á því, þótt eigi sé allt í
röð bg reglu á þessum vinnustöðvum, sem eru
í eigu og undir stjórn óhlutvandra óreiðu-
seggja. Þama eiga íslenzku þrælarnir að vinna,
mennimir, sem auðvaldið hefir í vösum sér
og sigar eins og hundum út í hvað sem er,
án þess þeir segi æðraorð.
Islenzki öreigalýður! Mundu það, að sam-
kvæmt eðli þínu ber þér að vera frjáls og
sjálfstæður, en ekki skóþurka blóðsugna þeirra,
er ræna þig arði vinnu þinnar. Athugið þá
staðreynd að til er land, þar sem engin blóð-
suga getur lengur þrifist. Það er Ráðstjómar-
Rússland. Til þess að ná því takmarki verðum
við að rísa öndverðir gegn hverskonar ósvífni
og kúgun, sem sýnd er stétt okkar. Undir
merki stéttabaráttunnar — merki kommún-
ismans — sigrum við.
Sjómannafélagi nr. 1217.
VERKLÝÐSBLAÐIÐ.
Ábyrgðarm.: Brynjólfur Bjarnason. — Árg. 5 kr., í
lausasðlu 15 aura eintakið. — Utanáskrift blaðs-
ins: Verklýðsblaðið, P. O. Box 761, Reykjavík.
Afgreiðsla Aðalstræti 9 B. Sími 2184.
Prentsmiðjan Acta.