Verklýðsblaðið - 18.08.1931, Qupperneq 1

ÚTGEFANDI: KOMMÚNISTAFLOKKUR ISLANDS (DEILD ÚR A. K.)
II. árg. Reykjavík 18. ágúst 1931 38. tbl.
Kommúnistaflokkur Islands eflisf
16 nýjir meðlimir gaitga í Reykjavílrurdeildina
Áfram með stækkun flokksins!
Nauðsynin á að allur verkalýður skilji hlut-
verk sitt og einu úrlausn vandi’æða sinna, eykst
nú með hverjum degi. Framundan er néyð og
hungur verkalýðsins og hrun miðstéttanna
efnalega, ef þessar stéttir ekki í tíma vakna til
meðvitundar um hvað er að gerast og samein-
ast til að steypa auðvaldinu. Því betur, sem
kommúnistarnir vinna, því fyrr sem alþýðunni
skilst þetta, því frekar getur verkalýðnum og
fátækari miðstéttunum sparast að þurfa að
ganga þau þungu spor, sem auðvaldið nú mark-
ar þeim í vaxandi kreppu og neyð.
Og þessi skilningur f jöldans er að vaxa.
Á síðasta fundi Reykjavíkurdeildar K. F. 1.,
er hún hélt ásamt F. U. K. í Reykjavík gengu
•*rc r -.
Kreppap í Ksnada
Ofbirgðir — hung-ur — olsóknir
16 nýir meðlimir í flokkinn. Jafnframt bar
fundurinn glöggan vott um vaxandi fórnfýsi og
! starfsvilja félaganna fyrir flokkinn og verka-
lýðinn. Svo það er ekki aðeins höfðatalan, fjöld-
inn, sem vex, heldur eykst og áhuginn, þrótt-
urinn að sama skapi. Félagarnir sýndu það þá
með fórnfýsi sinni, að þeim er alvara með að
láta ekki fjárhagsörðugleika blaðsins og at-
vinnuleysi sívaxandi hluta flokksmanna eyði-
leggja það vopn í höndum verkalýðsins, sem
„Verklýðsblaðið“ og önnur útgáfustarfsemi
fiokksins er.
Félagar út um land verða að herða á sókn-
inni og fara að dæmi Reykjavíkurdeildarinnar
— og gera betur!
Englandsbanki á erfitt. Pundið fallvalt.
Xreppan er að komast í algleyming á fs«
landi. En auðvaldsskipulagið á íslandi er veikt
fyrir og þolir ekki mikið hnjask, svo auðvalds-
flokkarnir verða að koma sér vel saman um að
„vernda þjóðfélagið“ og skipta skynsamlega
með sér verkum, til að halda alþýðunni rólegri
undir þeim skelfingum atvinnuleysis og skorts,
sem yfir munu dynja.
Auðvaldsklíka „sjálfstæðis“ hefir séð nauð-
synina á þessu og beygt sig gersamlega undir
forsjá Jónasar frá Hriflu, eftir að hann var
búinn að gefa henni nógu skýlausar yfirlýsing-
ar um að hann vildi „vernda þjóðfélagið“. En
Jónas fyrirskipaði henni um leið að bæla þá
niður þær „byltingarraddir“, sem heyrðust í
„sjálfstæðinu“ frá Jakob Möller og fleirum.
Var því boði tafarlaust hlýtt.
„Sjálfstæðisflokkurinn“ hefir tekið að sér
að hjálpa „danska málstaðnum“ til að viðhalda
sigri sínum! „Sjálfstæðið" hefir samþykkt
verðtollinn til að gera „einræðisstjórninni"
mögulegt að sitja áfram. Flokkurinn, sem hót-
aði að draga landsstjórnina fyrir lög og dóm
fyrir stjórnarskrárbrot, — hefir ekki hreyft
legg né lið til svo mikils sem þingsályktunar-
tillögu út af þingrofinu.
Alt orðagjálfur og lýðskrum „sjálfstæðis“-
forkólfanna hefir sýnt sig sem hin argasta
blekking, sem þeir ekkert meintu með, nema
það að reyna um stundarsakir að blekkja til
fyjgis við sig þá verkamenn og miðstéttar-
menn, sem hötuðu Framsóknarstjórnina fyrir
alt framferði hennar í garð alþýðu, fjáraustur
og loforðasvik.
Nú hafa „sjálfstæðis“-garparmr svo átakan-
lega skriðið undir pilsfald Framsóknar, til að
leita peningapyngjum sínum hælis og verndar
— og Framsókn hefir með ánægju tekist það
starf á liendur að vernda eignir og yfirdrotnun
íslenzku auðmannastéttarinnar. Auðvaldið ís-
lenzka álítur það vafalaust sérstaka heppni fyr-
ir sig að það skuli vera „Framsóknar“-stjórn,
sem með völd fer nú, því það styrkir baráttu
auðvaldsins gegn alþýðunni í kreppunni að geta
einmitt notað Fi’amsóknarstjórnina til að
vernda hagsmuni auðvaldsins.
Illutverk „Sjálfstæðisflokksins“ verður því
það að vera hinn tryggi bakhjallur „Framsókn-
ar“ pólitískt og reyna að halda þeim miðstéttar-
mönnum (smáútvegsmönnum, handverksmönn-
um, smákaupmönnum o. fl.), sem kreppan
eyðilegur, föstum við flokkinn með látalátum
gegii ,.Framsóknar“-stjórninni, ef með þarf, án
]æss þó nokkurntímann að gera alvöru úr hót-
unum sínum og stóryrðum í garð stjórnarinn-
ar. Hlutverk „Sjálfstæðisgarpanna“, — sem
hafa gersamlega svikið fylgjendur sína um allt,
sem þeir lofuðu þeim við kosningarnar, — er
að blekkja þá alþýðu og fátækari hluta mið-
Uppskeran í Kanada er talin minnka um 100
miljónir bushels sakir þurka. Minnkar það
vinnuna við uppskeruna og flutninginn geysi-
lega og sviftir þúsundir atvinnuleysingja, sem
ráfa hungraðir um stræti Winnipegborgar og
annara hveitilandsborga, síðustu vonunum um
vinnu til að afla sér matarforða til vetrarins.
I iðnaðarborgunum hníga menn niður af
hungri á götunum. í Toronto eru 9000 fjöl-
skyldur styrktar af hinu opinbera. Jafnvel í
smáborgum með 20000 íbúa eru taldir 1600 at-
vinnuleysingjar — og hinir vinna aðeins part
úr viku.
Ráð yfirstéttanna eru: Foringjar atvinnu-
leysingjanna eru teknir fastir og dæmdir í ára
fangelsi, herliðið aukið, að mun og atvinnu-
leysingjar hnepptir í varðhald.
En hveitisambandið í Kanada, sem hefir ráð-
ið helming hveitiútflutnings heimsins, hrynur
saman, tapið nemur um 100 milj. kr. En óseld-
ar hveitibirgðir liggja hrönnum saman (140
milj. bushels) og timburhlaðarnir safnast fyrir
óseljanlegir á j árnbrautarstöðvunum.
Allsherjarveitfall gegn
skattaálflgeH. /
I Bagdad hefir nú staðið allsherjarverkfall í
hálfan mánuð. Er það ekki aðeiná verkalýður-
inn, sem stendur í verkfalli, heldur einnig smá-
kaupmenn og fjöldi millistéttamanna. Allar verk-
smiðjur og allar búðir eru loksíðar.
Verkfallinu er beint gegn l/inum drepþungu
sköttum, sem ríkisstjórnin í Irak, þessi leppur
breska auðvaldsins, leggur j, íbúana. Hreyf-
Þrátt fyrir öll vinalæti á yfirborðinu, heyja
franska og brezka bankaauðmagnið harða bar-
áttu sín á milli. Hafa frönsku auðmennirnir-
sagt upp fjölda lána í Englandi, sem stuttur
gj aldfrestur var á, og Englandsbanki hefir orð-
ið að grípa til gullútflutnings í stórum stíl,
hækka forvexti um 1% og samt lækkaði ster-
lingspundið allhættulega um tíma. Bak við
Lundúnafundinn bjuggu einmitt tilraunir
brezku stjórnarinnar til að blíðka Frakka, en
það mistókst. Frönsku bankaauðmennirnir
heimta áfram fé sitt frá Englandi og spurning-
in er hve lengi brezku bankarnir geta haldið
áfram að borga án þess að heimta aftur skuldir
sínar í Þýzkalandi greiddar — og það vill
í'ranska auðvaldið knýja þá til, til að koma
Þýzkalandi algerlega’ á kné og fyrirskrifa því
annan Versalasamning til.
Óttinn í öllum brezku borgara- og krata-
flokkunum er geysilegur. „Daily Herald“ mál-
gagn kratastjórnarinnar, segir berum orðum
20. júlí „að aldrei síðan 1914 hafi landið verið
nær hruninu og ógæfunni en síðustu 7 júlídaga“
— og Thomas, fjármálaráðherrann, álítur það
„guðlega forsjón, að það skuli einmitt vera
verkamannastjórn og forsætisráðherra úr
Verkamannaflokknum, sem eigi að leysa þetta
vandamál“! (Daily Herald 21. júní). En hinni
„guðlegu forsjón“ hefir þó enn ekki þóknast að
láta þessa „verkamannast j órn“ finna nein
bjargráð fyrir auðvaldið, þótt hún sé svo æst
1 að bjarga því út ur vandræðunum.
ingin er komin langt út fyrir það að vera að-
eins barátta gegn sköttunum og er orðin bar-
átta gegn kúgun brezka auðvaldsins — oS
ómögulegt að segja hvar hún endar.