Verklýðsblaðið - 25.08.1931, Page 3
Komið íið hjartað í Mogga
(V erkamannabréf).
„Mogginn“ er að kvarta undan ummælum
„Verklýðsblaðsins“ um þá Goos og Dr. Paul —
og finnst að nú ættu verkamenn að vera ánægð-
ir, þegar atvinnufyrirtæki þessara stórlaxa loks
væru stöðvuð.
Þetta er eftir „Mogganum“. Hann ann sífelt
öllu því, sem íslenzk alþýða hatar. Fáir hafa
arðrænt íslenzka sjómenn og verkamenn eins
ófyrirleitið og þessir tveir fyrnefndu verk-
smiðjueigendur. Meir að segja fjöldann allan
af stuðningsmönnum íhaldsins hefir sviðið und-
an kúgun þeirra og arðráni. Smáútgerðarmenn
hafa verið þeim afar reiðir sökum miskunnar-
lausrar lækkunar á bræðslusíldarverði í hvert
sinn, er færi gefst. — En „Mogginn“ elskar þá
og ver — eins og Krossaneshneykslið forðum.
Og nú þegar verkalýðurinn er alveg atvinnu-
laus, fyrst þessir menn ennþá eiga verksmiðj-
urnar, þá hlakkar í Mogganum: Verkamenn,
segir hann, nú getið þið verið ánægðir, nú getið
þið soitið í friði! Og bak við býr grimdin í
hugsuninni: Viljið þið nú ekki flýja á náðir
okkar, Goos, Dr. Paul og okkar auðmannanna
og knékrjúpa okkur um vinnu, fyrir það kaup,
sem við skömmtum! Iiafið þið ekki bráðum
soltið nóg til að gefast upp?
Nei. Það hlakkar of snemma í þessum herr-
um! íslenzkur verkalýður kemur ekki til þeirra
krjúpandi á knjánum, biðjandi um náð. Hann
kemur með reiddan hnefann til að mjela það
vald, sem sveltir verkalýðinn mitt í allsnægt-
urn þeim, er hann skapar.
RAUÐI FÁNINN kemur út í næstu viku.
Flytur greinar um iðnnemamálin, æskulýðsdag-
inn 6. sept., o. m. fl. •
Gerizt áskrifendur að Rauða fánanum. Árg.
kostar kr. 1.50.
Bókaverzlu n
fllþýðu h.f
flðalsfPÆM 9 b
Verðlisfi 1931-32 er
nýkominn úf.
Ójafnaðarmenska
ihaldsþing'mannsins á Bardaströnd
(Bændabréf).
Eins og víðar í sveitum þessa lands urðu
bændur á Barðaströnd svo hæpnir með hey
síðastliðinn vetur, að þeir voru nauðbeygðir
til að ná sér í matvöru til fóðurs handa fén-
aði sínum.
Fleyta sú, er flutti fóðurbætirinn til bænd-
anna á Barðaströnd, var varðskipið Þór, sem
þá verandi dómsmálaráðherra hafði gert að
nokkurskonar bjargaflabát landsins með því að
útbúa hann til þorskv.eiða og útbýta skyldi
svo aflanum gegn vægu eða engu verði til
matvæla snauðra manna.
í þetta sinn, sem hér um ræðir var Þór
einnig með þó nokkuð af fiski og átti Hákon
í Haga að sjá um sanngjörn skipti þeirrar
bjargar á bæina. En þau skipti fóru á þá leið,
að á suma bæina komu. 10 fiskar og á aðra
15 fiskar og þessu líkt. En á bæi þar sem býr
sérstakt vina eða venzlafólk skiptaráðandans
komu 50 fiskar og handa sjálfum sér mun
hann hafa tekið um 300 fiska.
Sýnir þetta sæmilega glöggt, að Hákon vill
jafnan hafa sjálfur mesta björg í búi þó
bjargartakan verði honum ekki ætíð til auk-
inna vinsælda eða hækkandi heiðurs.
Barðstrendingur.
Bankaauðvaldiö herðir að
í síðasta Lögbirtingablaði eru auglýst 35
uppboð samkvæmt kröfu veðdeildar Lands-
bankans, ein þó eftir kröfu Útvegsbankans.
Þar af eru 27 í Vestmannaeyjum, 6 í Reykja-
vík, 2 í Rangárvallasýslu!
Það eru húseignir og fasteignir millistéttar
og verkalýðs, sem hér fara undir hamarinn.
Bankaauðvaldið fer nú að sýna hið sanna
innihald sitt.
Þinginu slitið.
Alþingi var slitið í gær. Merkustu afrekin
eru talin lög um sláturfé. — Mun þar átti við
hmn geysilega niðurskurð á öllum verklegum
framkvæmdum?
Þingmennirnir flýja nú heim frá öllum
vandamálum óleystum. En flóttinn hjálpar
ekki.
Nýja bókaverzlian
opnaði ég um
mánaðamótin í
Austurstræti 1.
Reykjavik (þar
sem Hljóðfæra-
húsið var áður)
LFæst þar töluvert úrval af innlendum og
erlendum skemmti- og fræðibókum um
margskonar efni og þær bækur, sem ekki
fást, eru útvegaðar fljótlega.
■
IM’ISIÍIIiH
- #**$*„-■ •. ... , Ji
Bankastjóri Englandsbanka
um hrun auðvaldsins.
Lundúnablöðin segja frá því, að Montague
Norman, bankastjóri hins heimskunna Bank
of England, hafi í bréfi til Moret, bankastjóra
franska höfuðbankans, ritað eftirfarandi setn-
ingar: „Ef ekki verður gripið til örþrifaráða
(„drastiskra“ ráðstafana) til að bjarga auð-
valdsþjóðfélaginu, þá mun þetta fyrirkomu-
lag innan eins árs hrynja til grunna í öllum
hinum menntaða heimi. Ég vildi gjarnan, að
menn geymdu þennan spádóm til síðari tíma“.
Samsteypnstjórn tbalds og toata í Bretlandi
Brezka auðvaldið finnur nú hve ótryggur
grundvöllur þess er og sameinar alla krafta til
verndar þjóðfélaginu og til baráttu gegn verka-
lýðnum og kommúnismanum.
Þessvegna myndar íhaldið og kratarnir nú
„þjóðlega" samsteyputjórn með Macdonald sem
forsætisráðherra. Endurtekur sig nú hið sama
og í síðustu heimsstyrjöld, svo auðséð er hvað
í vændum er.
Dýpra og dýpra sökkva þeir ensku kratarnir.
fluga og launakjör verkalýðsins fara liríðversn
ndi, hækka launin í verkalýðsríkinu hröðum-
skrefum. Leiðin sem Stalin bendir á í launa-
málunum opnar nýja möguleika fyrir miljónir
verkamanna til betri launakjara og hvetur
verkalýðinn til mentunar og betra starfs að
framkvæmd 5-áraplansins. Verkalýðurinn heflr
skilið lausn málsius. Verkalýðurinn hefir skilið
lausn málsins og er þegar byrjaður að fram-
kvæma hana.
I sambandi við launamálið bendir Stalin á
nauðsyn aukinnar persónulegrar ábyrgðar við
skipulagningu vinnunnar og framleiðslutækj-
anna. Þessi ábyrgð er einnig naúðsynleg til þess
að ná góðum árangri í uppbyggingu hinnar
skipulögðu framleiðslu.
Borgarablöðin hafa eytt mörgum orðum um
þetta og kaíiað það „uppgjöf“ á grundvallar-
atriðum sósíalismans.
Er þá persónuleg ábyrgð mótsetning við
grundvallaratriði sósíalismans ? Þvert á móti.
Eitt af einkennum kapítalismans er ábyrgðar-
leysi. Kapítalistarnir eru ábyrgðarlausir gagn-
vart öllu því tjóni og bölvun, sem þeir með sam-
keppni sinni og „spekulationum“ orsaka. Þeir
eru ábyrgðarlausir gagnvart lífi og afkomu
miljóna verkamanna, sem þeir fórna fyrir
gróðaæði sitt.
Yfirráð verkalýðsins yfir framleiðslunni þýð-
ir: ábyrgð hvers einasta verkamanns, verk-
smiðjuformanns og verkfræðings á sjerhverj-
um smáhluta hinnar sósíalistisku framleiðslu.
Ábyrgðartilfinningin er því nauðsynleg til að
tiyggja efnalegar og menningarlegar framfarir
allra vinnandi manna í þjóðfélagi sósíalismans.
Yfirráð kapitalistanna yfir framleiðslunni
þýðir: ábyrgðarleysi arðræningjanna gagnvart
liinum arðrændu, aukningu á auðæfum nokk-
urra pjanna og örbyrgð miljónanna.
Framkvæmd fimmáraáætlunarinnar krefst
hinnar mestu ábyrgðartilfinningar hvers ein-
asta verkamanns í starfi hans. Meðvitundin um
að vinna að uppbyggingu sósíalismans, en ekki
í þágu örfárra arðræningja, eykur ábyrgðar-
tilfinningu verkalýðsins og tryggir sigur sósíal-
ismans.
Verkalýður Sovétlýðveldanna hefir þegar
sýnt verkalýð alls heimsins, að hann getur ekki
aðeins stjórnað framleiðslunni án kapítalista,
heldur skipuleggur hann og stjórnar framleiðsl-
unni betur en kapítalistarnir.
Til þess að þ'róun iðnaðarins haldi áfram með
sama hraða, „þurfum við á fimm sinnum fleiri
verkfræðingum, verkfróðum mönnum og iðn-
aðarleiðtogum að halda“, segir Stalin. Og hvað-
an eiga þessir verkfræðingar að koma? Nú þeg-
ar „eru tugir þúsunda ungra verkamanna og
bænda að læra á verklegum háskólum ... Upp-
hafsmenn hinnar sósíalistisku samkeppni, for-
ingjar áhugaliðanna ... Það er sá nýi hluti
verkalýðsstéttarinnar, sem ásamt menntamönn-
um verkalýðsins á háskólunum verða að mynda
kjarnann í forustuliði iðnaðar okkar“ er svarið.
Stalin bendir á þá staðreynd, að gömlu verk-
legu menntamennirnir (frá keisaratímanum),
sem fyrir tveimur árum tóku virkan þátt í svik-
samlegri vinnu gegn Sovétlýðveldunum, væru
nú vegna hins glæsilega árangurs uppbygging-
arinnar farnir að breyta um afstöðu gagnvart
Sovét, og því væri um að gera að taka þá með
í starfið. Þegar færir menntamenn, þótt borg-
arar séu, vilja af heilum hug vinna að uppbygg-
ingu sósíalismans, réttir verkalýðsríkið þeim
bróðurhönd. Það er vottur um styrkleik.
Loks minnist Stalin á nauðsynina á enn meiri
íbúðabyggingu fyrir verkalýðinn.
Á sama tíma og þúsundir verkamanna í auð-
valdslöndunum eru húsnæðislausir, á meðan
auðvaldið lokar verksmiðjum í þúsundatali og
stöðvar allar opinberar framkvæmdir að heita
má, byggir verkalýðsríkið íbúðir fyrir hundruð
miljóna og til þess að fullnægja stöðugt vax-
andi þörfum verkalýðsins verður að auka íbúða-
bygginguna enn meir.
Stalin segir í ræðu sinni: „Verkalýðurinn í
Sovétlýðveldunum þjáist ekki af atvinnu leysi,
hann er frelsaður undan oki kapítalismans,
hann er ekki lengur þræll, heldur ræður hann
sínurn rnálunv sjálfur“.
1 síðustu orðunum er skýringin á hinum stór-
vægildgu framförum verkalýðsríkisins fólgin.
Ræða Stalins leysir úr bráðustu viðfangsefnun-
um, sem verkalýðurinn þarf að framkvæma á
yfirstandandi erfiðasta áfanga fimmáraáætlun-
arinnar. Ilún er talandi vottur um hina hrað-
fara uppbyggingu sósíalismans í hinum voldugu
verkalýðs- og bændalýðveldum.
Verkalýðurinn mun sigrast á þessum við-
fangsefnum, sem Stalin talar um, því „þau vígi
eru elcki til, sem bolsévíkar sigra ekki“.