Verklýðsblaðið - 08.09.1931, Side 3

Sósialdemókratar Dana dæma
auðvaldstéttardóma.
Alkunnugt er, að aldrei má danskur krati
koma svo til íslands, að ekki komi einhver ís-
lenzkur „flokksbróðirinn“ frá Alþýðublaðinu til
hans að spyrja tíðinda frá hinni sósíaldemó-
kratísku paradís. Þessi viðtöl eru öll upp á
sömu bókina lærð. Væmið lof á hina smáborg-
aralegu pólitík dönsku kratanna.
í síðasta viðtali er Alþýðubl. átti við einn
danskan sálufélaga frá Randers á Jótlandi, var
sagt að enginn kommúnisti værí í Randers.
Hvað sem hæft er í því skal látið liggja milli
hluta, en hér skal sagt frá öðrum dönskum bæ,
þar sem sósíaldemókratar eru í meiri hluta.
Það er Nakskov á Fjóni.
. Svo bar við 2. febrúar á þessu ári, að at-
vinnuleysingjar í Nakskov neyddu bæjarstjórn-
ina til að veita 20.000 kr. í styrktarsjóð at-
vinnuleysingja. Næsta dag gerði sama bæjar-
stjórn samþykkt sína ógiida, því að hún þóttist
hafa verið kúguð til fjárveitingarinnar, þ. e.
hún hafði ekki getað beitt sínu sósíaldemókrat-
íska lögregluliði til að vernda sig. Foringjar
hinna atvinnulausu vóru dæmdir í fangelsi, ann-
ar í 6 mánuði, en hinn i 4.
Nú líðu 3 mán. og verkalýðurinn í Nakskov
ætlaði að halda 1. maí hátíðlegan, eins og venja
er til, með kröfugöngum o. þvl. En daginn áð-
ur leggur lögreglustjóri bæjarins sem er sósíal-
demókrati, blátt bann við kröfugöngunni. Verka-
menn skeyttu auðvitað ekki þessu banni, og
gengu út í kröfugöngu. Lögreglunni var þá sig-
að með brugðum stöfum á verkamenn og börðu
alt sem fyrir varð, konur, börn og karla.
Næsta dag mótmælti verkalýðurinn þessu
svívirðilega framferði og gekk kröfugöngu til
ráðhússins næsta dag í mótmælaskyni, Lögregl-
an réðst út til atlögu, en verkamenn tóku
mannlega á móti og ráku lögregluna á flótta
inn í ráðhúsið og héldu henni þar i umsáturs-
ástandi í nokkra tíma. Sluppu hinir umsetnu
sósíaldemókratar fyrst þegar lögregla og herlið
hafði verið kallað til hjálpar úr grendinni. Hin-
ir dönsku sósíaldemókratar hefndu sín grimmi-
lega á verkamönnunum Nakskov. 9 verkamenn
voru dæmdir í samtals 9 ár og 4 mánaða fang-
elsi og betrunarhússvinnu!
Þannig lítur smettið út á hinum sósialdemó-
kratíska flokk Danmerkur. Eftir þetta ætti Al-
þýðublaðið að sjá sóma sinn í því að tala sem
minnst um „frægðarverk“ flokksbræðra sinna í
DanmöiTjku, ella er ósvífni þess meira en í
meðallagi.
Ráðstjórnar-Bandaríkin, er lýgi, lýgi og aftur
lýgi“.
Þegar hann var spurður, af þýzkum blaða-
mönnum, hvort hann áliti mögulegt að fram-
kvæma sovét-skipulagið í Evrópu, svaraði
Shaw: „Já, Ráðstj órnar-Bandaríkin er það
land, er varpað hefir í burtu öllum erfðakenn-
ingum og parlamentarisma. Þingmenn vorir
segja: bíðið oíurlítið, á morgun verður tak-
markinu náð. ... f Ráðstjórnar-Bandaríkjunum
gengu þeir beint til verks, þess vegna er það
skoðun mín að skipulag þess eigi að takast upp
í öllum löndum“.
Þessi ummæli Barnard Shaw eru því eftir-
tektarverðari sem vitað er, að hann er ekki
kommúnistí (eins og sjá má jafnvel á ummæl-
um þeim, sem birt eru hér). Hann segir reynd-
ar um sjálfan sig: ,,Ég var sósíalisti og Marx-
isti löngu áður en heimurinn vissi, að Lenin
var til“.
Þá er ekki síður eftirtektarverðari ummæli
lady Astor, er var í sama ferðamannahóp sem
Bernard Shaw. Þessi miljónafrú, er þekkt mjög
í enska heiminum. Hún er meðlimur íhalds-
flokksins enska og situr á þingi. Sérstaklega er
'hún fræg fyrir heiftarlegar árásir sínar á Ráð-
stjórnar-Bandáríkin. Engan pólitískan fund
Sildireidixi bonutti
Sjómenn relcnir heim frá ágætum afla. Verkalýðurinn í
landi svo þúsundum
Síldveiðin hefir hvað afla snertir gengið
ágætlega. Það er nóg af síldinni, og gæðin eru
ákjósanleg. Hundruð skipa og þúsundir verka-
íolks á sjó og landi eru reiðubúin til að veiða
síldina og gera hana að einhverri ágætustu
matvöru heimsins. Miljónir manna í Svíþjóð,
Danmörku, Þýzkalandi og víðar fagna þessari
síld sem einhverjum bezta mat, er þeir íá.
En framleiðslan er stöðvuð, skipin knúin til
að leggjast við land, sjómenn og verkafólk í
landi svift allri atvinnu og neytendur innan-
lands og utan sviftir þúsundum tunna af síld,
sem auðvelt var að framleiða í viðbót. Allsstað-
ar er þörfin fyrir vinnuna og matinn, — en
hvorugur aðilinn fær þörfinni fullnægt.
Hvað veldur?
Þessu veldur auðvaldsskipulagið, sem gerir
vöru þessa að braskvöru á markaði sínum eins
og allar aðrar. En jafnframt eyðileggur það
sjálft alltaf með vissu millíbili markað þenn-
an sakir arðránsins á verkalýðnum, sem gerir
kaupgetu hans svo litla, og óreiðunnar í fram-
leiðslunni. Þessvegna skapast annað eins skelf-
ingarástand og það að annarsvegar verður
verkalýður Svíþjóðar eða Þýzkalands að
svelta, af því hann fyrir auðmönnunum ekki
fær að framleiða vörur, t. d. handa íslandi m.
a., — og hinsvegar er nú verkalýður Islands
við síldina ofurseldur atvinnuleysi og skorti, af
því hann fær ekki að framleiða meiri síld,
sem alþýðuna í Þýzkalandi og Svíþjóð þó vant-
ar. Auðvaldið takmarkar framleiðsluna í öllum
löndum, eykur með því atvinnuleysi og neyð
— og minnkar kaupgetuna. Hér á íslandi er
það Síldareinkasalan, sem rekur erindi auð-
valdsins hvað takmörkun framleiðsluxmar
Ojaldþrot Astralíu
Alþýðan greiðir okurskuldir til
brezka bankaauðyaldius.
Brezka banka- og fj ármálai'áðuneytið hefir
arðsogið Ástralíu svo miskunnarlaust, að tekju-
hallinn á fjárlögunum er nú orðinn 21 miljón
sterlingspunda (462 milj. kr.) og til þess að
greiða brezka auðvaldinu vexti þess, afborgan-
ir og skuldir, pínir nú sósíaldemókratastj órnin
í Ástralíu alþýðuna með miskunnarlausum
tollaálögum og sker að sama skapi niður öll
gjöld til þjóðþrifa. Þannig á að lækka laun
skiftir atvinnulaus.
snertir, — og hefir til þess lagalegan rétt frá
auðvaldsríkinu íslenzka.
Eignaréttur auðmannastéttarinnar á fram-
leiðslutækjum og vald þeirra yfir afurðunum
og verzluninni með þær verða þess valdandi að
ekki fæst framleitt nema það, sem auðvaldinu
þóknast og í öllum löndum, þar sem auðvald-
ið enn þá ríkir, verður verkalýðurinn að þjást
af skorti sakir atvinnuleysis og lágs kaups, en
að sairia skapi hindrar auðvaldið framleiðslu
þeirra verðmæta, sem hann þarfnast til lík-
amlegrar og andlegrar vellíðanar.
Sjá nú ekki allir vinnandi menn og konur
hve ófært þetta skipulag er orðið?
Verkalýðurinn í öllum löndum er hindraður
í að framleiða nauðsynjar sínar og skiptast á
þeim af auðvaldi því, sem á framleiðslutækin.
Vald auðvaldsins yfir tækjunum og framleiðsl-
unni verður að hverfa, verkalýðurinn verður
sjálfur að fá framleiðsluna og tækin í sínar
hendur, til þess að geta framleitt óhindrað af
braskmarkaði og gróðalöngun auðvaldsins. Þar
sem verklýðsvöldin eru þegar komin á, í Rúss-
landi þar vex framleiðslan gífurlega, allir vinna,
— en hér er vinnan bönnuð og fólkinu skipað
að líða skort.
Þessi síldarvertíð ætti að kenna öllum þeim,
sem hana hafa stundað, að auðvaldsyfirráðin
yfir framleiðslunni eru orðin óþolandi, — að
verkalýðurinn á sjó og landi verður sjálfur að
taka við. Það er takmarkið.
En meðan því ekki er náð, verður verkalýð-
urinn að krefjast þess að atvinnunni sé haldið
áfram, meðan gæði náttúrunnar leyfa það, að
saltað sé í allar tunnurnar og að sjómönnunum
séu greidd lágmarkslaun í vertíðarlok.
verkamanna og starfsmanna ríkisins um 40
milj. kr., spara á styrkjum 66 miljónir, á
mæðrahjálp 5 milj. kr.
Ástralía var lengi vel skoðuð sem paradís
„hægfara jafnaðarmanna", — en eftir hið
geysilega verðfall á ull og öðrum framleiðslu-
afurðum landsins, varð það augljósar, að hún
var aðeins nýlenda brezka bankaauðvaldsins,
sem stjórna henni nú í rauninni með eftirlits-
mönnum sínum.
Sést hér hve árangurslausar allar smáendur-
bætur verða, ef grundvellinum, drottinvaldi
auðmannastéttarinnar og arðránsmöguleikum
hennar, ekki er raskað.
hefir hún haldið án þess að lýsa því fyrir verka-
mönnum Englands hve hræðilegt ástand væri
er verkalýðurinn hér í landi ætti við að búa.
Fundur einn í Liverpool er í minnum hafður.
Lady Astor endaði þá rógræðu sína um Rá,ð-
stjórnar-Bandaríkin á þann hátt, að bjóðast til
að kosta til Rússlands hvern þann verkamann,
er þangað vildi fara með fjölskyldu sína og setj-
ast þar að. 20—30 verkamenn gáfu sig þegar
fram, en frúin þóttist þá þurfa að takmarka til-
boð sitt við eina fjölskyldu og það varð hún að
efna. Þessi fjölskylda flutti svo til Leningrad
og taldi sig hafa breitt um til batnaðar. Maður-
inn, er nú nýdáinn, en konan fór skemmtiför
með börn sín til Englands í sumar. Hún hrósar
happi að vera þegn Ráðstjórnar-Bandaríkjanna,
en ekki Bretlands.
Nú hefir lady. Astor tekið kjark í sig og
heimsótt sjálf þetta ógurlega land. Hver er
árangurinn? I fyrstu er hún full tortryggni og
viðbúin við árásum úr öllum áttum. Verka-
mennirnir eru líka ófeimnir að svara henni, er
hún „treður upp“ á samkundum þeirra. Hún
telur sig gleðjast yfir hinum miklu framförum
í Sovét-Rússlandi. „Sovétríkið sækir nú fram
við hlið hins menntaða heims og állur heimur-
inn mun sækja fram með því“.
Verkamennirnir svara: „Við sækjum fram
við hlið öreiga allra landa, en ekki við hlið borg-
aranna“.
Er þessi gamli fjandmaður Sovét-Rússlands
hverfur héðan, virðist hann hafa tekið allmikl-
um breytingum til batnaðar hversu lengi sem
slík áhrif vara. Útlendum blaðamönnum gefur
hún þessi svör: „Sovét-Rússland er nú að fram-
kvæma nýstárlega og merkilega tilraun. Jafn-
\el þótt sú tilraun sé ekki fullnuð, er rússneska
þjóðin hamingjusamasta þjóð heimsins“.
Moskva, 12. ágúst 1931.
A. S.
Til fyrirmyndar
Ungur kommúnisti, sem stundaði sjó-
mennsku við síldveiðar í sumar kom núna í vik-
unni upp á skrifstofu flokksins og afhenti sum-
arstarf sitt fyrir hreyfinguna. Hafði hann unn-
ið á skipinu, náð í 2 nýja meðlimi í flokkinn,
3 nýja félaga í FUK. 6 áskrifendur að ,,Rétti“
og auk þess nokkra áskrifendur að Verldýðs-
blaðinu. Svona eiga ungir kommúnistar að
starfa. Áfram nú, félagar, með áskrifenda-
söfnun að blaðinu. ' X.
/