Verklýðsblaðið - 01.12.1931, Blaðsíða 4
BeiljmíliBíleilil KiHBÉiistillakkslES
heldur fund í Kaupþingssalnum fimmtudaginn 3. desember kl. 8V2 e. h.
DAGSKRA:
1. Félagsmál.
2. Aukning flokksins.
3. Atvinnuleysið.
4. Kaupfélagsmálið.
5. Síldareinkasalan.
6. Valgoldið kaup.
7. Flökkumenn.
8. Útlendar fréttir.
Áríðandi að allir félagar mæti!
wh——g—bmbw t maMjmMtBMemŒZMmuhwwaBumBm
Svarta hatrið.
(Verkamannabréf).
Aðventistar leggja mikið kapp á að troða
inn á alþýðu, sína „kristilega“ blaði, sem heit-
ir „Geislinn“. Munu þeir sendir með hann af
atvinnuprédikaranum Olsen. Fáir munu þeir
vera, sem lesa blaðsnepil þennan, sem betur
fer, þó eru það nokkrir sem neyðast til að
kaupa hann til að losna við hina áfjáðu selj-
endur.
Nýlega kom til mín maður með hefti nr. 9
frá í september þ. á Kápa heftisins lítur ein-
feldnislega sakleysislega út. Þar er mynd af
tveimur börnum að ganga yfir brú, og á eftir
þeim kemur maður með vængi upp úr herða-
blöðunum. Sumir halda að þetta eigi að tákna
engil, aðrir halda að þetta sé táknmynd af
Olsen þeim, sem stúlkurnar tvær a Siglufirði
ekki vildu leyfa að framkvæma smásynd í sam-
bandi við sig.
Á fjórðu síðu er grein, sem heitir „Rauða
hatrið“, er hún í sjálfu sér ekki svara verð,
en þeim, sem ekki lesa „Geislann“ vil ég gefa
lítið sýnishorn af því, sem hann býður upp á,
en gera um leið nokkrar athugasemdir við
hana.
„Meðan þjóðir heimsins tala um frið, eyksL
rauði herinn dag frá degi“. Á meðan ekkert
er gert annað en talað um frið, þá er von að
rauði herinn aukizt og er það mikið gleðiefni
hverjum hugsandi verkamanni að vita til þess,
að Rússland getur veitt viðnám, þegar hatur
burgeisanna í Vestur-Evrópu er orðið svo
svart, að þeir leggja út í ófrið við það. —
Á svokallaðri afvopnunarráðstefnu, sem hald-
in var í Genf 1927 lögðu fulltrúar Rússa til, að
alger afvopnun skyldi vera komin 1 fram-
kvæmd eftir fjögur ár, en þá hlógu þeir „frið-
arvinir“, sem ekkert vilja gera annað en „tala
um frið“, en undirbúa ófrið.
Blaðið talar um „hið hatursfullla Rússland“.
Rússneskd verkalýðurinn hatar ekki öreiga
Vestur-Evrópu, heldur gengur hann á unaau
og vísar leiðina, sem þeir eiga að fara, en ég
gæti trúað að til væru menn sem Rússland
hatar, en það eru þeir menn, sem standa í vegi
fyrir því að ölllum geti liðið vel, en það eru
burgeisar, prestar og trúboðar af svipuðu tagi
og þeir, sem að „Geislanum“ standa, menn ■
sem selt hafa djöflinum sálu sína fyrir ver-
aldleg gæði, og hræða ístöðulausar sálir með
spádómum um heimsendi nokkrum sinnum á
ári.
í greininni stendur: að þýzkir efnafræðing-
ar, verkfræðingar, liðsforingjar og flugmenn
stai'fi kappsamlega í þjónustu Sovét. Er nú
að furða þótt menn flýi eymdina í Þýzkalandi
og starfi fyrir það eina land í veröldinni, sem
getur látið öllum íbúum líða vel, þar sem
hvorki þekkist skortur né atvinnuleysi, enda
geta eða vilja menn almennt ekki hafa sitt
lifibrauð af því að vera trúboðar.
Enn segir höfundur: að Frakkland hafi
bjargað Evrópu, jú, það bjargaði Evrópu und-
an oki aðalsskipulagsins, og var þá vargur í
véum alls heimsins, eins og Rússlands er í
dag vargur í véum heimsauðvaldsins, þá var
aðallinn studdur af prestum og trúboðum, eins
og auðvaldið er nú.
Hann heldur áfram og talar um stríðsundir-
búninginn. „Komdu til landamæranna til Pól-
lands, Lettlands, Eistlands, Finnlands eða
Rúmeníu, þar mun afvopnunarvinurinn fá aðra
hugmynd um málin“.
Móti hverjum undirbúa þessi ríki stríð?
Auðvitað Rússlandi. Nú ætti mönnum að vera
skiljanleg aukning rauða hersins. Þarna kem-
ur höfundur sjálfur með skýringuna á aukn-
ingu þeirri, sem hann er að skammast út af.
Höfundur segir: „Hefðu ekki Frakkar stöðv-
að rauða herinn fyrir rúmum tíu árum, er hann
var kominn að borgarhliðum Varsjá, þá væri
nú komið bolsévikkaríki þar“. Höf. gleymir því
að Rússar voru að reka Pólverja heim til sín
eftir að þeir höfðu ráðizt með ógurlegri
grimmd inn í Rússland.
Höf. gefur í skyn, að það sé mesta guðs
mildi, að menn „sleppi lifandi“ úr Rússlandi.
Hann talar einnig um hersýningarnar 1. maí
í ár í Moskva, þar sem þúsundir heræfðra
verkamanna og ungra kommúnista gengu í
fylkingum. Loftið var þrungið af haturshugs-
unum, segir hann. Það hefir verið líkt á kom-
ið fyrir honum eins og manhinum, sem stal
frakkanum, og talaði um það, að allir gæfu
sér svo illt auga, og það áður en þjófnaður-
ínn varð uppvís. „Sök bítur sekan“.
Hér hafa menn nú lítið sýnishorn af því,
sem „boðberar sannleikans, mannkærleikans og
kristindómsins“ bjóða upp á. Það er líkast því
og þegar „Bjarmi“ sagði frá prestamorðum
í Rússlandi, og tók dæmi af því: „Prestur var
tekinn og látinn standa úti heila nótt eftir
að hann hafði verið ausinn utan með köldu
vatni, þar til hann fraus í hel“. Þetta var í
borginni Reval, sem er höfuðborg fasistaríkis-
ins Eistland(!!).
Hámarkinu náði þó Morgunblaðið í Reykja-
vík þegar það þýddi grein úr sænsku blaði, þar
sem sagt var frá því, að Rússar hefðu brent
á Rauðatorgi nokkur þúsund Ikona, sem þýð-
ir helgimyndir, en í þýðingu Morgunblaðsins
var það orðið að prestum(!!).
Að síðustu vil ég segja þeim Ólsen, Ást-
valdi og Valtý:
Vei yður, þér hræsnarar.
Iðnaðarverkamaður.
Kristniboð á Islandi
árið 1931.
(Úr verkamannabréfi frá Stykkishólmi).
.... Hér hefir verið gestur, maöur að nafni
Steingrímur Benediktsson, ví-1 frá Vestmanna-
eyjum. Mun hann vera sehdur frá Kristniboðs-
félagi íslands eða einliverjum þessháttar lelage
skap. Hann hefir haldið hér • kirkjunni 3 sam-
komur fyrir fullorðna og börn. Ilefir hann'sem
aðrir trúboðar rekið vel erindi auðvaldsins hér.
Hann fór vítt og þreitt um al!a lieima og geyma
og get ég ekki skýrt frá því öilu. En þar sem
hann á síðustu sarnkornunni gerði mikið veður
útaf ofsóknum kommúnÍHÍa gegn trúarbrögðun-
um, verð ég að skýra dálítið ii því.
I Rússlandi kvað hann ofsókróruar vera mikl-
ar og kvaðst nýlega hafa lesið þar af frásagnir
og þar á meðal eftirfarandi:
í skóla í Rússlandi þai sem verið var að
kenna 36 börnum eða svo, kom flokkur komm-
unista eða rauðliða og krafðist þess að kennari
og börnin afneituðu guði, en hvorki kennari
né börnin fengust til þess, Þeir g -rðu sér þá
5 irikita
áætlia m
Verklýðsbladsius
4. vika.
Reykjavík ............24 áskr. 11 kr. í blaðsj.
Siglufjörður.......... 6 — 27 — - —
ísaf jörður.......... 2 — 5 — - —
Akurevri.............. 5 — 6 — - —
37. áskr. 49 kr. í blaðsj.
Markinu
150 ÁSKRIFENDUR
200 KR, I BLAÐSJÖÐ
hefir nú verið náð og meira til. — Á 4 vik-
um hafa safnast:
162 áskriiendnr
247 krónwr i bladsjóðinn.
Nú hefst 5. vikan.
Herðið ykkur nú félagar! Förum langt fram
úr áætlun.
Utbreiðslu- og frædsltinefnd K. F. I.
„Taki þeir sneið, sem eiga“.
Þið hófust upp á höndum vorum
í hærri stöðu og mýlcri sess ;
á ykkar sæmd við sífelt skorum,
að sýna í verki. ávöxt þess,
að leggja ei falskri Framsókn lið
sem fjandans gamla íhaldið.
Við eigum nýja og foma fjendur,
sem fullar hlöður eru hjá,
þó upp við réttum ótal hendur,
sem enga björg né vinnu fá,
þeir líta á okkar líf svo smátt,
þeir lofa mörgu, en efna fátt.
Að ósanngjörn sé okkar krafa,
það eitt er beggja hjartans mál.
Að þrællinn! skuli heimta að hafa
til hnífs og skeiðar, þvílíkt prjál.
í hnapp um fornan sómasið
þá safnast allt hið dreifða lið.
Við fáum alltaf sömu svörin,
hið sama falska bros og skjall.
Þeir spá, að betur kreppist kjörin
við kulda, sult og gengisfall.
Þeim stóru á bærinn stórfé hjá
hvert stykki af okkur taka má.
Við eigum enn í bili að bíða;
— þeir bráðum halda næsta fund —
á hoknum beinum skjálfa og skríða
við skyn af hlýrri líknarmund.
— En samtök, samtök, sterk og stór!
Til stríðs og dáða — hyllum Þór!
Gamall verkamaður.
lítið fyrir og tóku kemtitrntm og bundu í sætið
sitt, hjuggu síðan hötuðið af öllum börnumim
og röðttðu þeim á horðið l.vrir framaii kenn-
arami og fóru svo leiðar siihmr. ....
(Þettá er gott sýnishorn af frásögnum sann-
leikspostulánna, se.m ganga hér uvn sníkjaudi
og betl.indi, alveg í sanm anda, og frásagnir
fuðsmannsins frá Asi um Rú'ssland í lygasnepl-
inuni „Bjarmii“,)
VERKLÝÐSBLAÐIÐ.
Ábyrgðarm.: Brynjólfur Bjarnason. — Árg. 5 kr., í
lausasölu 15 aura eintakiö. — Utanáskrift blaðs-
ins: Verklýð.sláaðið, P. O. Box 761, Reykjavik.
Afgreiðsla Aðalstræti 9 B. Sími 2184.