Alþýðublaðið - 11.12.1922, Side 4
4
ALHÐDBl At)lÐ
Nafnstimpla,
innslgll (Slgnot),
Dyraspjohl o. fl o. fl.
Otvegar
St. H. Stefánsson.
Hjáipiirafcö® Hjló *íi6
Lik® er opic sem itér segir:
Mánadága ki. u-—is f« fe
í»riðj*ida,g* — 5 — 6 tt, k
^iiSvikadags j—43*
Pdxtndaga . . — ( — fi t. *
#:,si>ae4rdae* % — 4 *
Ve r ð 1 i s t i
Hf, Rafmagnsfél. Hiti & Ljós yfir lampa:
Kögnrlanspar áður kr. 20 00, nú kr. 16,00
— . t6oo, — — 14,00
Eldhúolatnpar — . 7 50. — — 6,63
Hengilatnpar — . 7.50, — — 6,63
Ljósakrónur aeldar tneð 10% áfslættl,
Straujátn áður kr. 17,00. nú kr. 16,30
Suðuptötur — . 23,00, — — 20,00
Allir lampai ssttlr upp ókeypis,
Þessi kjarakaup standa að eios ttl jó!a.
JjJ. Rajnj. p S £jós, £asgavej 295. Sfmi 830.
Leslðl Nýkcmið: Gutnmi
»ól?.r og hælar, setn cndast á við
2—3 leðursóia, en kosta ekki teaiít
á við þá (tettir unéír afar ódýrt)
— Einuig eýkomið eýt zkuefni til
viðgetðar á gutmni stigvélutn og
skófsltíuíö — niðsterkt og faUegt
—■ Komið og reynið vlðskiftin á
eizta og ódýrustu gutmaivinnu
stofu kndsias; það borgar sig.
Gumnsf vittnusfofa Reykjavfkur.
Laugaveg 76
Pðrarinn Kjartansson.
Btraunlng fæst á Kára
Stig 13 (uppl).
jss.ToMer
Það, sem t»sð»ria« Jifirjá,
það eru sefiatyn — Silkikjólar
og TaðmftlBboxur e?u cú sstna
sem uppseldar. e„ Fagrihramm-
nr fæst etm bja bóksotuin.
Ritatjóri og ábyrgðsrmaðar:
Hallbjórn Halldórsson.
Frentsmiðjsn Gutenberg
Edg&v Rict Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
XX. KAFLI.
La.
Tarzan hélt um stund, að eitthvert kraftaverk hefði
bjargað sér, en þegar hann hugsaði um, hve auðveld-
lega stúlkan einsömul hafði rekið burtu tuttugu ærða
karla, og þegar þeir aftur byrjuðu dansinn og hún tók
þátt í honum, þóttist hann vita, að þetta hefði að eins
verið þáttur úr siðunum.
Áð lltilli stundu liðinni dró slúlkan hníf úr slíðrum
og skar böndin af íótum Tarzans. Þegar mennirnir
nálguðust, benti hún honum að standa á fætur. Hún
batt reipið, er verið hafði um fætur hans, um háls hon-
um og teymdi hann yfir garðinn. Karlarnir komu á eltir.
Hún fór eftir krókóttum göngum lengra og lengra
jnn í musterið, uuz komið var iun í stórt herbergi,
þar sem altari stóð á miðju gólfi. Þá skildi Tarzan
liverju dansinn sætti.
Hann hafði fallið í hendur afkomenda hinna fornu
eóldýrkenda. Það, sem virtist björgunartilraun kven-
prests sólarinnar, var að eins hluti af fórnarsiðunum —
Zólin, er skein á hann af himni ofan, hafði kosið hann
Bér til handa, og kvenpresturinn hafði komið innan úr
musterinu til þess að bjarga honum handa sólinni,
vnidan þorpurunum — til þess að færa hann sólinni
aem tórn.
Og ef hann þurfti frekari vitna við, þurfti hann ekki
annað en að líta á rauðbrúnu blettina á a’tarinu og alt
■mhverfis það og á hauskúpur, er huldu veggina á stór-
tim svæðum.
Kvenpresturinn leiddi fangann að altariströppunum.
Paliarnir fyltust af áhorfendum, og inn um dyr, baka til
f herberginu, kom skrúðganga kvenmanna. Þær báru
skinn um mitti sitt, eins og karlmennirnir, bundið
ýmist með skinnbelti eða gullsproturo. En hár þeirra
var spent gullhylki, settu saman einkennilega úr bring-
um og sívalningum, en yfir eyrun og niður á brjóst
héngu löng bönd úr gimsteinum.
Kvenmennirnir svöruðu sér betur í vexti en karl-
mennirnir; andlit þeirra voru reglulegri, einnig fætur
og höfuð, og úr stórum, mildum, dökkum augum þeirra
skein miklu meiri greind og mannúð en úr augum
bænda þeirra.
Hver kvenprestur bar tvo gullbolia, og er þær röð-
uðu sér upp öðrum megin við altarið, röðuðu karl-
mennirnir sér hinum megin og tóku annan bollann af
hverri konu. Þá hófst söngurinn aftur. Og út úr göng-
um bak við altarið kom önnur kona.
Æðsti presturinn, hugsaði Tarzan. Hún var ung kona,
með fremur greindarlegt og fallegt andlit. Hún bar
sams konar skatt og hinir kvenprestarnir, en miklu 1-
burðarmeira. Berir handleggirnir voru því nær huldir
af skartgripum, og yfir pardusdýraskinnið var spent
belti úr skfru gulli, alsett örsmáum demöntum. í belt-
inu bar hún langan, gimsteinum settan hníf og í hend-
inni stælingu af kylfu.
Þegar hún nálgaðist blótstallinn og nam staðar, hætti
söngurinn. Prestarnir féllu á kné fyrir henni, meðaa
hún flutti - langa bæn. Rödd hennar var mjúk og þýð
— Tarzan átti bágt með að trúa því að eigandi hennar