Verklýðsblaðið - 11.04.1936, Síða 1
HUYÐSHAÐID
ÚTGEFANDI: KOMMtlNSSTAFLOKKUR ÍSL^NDS DE8LD ÚR ALÞJÓÐASAMBANDI K0MMÚN8STA
Reyltjavík, laugard. 11. apríl 1936
I
ÖREIGAR ALLRA LANDA SAMEINIST
T
VII. árg., 29. blað
Hæðsir Olíu-
Mammon S« I. S,?
Spurning til Nýja dagbl.
„ífýja Dagblaðið“ er 8. apríl að
iepja upp blekkingar Héðins ValdL
máresonar og lygar um E. O. og
wmjattar á. Hinsvegar hefir ekki
oxCið vart við neina gleði hjá
j>esfeu málgagni „samvinnumann-
aaaa“, þessum hetjum í barátt-
wurii gegn dýrtíðinni, þó benzínið
Iffikki um 3 aura í Rvík!
GtemsV þeim það? Slær „budd-
wmar lifæð“ í brjóstinu hjá þess-
um herrum og er hjartað olíu-
Uringanna?
Og hvers vegna hafa hinir „á-
gætu samvinnuforkólfar“ í Reykja-
vík aldrei útvegað neytendum ó-
dýrara benzin og olíu en hring-
anna? Er það bara ræflaskapur?
ESa ráða oliuhrihgamir þessum
fmu forvigismönnum „Framsókn-
ar" með stjómarstöðum og bitling-
um, en banna þeim að útvega
neytendum ódýra olíu?
„Nýja Dagblaðinu" er nú bezt
aS velta þessum spurningum fyrir
sér, fyrst það varð svo blygðunar-
laust aö taka eitt allra blaða í
Reykjavík upp blekkingar olíuokr-
arans sem góða og gilda vöru.
í næsta Verkl.bl. verður Héðinn
og blekkingar hans teknar ræki-
lega fyrir.
Smiðshö^ið liut á
Ríkisstjórnm framkvæmír pólitík íhaldsins — en íhaSdið skrumar Syrár fólkínu
Fjárveitinganefnd hefir nú lagt
fram tillögur sínar. Hækkun um-
fram lækkun, nemur samkvæmt
tillögum nefndarinnar tæpum 200
þús. kr, Verður með því 400 þús.
króna halli, sem jafna á við 3.
umræðu. (Hvernig? Með nýjum
tollum, eða hvað?)
Eins og blaðið hefir áður skýrt
frá, eru allir tollarnir, sem lagðir
ife.
voru á, á síðasta þingi og hátíð-
lega lofað að aðeins skyldu gilda
í eitt ár, framlengdir til ársloka
1937. Þessir tollar eru: viðskipta-
gjaldið á nauðsynjavörur, sem á-
ætlað er 750 þús. en mun nema
mikið á aðra milljón og benzin-
skatturinn.
Ekki eru samt liðnir nema
rúmir tveir mánuðir síðan, að
Eiturgassigrar Itala
Italski herinn hefir hafið ör-
þrifasókn á norðurvígstöðvunum,
til að reyna að vinna úrslitasigra
áður en regntíminn byrjar. Hann
hefir notað verstu eiturgasteg-
undir og- ekkert tilsparað. Iiers-
höfðingjar Mussolinis vita að
heima fyrir eru ýmsar iðnaðar-
gréinar að hrynja í rústir og upp-
þot hermanna og alþýðu að verða
tíðari, en síðasta utanríkispóli-
tíska tækifærið til að komast með
„sigri“ út úr stríðinu gefst ef til
vill með hervæðingu Rínarhérað-
anna.
Sfrióshæftan skerpist
Aðeins öSIug mótmæla harátta hisina
vízmandi stétta getur hindrað striðíð
Innrás Hitlers í Rínarhéröðin
og hið óskammfeilna brot fasism-
ans á alþjóðalögum opnaði augu
milljóna fyrir glæfrapólitík Hitl-
ers og skerpingu striðshættunnar
í álfunni.
Það er að vísu augljóst mál,
að þetta tiltæki fasistanna var á.
aðra 'sveifina örþrifaráð, sem naz-
istastjórnin greip til, til þess að
beina eftirtektinni innanlands og
utan frá því öngþveitisástandi,
sem ríkir í landinu sjálfu. Hræðsla
stjórnarinnar sjálfrar við þetta
tiltæki sitt, sést greinilegast á
þeirri geysiáherslu, sem hún
lagði á kosningaskrípaleikinn 29.
marz. (Það er eftirtektarvert að
,,atkvæðagreiðslur“ í Þýzkalandi
fara alltaf fram um utanríkismál.
Hitler tre.vstist ekki til að leggja
stjórn innanríkismálanna undir
„dóm þjóðarinnar“, hann hefir
jafnvel orðið að leggja trúnaðar-
mannakosningarnar niður af ótta
við þennan dóm).
Innrásin í Rínarhéröðin var auk
þess nýtt tilefni til að prgssa
Framh. á 4. síðu.
Herforingjar Abessiníumanna
gerðu þá villu, að leggja til stóror-
ustu við Itali á opnu svæði, í stað
þess að halda áfram eingöngu
launsátursárásunum. í slíkum
stororustum geta ítalir hinsvegar
beitt með árangri hinum margfalt
fullkomnari drápstækjum sínum.
trúaðir Alþýðuflokksmenn tútn-
uðu út af reiði, ef einhver efaðist,
og lét í ljós grun um, að þessar
drápsklyfjar yrðu framlengdar og
hin hátíðlegu loforð svikin á svo
stuttum fresti.
Samt sem áður er framlag til
verklegra fyrirtækja og vegamála
heldur lægra,að hækkunartillögum
fjárveitingamefndar meðtöldum,
heldur en áætlað er á gildandi
fjárlögum. Framlag til atvinnu-
bóta, er ekki hækkað um einn
eyri, þrátt fyrir eini’óma áskoran-
ir verkalýðsfélaganna.
Samt er ástandið þannig, að
Har. Guðmundsson varð að viður-
kenna í viðtali við verkamanna-
nefndina á sunnudaginn, að hin
sárustu vandræði og neyð, miklu
verri en nokkru sinni, væri fram-
undan.
Og ráðin? Hver eru þau? Mjlj-
ónir í nýjum tollum, minni verk-
legar framkvæmdir, og Finnur
Jónsson bendir kjósendum sínum
vinsamlega á, að fyrr á tímum
hafi fólkið orðið að sætta sig við
að lifa á skóbótum!
En þetta þykir íhaldinu samt
FroaxJa. á 4. sfðe.
En þó Itölum, vegna þessa, tækist
að vinna allmikla sigra, þá eru
það samt engir úrslitasigrar. Nú
læra Abessiníumenn til fullnustu
hvernig þeir eiga að verja land
sitt, og þegar allir vegir landsins
breytast í kviksyndi á regntíman-
um. þá munu hinir svörtu,
hraustu íbúar abessinska fjall-
landisins enn megna að verja fóst-
urjörð sína gegn eiturgasmenn-
ingu fasismans — unz verkalýður
Evrópu loks gerir skyldu sína.
Ringulreið í utanríkismálunum
fllgep óvissa ep um markaðshopfup fypip ísienzkap afurðip á þessu ápi, sem afieiðing
af siefnuieysi valdhafa landsins í uianpíkismálum
Með hverri viku sem líður
\ erða markaðshorfur fyrir ís-
lenzkar afurðir ískyggilegri. —
Glannalegar skrumfyrirsagnir
borgarablaðanna um nýja mark-
aðsfundi, um kampalampa-bjarg-
5-úð, um fjörefnainnihald saltfisks-
ins, fá lítið breytt þeirri stað-
reynd, að á þessu ári er eftir
beztu vonum ekki hægt að reikna
með meiri sölumöguleikum á fiski
en um 35 þús. smálestum eða
rúmlega þriðjung af útflutningn-
um eins og hann var fyrir kreppp-
ima (1928).
Þessir markaðsmöguleikar eru
þó í svo mikilli óvissu, sem frek-
ast má verða. Við stærsta mark-
aðsland okkar, Portúgal. sem
kaupir meir en þriðjung af öllum
fiskútflutningi, eru engir verzl-
unarsamningar. Á þessum mark-
aði hafa keppinautar Islands,
Norðmenn og New-Foundlending-
ar, hafið skæða sókn til að bola
íslenzku samkeppninni burt, þeir
hafa gert víðtæka verzlunarsamn-
mga við landið og' skuldbundið sig
til að kaupa af þeim afurðir
þeirra í stað fisksins, en þrátt
fyrir bezta vilja, getur Island
ekki keppt á því sviði, þar sem
kaupin frá Portúgal hljóta alltaf