Andvari - 01.01.1971, Blaðsíða 138
136
UM ÞJÓÐLEGAN METNAÐ JÓNS SIGURÐSSONAR
aNDVARI
úr ]>ví sem við viljum sleppa eins og úr rciðsokkum eða skitnum reið-
huxum. En til þcssa þarf töluverðan snerpumun, og það verðum við að
liafa liugfast, að héðan af er ekki til neins að halda við trúna á kon-
unginn sem landsföður og okkur alla sem hans vinnumenn; liann er
flosnaður upp í 'þeim skilningi, og við getum snúið greininni við og
sagt, að þjóðin er húsbóndinn, ekki að höfðatölu, heldiur að því sem lýtur
til andlegra og líkamlegra framfara, og þar til finnst mér bæði land og
þjóð hafa mikla hæfilegleika."
39. Til Eirílts Magnússonar (II, 176).
Kaupmannahöfn, 8. marz 1873.
,,En þó nú svo færi, að vinstri sigraði, þá vona ég varla stórs ávinn-
ings af því, og ég vona hans eiginlega af engu, nema því sem við getum
potað sjálfir, en iþað er verst, að landar vorir eru helzt að vænta stjórnar-
bótar að utan og ofan, í stað þess að búa 'hana til sjálfir að innan smá-
saman og láta ekki Dani geta komizt að. Það er eina ráðið, að „organiser“a
sig sjálfir, svo Danir viti ekkert af fyrr en allt er runnið undan þeim og
ekkert verður við ráðið, nema að sleppa taumunum og lofa lambinu að
leika sér, en þá getum við steypt af okkur hinum danska lagastakki eins
og skitinni duggarapeysu.“ ■
40. Til Sigfúsar Eynmndssonar bóksala (I, 599—600).
Kaupmannahöfn, 6. júlí 1874.
„Ekki er ég neitt hræddur um, að ykkur mistakist með þjóðhátíðina.
Einungis, að þið ekki skammizt ykkar lyrir að vera eins og þið eruð. Það
er mesta heimska, að skammast sín fyrir þó maður sé fátækur og geti
elcki spdað stórþjóð. Það eru Danir, sem hafa búið okkur í hendumar.
Ef við hefðum verið okkar eigin menn um 600 ár, þá gæti verið, að
landið hefði nú hálfa million innbúa, og þá gæti Danir spurt frétta, en
nú verður að búa scm á bæ er lítt og tjalda því sem til er.
Mér þykir mikið vænt um það, ef þið getið drifið upp gufuskip, eða
samskot til þess, en vænna hefði mér þótt um, ef þið hefðið strengt þess
heit að skera fram og rækta allar mýrar á landinu og drífa upp nóg ket,
smjör, osta etc. — Þá kæmi gufuskipin sjálfkrafa á eftir að sækja vör-