Alþýðublaðið - 12.12.1922, Qupperneq 4

4
■4
aLÞYÐOBlaUIÐ
Ef þið viljið fá ódýr- f
an skófatnað,
þá komiö
í dag.
SYeinbjörn Arnason
Laugaveg 2
Ljósakrónur,
Borðlaonpar,
Vegglampar,
Hetigilampar,
Þvottahúslampar,
Batancslampar,
Straujárn,
Suðuplötar,
B*karofnar,
Gtuggaofnar.
Stórt, stó;t úrval íyrlr jólin.
Hf. Rafmf. Hiti & Ljös.
Laugav. 20 B. 8ími 830.
Gúð b.re@sing fæst fyrlr
fá:. aura hj Litla líafflhúsinn,
Laugaveg 6
2000 krónur f peningum f jölagjöf
f 50—300 kr. vinningum (30 vinningar alL) Gerið innbaup yðar tli
jólanna i þelm verztunum, tem gefa yður (sf heppntn er með) tæki*
fæti til þess að öðiast meira eða mtnna af ofannefndri upphæð. —
Athugið augiýiingarnar, þar aem þesiar verzlanir ern taldar upp
(f Vfsi og Aiþýðublaðinu). — Dregið verður hja bæjarfógeta.
Fimm ára reynsla
er fengin fyrir þvf, að chsviot frá okkur f karl og kvenmannafatn-
aði heldur lit sínum, hvernig sem með er farið Endingin viðurkend.
Verðið sanngjarnt.
Ásg. G. Gunnlaugsson & Co.
Lesiðl Nýkomið: Gummi
sólar og bælar, sem endast á við
2 — 3 leðurióla, en kosta ekki teálft
á við þá (tettir undtr afar ódýrt)
— Einnig nýkomið nýt zkuefni til
uiðgerðar á gummf stlgvélum og
skóhlffum — nfðsterkt og faliegt
— Komið og reynið viðskiftln á
elztu og ódýrustu gummfvinnn
ítofu landsins; það borgar slg.
Gummf vinnustofa Reykjavikur.
Laugaveg 76
Pórarinn Kjartansson.
Mjálþaratöó
Lfkn «r opin *««» kér aegir:
Mimidsga . . ki. lí—ES f, k.
Þriðjtidaga — § — 6 «. b.
Mlðvikadaga . . — 3—4 « h.
íP’östudaga — § — 6 e. k.
Langardafit 3 — 4 «. h.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðar;
Hallbj'órM HaíldórssoM.,
Prentamiðjaa Gutenberg
Edgnr Rict Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
mundi augnabliki síðar breytast af áhrifum helgisiðanna
og verða rauðeygður, blóðþyrstur djöfull, sem fyrstur
yrði til þess að drekka heitt blóð hans úr gulibollanum,
sem stóð á aharinu.
Þegar hún halði lokið bænalestrinuro, leit hún í fyrsta
sinni á Tarzan. Hún skoðaði hann með mestu forvitni
frá hvitfli til ilja. Hún ávarpaði hann og beið svo, eins
og hún byggist við svari.
„Eg skil ekki mál þitt“, mælti Tarzan. „Kannske get-
tmi við talast við á öðru máli?" En hún skildi hann
ekki, þó hann mælti á frönsku, ensku, arabisku,
wazirisku og loks á mállýzku vesturstrandarsvertingja.
Hún hristi höfuðið, og honum fanst vera óþolinmæði
r öddinni, þegar hún sagði prestunum áð halda áfram.
Þeir hófu aftur hinn æðislega dans sinn, sem hætti eftir
skipun kvenprestsins, sem staðið hafði hjá og horft
stöðugt á Tarzan.
Er hún benti, réðust prestarnir að Tarzan, hófu hann
upp og lögðu hann þvers um yfir blótstallinn, svo höf-
aðið hékk út af öðrum megin, en fæturnir hinum megin.
Þessu næst skipuðu karl- og kvenprestar sér í tvær
raðir og hölðu til taks gullbollana, svo þeir næðu ein-
hverju af hjariablóði fórnarinnar, þegar hnífurinn hafði
annið verk sitt.
Hreyfing kom á röð karlanna, eins og þeir deildu
nm, hvernig röðin skyldi vera, Illúðlegur náungi, sem
bar á andlitinu öll einkenni górillaapans, reyndi að
komast fram fyrir minni mann, en sá skírskotaði til
æðsta prestsins, sem skipaði óróaseggnum að flytja sig
aftast 1 iöðina. Tarzan heyrði hann nöldra og urra, er
ítónn flutti sig á þenna óæðri stað.
Kíeðan kvenpresturinn hóf upp hníf sinn, mælti hún
ftam það, sem Tarzan hugði vera eins konar ávarp.
Apamanninum fanst líða óratfmi, unz hún hafði rétt
úr handleggnum, og hnífurinn blikaði rétt ofan við
brjóst hans.
Nú færðist hann niður, fyrst hægt og sígandi, en þvl
hraðara, sem söngurinn hækkaði. Tarzan heyrði enn
urrið í óánægða prestinum. Hann hafði hærra og hærra.
Kvenprestur skamt frá honum hastaði á hann. Hntfur-
inn nam við brjóst Tarzans. En hann stanzaði sem
snöggvast, meðan meypresturinn ávítti þann, er saurg-
aði helgi athafnarinnar.
Hreyfing varð meðal þeirra, er stældu. Tarzan vatt
hölðinu við, svo hann sá prestinn ráðast á konuna, er
ávítti hann, og brjóta höfuð hennar með kylfu sinni.
Nú skeði það, sem Tarzan ótal sinnum hafði séð með-
al villidýra skógarins. Hann hafði séð það sama koma
fyrir Kerchak, Tublat og Terkoz og marga fleiri apa
í flókknum og fyrir Tantor, fílinn; það var varla til
það karldýr, er ekki fékk aðkenningu af því við og við.
Presturinn varð óður og réðst á félaga sína með
kylfunni.
Reiðiöskur hans voru ógurleg, er hann barði í kring-
um sig með kylfunni eða beit á báða bóga. Meðan
þessu fór fram stóð meypresturinn með brugðnum hníf
yfir Tarzan. Skelfingin skein úr augum heunar, er.hún
horfði á hvernig farið var með aðstoðarkonur hennar.
Alt í einu voru engir eftir inni, nema hinn dauða-
dæmdi maður, meypresturinn, vitfirringurinn og dauð-
ir og særðir. Þegar vitfirringurinn rak augun í konuna, brá
fyrir glampa í augum hans. Hann læddist hægt að
henni og talaði til hennar; en í þetta sinn heyrði
Tarzan sér til undrunar mál, er hann skildi, mál,
er honum sízt gat dottið 1 hug að tala til manna á
— kverkhljóða muldur mannapa — móður mál hans
sjálfs. Og konan svaraði manninum á samamáli.
Hann ávítti — hún reyndi að sannfæra hann, því
auðséð var, að hún sá, að hann var ekki undir áhrif-