Andvari - 01.01.1977, Blaðsíða 48

46
GUÐMUNDUR DANÍELSSON
ANDVARI
í stjórn SÍS á að gæta hins gullna jafnvægis í byggð landsins, þó var þar
enginn Sunnlendingur. Agli hefur líklega þótt gott að sumu leyti að
vera laus við stjórn Sambandsins. Hann þurfti þá ekki að ganga á undan
með góðu fordæmi urn gætni í fjármálum, en gat hlaðið þar upp skuldum
og leyft sér að taka framhjá því í viðskiptum.
Egill Gr. Thorarensen var sem kunnugt er frændi Bjarna skálds
Thorarensens, sem taldi gott að bregða sér öðru hverju ofan af tindinum
niðrí dali gleðinnar. Það gerði Egill líka í góðum hópi. Hann fór oft
utan og var vel að sér í tungum nágrannaþjóðanna. Einu sinni urðum
við af tilviljun samferða í flugvél til útlanda og sátum saman. Ekki skorti
okkur umræðuefni, en okkur kom saman um, að leiðinlegt væri að fljúga,
maður væri bundinn niður í stól svolitla stund og mataÖur eins og hvít-
voðungur. Hann dró upp viskípela, og við drukkum dálítið úr honum til
að dreifa ögn leiÖindunum.
En þó að Egill brygði sér oft til útlanda, þá var liann ekki síður lík-
legur til að taka sér ferð á hendur upp til fjalla ásamt Gunnari skipa-
miðlara, Ólafi heildsala Þorsteinssyni, Pétri í Isafold og Axel í Rafha.
Þar stunduðu þeir útilíf og spilamennsku sér til hvíldar og hressingar í
nokkra daga. Þegar Egill ferSaðist um landið, þá var það með glæsibrag
þeirra Kirkjubæjarmanna, - með fjölda hesta og hestasveina.
VI
Egill endurreisir Þorlákshöfn.
Ég hef geymt Þorlákshöfn viljandi fram undir lok þessarar ritsmíðar,
því að þar tel ég að framsýni Egils og sköpunarafl hafi í reynd oröið há-
punktur í ótrúlegu lífsafreki hans, og í upphafi fjarstæÖukenndast í aug-
urn almennings, sem leit á staðinn sem eyðibyggð og aðeins heyra til
liðinni tíð. En þarna sá Egill fyrir sér hafnarborg og stórútgerð handa
„hinum tíu þúsund hafnlausu“, eins og hann nefndi Sunnlendinga í
grein, þar sem hann reifaði þetta mál fyrsta sinni. Greinin birtist ekki í
stóru dagblöðunum fyrir sunnan, heldur í „Félagsblaöi K.Á.“.
Á stjórnarfundi Kaupfélags Árnesinga 2. apríl 1934 var samþykkt að
festa kaup á jörðinni Þorlákshöfn með þeim mannvirkjum, sem þar voru.