Andvari - 01.01.1977, Qupperneq 108

106
PÁLL BJÖRNSSON
ANDVARI
er unnt Úrím og Thúmím (ljós og réttur),
en þér eigi. Eia! Minn góði gaukur! því
syngur þú svo? Ljúf er röddin, e£ þú
finnur ckki forgift af rósurn. Skal eg meS-
taka þitt hunangr* en mig uggar, aS nær
þú vilt taka skariS af ljósinu, þú megir
brenna þig á höndum. Ei skal forsmá ráS,
þó rýrari kenndi. En áliti þínu um niSr-
an mína mun eg voga aS svara (ef þú
bannar ekki) sem sá svaraSi er svara
mátti tíSum, heilagur Paulus postuli
Jesú Kristí: Mér er þaS lítiS af ySur
aS dæmast, af mannlegum degi; eg dæmi
ei sjálfur mig hvort eg er verri eður betri
öSrum, því eg er mér einskis hrekkjar
meðvitandi; er þó ei þar fyrir réttlátur.
Þegar þeim vísindamanni, Seneca, var
þessu um nasir núið, svaraði hann: Þetta
brigzli skal ei íhræða mig frá því góða.
Eg hefi sagt þér, að ei reiknaði eg mig
með þeim mestu; þá eg lestina lasta, lasta
eg mest mína löstu. ÞaS eg megna skal
eg lifa sem hæfir, og ei fyrir þetta íkast
afláta að prísa þaS líf, sem lifa byrjar, en
ei það hvörju eg lifi. Að nafni betri
rnanna gellti þeir sem hvolpar aS ókunn-
ugum komumanni. ÞaS væri yður hug-
frói, að enginn væri betur að sér en þér
sjálfir, líka sem annarra menntir og mann-
kostir sem brigzli yðar fávizku og siðferð-
is. Þann spcgil, sem GuS hefur til sjón-
ar gefið, byrjar að þurrkist af sérhvörj-
um, ef á kann slím að setjast. Margar eru
bækur í landi voru útgengnar, sem vera
mega speglar dyggða og guðhræðslu. Ei
veit eg hár nú prentaðan kennidómsins
spegil verið hafa, og skjaldheyrSan vona
eg hann á flestum prédikunarstólum,
líka sem enginn vita þurfi prests né pré-
dikunar eiginlegleika af guSi, þó svo tíð-
um í sínu heilaga orði yfirlýstan befalað-
an. Þar þó börnin þekkja fóstrurnar, og
góð börn foreldrana. Og ef Drottinn vor,
Jesús, hefur befa'lað þénurum sínum allt
GuSs ráð að kunngjöra söfnuðum sínum,
meinandi það velferð vorri þarfar; ítern:
KenniS þeim að halda allt það eg hefi yð-
ur boðið; þá mun auÖdæmt, að ekkert
byrji undanfella. Þar fyrir, þótt eg skrifi
þessar línur, er ei sem eg setji lögmál af,
eður eftir mínum vilja, heldur mér fyrst-
um til uppvakningar og öSrum, ef þeir það
yfirlesa vilja, til eftirtekta, að uppörva
þar meS sitt skært hugskot. Tilheyrend-
unum er ei heldur vanþörf hér um að
forvitnast, svo þeir taki ei sauSaklæðin í
stað sauðsins; eigi síðhempuna (í stað-
inn) fyrir sálusorgara; allra sízt eftirfylgi
annarlegri Raust. Eigi forsmáni embættið
vegna dugnaðarleysis embættarans, held-
ur sem Cipríanus sagÖi, að söfnuður sá
GuS óttast skuli skilja sig frá glæpafull-
um presti, sem ekki gengur eftir þeirri
orðu, sem hann er í Guðs orði tilsettur.
Svo nieðtek eg þá með þakklæti þitt hei'l-
ræði, og eyk því við sem Jeremías: Lækna
mig Jehóva og mun eg læknast, því þú
ert minn lofstír.
4 kapítuli.
Að vort prestsdœmi sé runnið frá Kristó.
Laungetinn erfir eklú.
Minnstu þeirra, minn Guð, sem saurga
prestsdæmiÖ, sagði Nehemías, og sann-
lega gátu ei forðum Addónímar ættfært
sinn kennimannskap ásamt fleirum her-
leiðingar sonum; var hann þeim því af-
sagður, þar til að væri kennimaður með
Úrím og Thúmín að úrskurða þá efa-
semd. Svo gjöra og pápískir, ályktandi
með því vér getum ei ættfært vorn kenni-
mannskap til einhvörs postulanna, þá
höfum vér ekkert Guðs orð: Laungetið
prestsdæmi, engin sakramenta, og því eng-