Andvari - 01.01.1986, Qupperneq 37

ANDVARI
GUNNAR THORODDSEN
35
stæðisflokksins og alþjóðar og óskar honum og fjölskyldu hans allra
heilla í bráð og lengd.“
Sendiherraárin fímm í Kaupmannahöfn voru sem stund milli
stríða á æviferli Gunnars Thoroddsen. Hann var þar kominn á nýj-
an starfsvettvang þar sem verkefnin voru af öðrum toga en áður
hafði gerst. En því fór þó íjarri að þar væri hann kominn til fram-
andi lands. í mörg ár hafði hann átt náin kynni og gott samstarf við
forystumenn í Danmörku sem þingmaður og ráðherra og formaður
Norræna félagsins langa hríð.
Fyrsta embættisverk hans var að undirrita fyrir íslands hönd
samninginn um afhendingu íslensku handritanna úr söfnum í Dan-
mörku til íslands. Fjórum árum áður, vorið 1961, varð það að ráði
í ríkisstjórn Ólafs Thors að Gunnar og dr. Gylfi P. Gíslason mennta-
málaráðherra skyldu fara til Kaupmannahafnar til viðræðna við
dönsku ríkisstjórnina sem þá var á ný tilbúin með tillögur til lausnar
handritamálsins sem lengi hafði verið þrætuepli þjóðanna tveggja.
Þeim til ráðuneytis voru fengnir með í förina hinir þjóðkunnu fræði-
menn Sigurður Nordal og Einar Ólafur Sveinsson. Áður en langt
um leið tókst á fundunum að ná samkomulagi um öll meginatriðin
í handritamálinu og var það síðan staðfest af ríkisstjórninni eftir að
Gunnar og dr. Gylfi höfðu greint henni frá því. Danska þingið sam-
þykkti mánuði síðar frumvarp til laga um afhendingu íslensku
handritanna, en andstæðingar málsins á þingi fengu því þó fram-
gengt að gildistaka þeirra laga frestaðist um fjögur ár. Sá biðtími var
einmitt á enda um það leyti sem Gunnar tók við sendiherraembætt-
inu og fagnaði öll þjóðin því að handritadeilan var nú endanlega
leyst með undirritun samnings um afhendingu handritanna 1. júlí
1965.
Gunnar hefur sagt frá því að hann hefði fremur viljað vera sendi-
herra í Kaupmannahöfn en nokkru öðru landi vegna fyrri kynna og
sambands landanna tveggja. Hann og Vala voru glæsilegir fulltrúar
íslands á erlendri grund og heimili þeirra rómað fyrir reisn og höfð-
ingsskap. Árin í borginni við Sundið urðu ekki mörg en í hugum
þeirra beggja voru það góð ár og hamingjurík.